5

διδούς, είς τε τας αιρέσεις τας παρά τους φιλοσόφους προάγων, και τα παρά τούτοις συγγράμματα διηγούμενος, υπομνηματιζόμενός τε και θεωρών είς έκαστα, ώστε μέγαν και παρ' αυτοίς "Ελλησι φιλόσοφον τον άνδρα κηρύττεσθαι. πολλούς δε και των ιδιωτικωτέρων ενήγεν επί τα εγκύκλια γράμματα, ού μικράν αυτοίς έσεσθαι φάσκων εξ εκείνων επιτηδειότητα εις την των θείων γραφών θεωρίαν τε και παρασκευήν. όθεν μάλιστα και εαυτό

αναγκαίαν ηγήσατο την περί τα κοσμικά και φιλόσοφα 10 μαθήματα άσκησιν.

EUSEBIUS, Hist. Eccles. vi. 18.

XLVIII.

'Επεί ούν συνέστηκεν η γραφή και αυτή οιονεί εκ σώματος μεν του βλεπομένου, ψυχής δε της εν αυτώ νοουμένης και καταλαμβανομένης, και πνεύματος του κατά

τα υποδείγματα και σκιάν των επουρανίων φέρε, επι15 καλεσάμενοι τον ποιήσαντα τη γραφή σωμα και ψυχήν

και πνεύμα, σώμα μεν τοις προ ημών, ψυχήν δε ημίν, πνεύμα δε τοις εν τω μέλλοντα αιώνι κληρονομήσουσι ζωήν αιώνιον και μέλλουσιν ήκειν επί τα επουράνια και

αληθινά του νόμου, έρευνήσωμεν ου το γράμμα αλλά την 20 ψυχήν επί του παρόντος ει δε οιοί τε εσμεν, άναβη

σόμεθα και επί το πνεύμα, κατά τον λόγον τον περί των αναγνωσθεισών θυσιών.

ORIGEN, In Lev. Hom. v (Philocalia, 1, ad fin.).

XLIX.

“Εξης δε τούτοις ο Κέλσος υπιδόμενος τα επιδειχθησόμενα υπό του Ιησού γεγενημένα μεγάλα, περί ων ολίγα 25 από πολλών ειρήκαμεν προσποιείται συγχωρείν αληθή

είναι, όσα περί θεραπειών, η αναστάσεως, ή περί άρτων

paratory studies—and then advanced to the systems of the philosophers and explained their writings. And he made observations and comments upon each of them, so that he became celebrated as a great philosopher even among the Greeks themselves. And he instructed many of the 5 less learned in the common school studies, saying that these would be no small help to them in the study and understanding of the Divine Scriptures. On this account he considered it especially necessary for himself to be skilled in secular and philosophic learning.

N. L.

The Letter and the Spirit. SINCE then Scripture itself also consists as it were of a visible body, and of the soul in it that is perceived and understood, and of the spirit which is according to the patterns and shadow of the heavenly things-come, let us call on Him who made for Scripture body and soul and 15 spirit, a body for them that came before us, a soul for us, and a spirit for them that in the age to come shall inherit life eternal, and shall attain to the heavenly and true things of the law; and so let us for the present search not the letter but the soul. And if we are able, we shall ascend 20 also to the spirit, in our account of the sacrifices whereof we have just read.

The Argument from our Lord's Miracles. In the next place Celsus, suspecting that we shall put forward the mighty works of Jesus, of which we have already spoken very slightly, professes to grant that they 25 may be true-all that is recorded of healings, or of a

ολίγων θρεψάντων πολλούς αναγέγραπται, αφ' ών λείψανα πολλά καταλέλειπται, ή όσα άλλα οίεται τερατευσαμένους

, τους μαθητές ιστoρηκέναι, και επιφέρει αυτοίς· Φέρε πιστεύσωμεν είναι σοι ταύτ' ειργασμένα και ευθέως 5 κοινοποιεί αυτά προς τα έργα των γοήτων, ως υπισχνουμένων θαυμασιώτερα, και προς τα υπό των μαθόντων από Αιγυπτίων επιτελούμενα, εν μέσαις αγοραίς ολίγων οβολών αποδομένων τα σεμνά μαθήματα, και δαίμονας

από ανθρώπων εξελαυνόντων, και νόσους αποφυσώντων, το και ψυχάς ηρώων ανακαλούντων, δείπνά τε πολυτελή, και

τραπέζας, και πέμματα, και όψα τα ουκ όντα δεικνύντων, και ως ζώα κινούντων ουκ αληθώς όντα ζώα, αλλά μέχρι φαντασίας φαινόμενα τοιαύτα. και φησιν· “Αρ έπει

ταύτα ποιούσιν εκείνοι, δεήσει ημάς αυτούς ηγείσθαι 15 υιούς είναι θεού; ή λεκτέον αυτά επιτηδεύματα είναι

ανθρώπων πονηρών και κακοδαιμόνων ;'

ID. c. Cels. i. 63.

