Page images
PDF
EPUB

Further, in that I did then deliver these opinions in this manner and words, viz. that St. Paul and Moyses did faulte and erre in their desires, it coming from a scourge and fource of a passion too earnest and hot, and not sufficiently bounded with the true limits of pure charity. And also even our Saviour Christs prayer (Father, if thou wilt, lett this cup pass from me, but not my will, but thy will be done) came from nature onely, without reason attending, his understanding all the while being otherwise busyed, and his reasonable deliberation not concurring therewith; for it is not necessary that the reasonable minde should concur with the tongue always, men speaking in their sleep, and parrots also learning that faculty. And that his mouth with all the instruments of speech were wryed, as it were, and wrested to utter the somme and substance of his naturall instinct and inclination. And further, that our Saviour Christs prayer, though it were uttered by a person reasonable, yet it was nothing in substance but nature desired prayer, it directly and originally being the proper cause of it. And further, that the words of Christ were as the words of a man in sleep; and that further, whereas in my confutation of Mr. Bezas judgment, (being that the prayer of our Saviour Christ came from a reasonable will), I uttered these words in answere: As I take it, it cannot stand; for how could he, without tedious and untimely troubling and obtunding his Fathers ears, (as I may so speak), pray that the cup should pass from him, etc.

I now, upon better deliberation, do with grief and sorrow of heart, confess before God and his angels and this whole assembly, that I have greatly erred in my said opinions publickly delivered, and specially touching the points about the most holy, earnest, meritorious, and heavenly prayer of our Saviour in that his bitter agony, suffered for our sins, wherein my said speeches were not only erroneous, rash, and presumptuous, but also such as

might be taken to be dishonourable to our Saviour, impious, and profane, giving just scandal both to such as then heard me, and also further to whome the fame and report hath come.

Wherefore I humbly beseech first almighty God, and next you all whome I have offended, to forgive me, promising, by Gods grace, to be more vigilant and circumspect hereafter in that I shall publickly utter either in this or any other place; which that I may the better perform, I humbly desire you to pray for me, and now to joyne with me in that most absolute form of prayer which our Saviour Christ himself hath taught us.

This retractation he refused to performe and utter, and thereupon he was, 8o Febr. 1609, expelled.

GRACE OF THE SENATE.

Oct. 24, 1609. De causis forensibus intra septem dies finiendis. Cum statutis academiæ nostræ cautum sit, ut omnes causæ in aliqua curia Universitatis motæ, omni juris sollennitate semota, et sola facti veritate inspecta, debite terminentur infra triduum, si commode fieri possit, quæ quidem statuta (inter alia) quilibet advocatus, procurator, et alii omnes sese ad postulandum gerentes in curiis prædictis virtute juramenti stricte tenentur observare; quibus tamen non obstantibus jampridem omnes pæne lites coram procancellario et commissario Universitatis nostræ inceptæ potius in triennium quam triduum prorogantur, in manifestam privilegiorum et statutorum nostrorum violationem, honoris et jurisdictionis academiæ scandalum et opprobrium, et litigantium vexationem ac dispendium: placet igitur vobis, ut subsequens ordo in omnibus et singulis causis posthac in

curiis Universitatis motis seu movendis stricte observetur, viz.

Imprimis, arrestetur reus, si possit apprehendi; si non possit, fiat citatio peremptorie viis et modis: reo capto seu bonis suis, ex primo decreto salva custodia custodiatur, donec fidejubeat coram academiæ registrario vel ejus deputato se compariturum proximo die juridico ex tunc sequenti; et sic postea quolibet, etc. Reo autem non comparente, statim luant fidejussores sine favore.

Insuper juxta tenorem statutorum academiæ nostræ principales personæ factum ipsum per se proponant, viz. actor per se suam actionem, et reus suam defensionem; nec defensores vel procuratores admittantur pro iisdem, nisi adversa valetudine vel alia legitima causa per dominum approbanda sint detenti, quo minus in judicio suam præsentiam poterint exhibere: de quibus in principio coram domino procancellario, vel commissario vel delegatis judicibus, fidem faciat juramento; quo præstito, et causa utrinque declarata, et non antea admittantur. His omnibus (sicut præcipitur) factis et observatis,

Primo die juridico detur materia, sive fiat facti declaratio; fiat etiam litis contestatio; et præstet reus juramentum de fideliter respondendo; et moneatur ad subeundum examen infra triduum, (nisi causæ sint leviores et ordinariæ, in quibus potest judex statim tam partes principales quam testes, si quos præsentes, habeat publice interrogare et examinare de veritate facti, et omni sollennitate prorsus semota causam statim finaliter determinare); sed utcunque triduo elapso, vel antea, si fieri possit, habeat actor copiam responsi, ut videat an opus habeat ulteriori probatione, et sciat quid ultra ei faciendum; habeat etiam ad probandum in proximum, et post triduum exeat compulsorium pro testibus.

Secundo die juridico veniat actor paratus ad probandum, et testes suos producat, si quos habeat; testes judex

in levioribus et ordinariis causis potest, ut supra, publice interrogare de veritate materiæ sive allegationis, et statim causam finaliter determinare: sin causa longior sit, et altiorem examinationem requirat, habeat reus biduum pro interrogatoriis, et intra principium tertii diei et diem proximum juridicum examinentur testes, tam super materia originali actoris, quam super interrogatoriis per reum datis.

Tertio die juridico publicentur dicta testium, et assignetur ad sententiam in proximum, et proximo feratur sententia, nisi reus velit excipere: si velit, detur reo proximus ad excipiendum, quo die adveniente respondeat actor, ut supra reus actori, et præstet juramentum, et subeat examen ut supra, et reo detur terminus ad probandum in proximum, et fiat, ut supra, actori.

Quarto die producantur testes rei, si quos habeat, qui juramento suscepto moneantur examinari citra proximum; reliquaque fiant per judicem vel in publica testium examinatione, vel in concedendis alteri interrogatoriis, quæ secundo die juridico fiebant de testibus actoris.

Quinto dio publicentur dicta testium rei, assignetur ad sententiam proximo, et ad informandum interim.

Sexto die feratur sententia.

Septimo et ultimo, nisi interim ab altera parte appellatum fuerit, mandetur sententia executioni.

Placet etiam vobis, ut quilibet advocatus, procurator, sive causarum defensor, nec non quilibet officiarius curiarum academiæ nostræ, virtute juramenti sui corporalis, per eorum quemlibet præstandi, præmissa omnia et singula stricte teneantur observare, priusquam in ullis causis in posterum in dictis curiis movendis admittantur; et ut iste ordo et hæc concessio vestra pro statuto habeatur, et in libris procuratorum infra decem dies jam proxime sequentes inscribatur.

ELECTION OF A CHANCELLOR.

THE EARL OF NORTHAMPTON TO THE UNIVERSITY.

[From MS. Sloan. no. 3562, fol. 84. and MS. Harl. no. 7031,

fol. 363.]

Academiæ Cantabrigiensi.

NESCIO profecto (gravissimi patres virique ornatissimi) quibus verbis aut quo orationis cultu valeam exprimere quantum vestræ humanitati debeam, quod hoc tempore, vetustæ memores necessitudinis, me vix ex vultu agnitum, in ipso ætatis meæ flexu vel potius crepusculo, cancellarium elegeritis.

Videtis enim ex istis literis me, non dico eo audaciæ sed amentiæ, humanitate vestra provectum esse, ut post intermissam longo temporis intervallo dicendi scribendique exercitationem, illius etiam penitus oblitus linguæ qua matris academiæ præcepta olim audire eamque colloqui et affari solebam, vestra tamen fretus indulgentia balbutire atque hæsitare quam tacere malim.

Fateor sane valde paucos hodierno die in hoc regno (ne dicam in vestra academia) superesse, qui me gradus apud vos in artibus suscepti antiquitate præcedant, quamvis dignitate multi superent. Ideoque miror magis, quod post exhaustum mei ingenii (si quando quicquam in me tale fuerit) et eruditionis succum, non indignus tantorum tamque illustrium virorum judicio, et in publico omnium ordinum consessu, hac dignitate videar.

Si quid in me vel artis sit vel doctrinæ (quod quam sit exiguum agnosco ingenue), illud aut a vestris hausi fontibus aut vestris expetivi institutis: vobiscum et in vestra schola per septennium me exercui, in umbratili illo artium et literarum curriculo, cum summa voluptate, primum adolescentiæ meæ peregi tirocinium; denique totus eram academicus, a vobis institutus, a vobis ornatus, a vobis multo

« PreviousContinue »