L.

Τίς τούτο είδε ; γυνή πάροιστρος, ώς φατε, και εί τις άλλος των εκ της αυτής γοητείας, ήτοι κατά τινα διάθεσιν

όνειρώξας, ή κατά την αυτου βούλησιν δόξη πεπλανημένη 10 φαντασιωθείς, όπερ δη μυρίοις συμβέβηκεν· ή, όπερ

μάλλον, έκπλήξαι τους λοιπούς τη τερατεία ταύτη θελήσας, και διά του τοιούτου ψεύσματος αφορμήν άλλοις αγύρταις παρασχεϊν.

Ibid. ii. 55.

LI.

Ψεύδος δε και το μόνους ηλιθίους και αγεννείς και 25 αναισθητους και άνδράποδα και γύναια και παιδάρια

πείθειν έθέλειν τους διδάσκοντας τον θείον λόγον'' και τούτους μεν γάρ καλεί ο λόγος, ίνα αυτούς βελτιώση: resurrection, or of the many who fed on a few loaves and left of them many fragments, and all the rest of the stories in telling which he thinks the disciples were romancing and adds, 'Well, suppose we believe that you really did them.' Then straightway he puts them on a level with 5 the works of the jugglers, on the ground that their pro. fessions are still more marvellous, and with the performances of those who have learned from the Egyptians, who sell their venerated arts for a few pence in the

open

marketplace, and cast out demons from men, and puff away 10 diseases, and call up souls of heroes, and exhibit costly dinners with tables and cakes and dainties non-existent, and set in motion as living animals lifeless things which have only the appearance of animals.

Then he says, Since the jugglers do these things, must we needs think 15 them sons of God, or shall we say that these are practices of wicked wretches?'

Celsus on the Lord's Resurrection. Who saw this? A frantic woman, as you say, and possibly some other in the same imposture, either

, dreaming it through some personal peculiarity, or by a 20 wandering imagination shaping it according to his own will, which is just what has happened in so many cases; or, what is more likely, desiring to scare the rest with this quackery, and by a falsehood of this sort to give an opening to other impostors.

25

The Gospel not specially addressed to Fools. That again is false, that it is 'only simpletons and low people, and stupid, and slaves, and womenkind, and children,' whom the teachers of the Divine word desire to persuade. For though the word does call these, that

καλεί δε και τους πολλώ τούτων διαφέροντας επεί σωτήρ έστι πάντων ανθρώπων ο Χριστός, και μάλιστα πιστών, είτε συνετών είτε και απλουστέρων.

Ibid. iii. 49.

LI A.

'Αποδεικνύντες δε ώς εν επιτομή περί της θεότητος 5 Ιησού, και χρώμενοι τους περί αυτού λόγους προφητικούς,

συναποδείκνυμεν θεοπνεύστoυς είναι τας προφητευούσας περί αυτού γραφάς» και τα καταγγέλλοντα την επιδημίαν αυτου γράμματα και διδασκαλίαν μετά πάσης

δυνάμεως και εξουσίας είρημένα, και διά τούτο της το από των εθνών εκλογής κεκρατηκότα.

Λεκτέον δε ότι το των προφητικών λόγων ένθεον, και το πνευματικών του Μωσέως νόμου, έλαμψεν επιδημήσαντος Ιησού. εναργή γάρ παραδείγματα περί του θεοπνεύ

στους είναι τας παλαιάς γραφάς προ της επιδημίας 15 του Χριστού παραστήσαι ου πάνυ δυνατόν ήν· αλλ' η

Ιησού επιδημία δυναμένους υποπτεύεσθαι τον νόμον και τους προφήτας ως ου θεία είς τούμφανές ήγαγεν ως ουρανίω χάριτι αναγεγραμμένα. ο δε μετ' επιμελείας και

προσοχής εντυγχάνων τους προφητικούς λόγους, παθών εξ 20 αυτού του αναγινώσκειν ίχνος ενθουσιασμού, δι' ών πάσχει

πεισθήσεται ουκ ανθρώπων είναι συγγράμματα τους πεπιστευμένους ημίν είναι θεού λόγους. και το ενυπάρχον δε φως το Μωσέως νόμω, καλύμματι εναποκεκρυμμένον,

συνέλαμψε τη 'Ιησού επιδημία, περιαιρεθέντος του καλύμ25 ματος, και των αγαθών κατά βραχύ εις γνώσιν ερχομένων, ών σκιάν είχε το γράμμα.

ORIGEN, De Principiis, iv. 6 = Philoc. p. 13.

G

LI B.

Τίς γούν νούν έχων οιήσεται πρώτης και δευτέραν και τρίτην ημέραν, εσπέραν τε και πρωΐαν, χωρίς ηλίου γε