Paper
Office.

No. XXIX. Vol. II. Page 50.

Copy of the K. of Denmark's Letter to the K. of Scotts, 30 October 1567, for answer of his touching the delivery and sending into Scotland of the Earl Bothwell.

Fredericus Secundus &c. Dom Jacobo Scotorum Regi &c. onsanguineo et fratri nostro Charissimo salutem &c.

SERENISSIME princeps consanguinee et frater charissime, reddidit nobis die xv hujus mensis literas serenitatis vestræ, ultimo Septembris Strivilengi scriptas, præsentium exhibitor, fecialis vester, quibus nos de miserabili casu illustrissimi principis domini Henrici Scotorum Regis Patris serenitatis vestræ bonæ recordationis iterum certiores fecit, ac comitem Bothwallum non ita pridem a prefecto nostro in Norvagia captum quem crudelissimæ cædis illius reum et authorem fecit, ad supplicium deposcit, eumque sibi a nobis dedi, et si ita nobis videatur tempus certum constitui petit, quo is nostra ex jurisdictione in Scotiam reduci et pæna adfici possit. His nos amice jam respondemus, nos, sicut superioribus literis nostris testati sumus, tragicum istum, et plane miserandum casum optimi principis tanto majore cum animi dolore percepimus, quanto magis nota fuerant omnibus, serenitatis ipsius varia, et animi et corporis dona et ornamenta, præsensque serenitatis vestræ ætas, et rerum in Scotia status, parentem et mo

deratorem talem requirere videbantur. Ideoque pro communi nostra regnorumque nostrorum necessitudine, mortem Christiani et vicini regis et vicem serenitatis vestræ et universæ reipublicæ Scotiæ, quæ non leve inde incommodum percepit, vehementur dolemus et deploramus, ac Deum precamur, ut Serenitatis vestræ imperium, ea præsertim ætate susceptum, lætioribus auspiciis promoveat confirmetque, ac presentibus tandem regnorum tumultibus, remedium tempestivum ad

hibeat.

Quantum vero ad comitem Bothwallum pertinet, Cognovimus eum nuper cum in regno nostro Norvagiæ vagaretur, et non nullam suspicionibus causam præbuisset, cum navibus sociisque a nostris captum, et in castrum nostrum Bergense deductum, indeque in Regnum nostrum Danicæ transmissum esse: is si cædem istam aliaque de quibus scribat Serenitas vestra, horrenda flagitia commisit, dignus profecto foret in quem pro scelerum atrocitate graviter animadverteretur. Intelleximus autem ex relatione nostrorum se cum de his argueretur, purgandi sui causa plurima in medium adduxisse; inter cætera purgationem ejus, cujus insimularetur, criminis, in Scotia a se legitime factam, ideoque in decisorio judicio per sententiam absolutam, se Regem Scotorum, serenissimam Reginam, consanguineam nostram, conjugem suam, contrariam factionem subditos rebelles asserens, nec ullam hac in causa Reginæ accusationem intervenire.

Cumque ea cum literis Serenitatis vestræ, et narra. tione fæcialis ejusdem, cui nihil certe derogandum esse duximus, plane non convenirent, negotium vero ipsum maximi ut apparebat momenti et prejudicii, altiorem indaginem, maturamque deliberationem postulare videretur, minime nobis committendum esse judicavimus,

ut in causa de cujus circumstantiis et forma nondum penitus nobis constaret, certi aliquod decerneremus.

At autem ex sententia Serenitatis vestræ, nostra ex potestate et custodia, in Scotiam abducendum BothwalJum tradi permittamus, eo difficultatem aliquam inesse, nec sine labefactatione regiæ jurisdictionis nostræ, prestari jam posse visum est. Ideoque latius nobis de eo deliberandum, memorato vero Serenitatis vestræ feciali, cui prosecutionem hujus causæ, et rei accusationem commissam esse, literæ Serenitatis vestræ testabantur, potestatem fecimus, in proximo procerum nostrorum conventu legitimo judicio contra eundem experiundi, disceptandique. Cumque is propter alicujus temporis moram, quam ob instauratam expeditionem nostram Sueticam, et quorundam consiliariorum nostrorum absentiam intervenire oportuit, reditum ad Serenitatem vestram maturaret; præsertim quod se in itinire adversa tempestate impeditum quereretur, existimarem officio nostro regio, et Serenitatis vestræ expectatione, nos in hac parte jam satisfacturos esse, si comitem Bothwallum, tuta et arctiori in custodia, tantisper apud nos asservandum demandaremus, donec de negotii istius circumstantiis legitime edocti, hoc decernere posimus, quod ex juris et equitatis norma, mutuorum fæderum ratio, ac res denique ipsa postulare videatur et requirere: quod cum diligenter curaturi simus, omnino confidemus Serenitatem vestram hanc responsionem nostram benigne accepturam, inque solita apud nos benevolentia perseveraturam esse. Cui valitudinem prosperam et felices salutarium consiliorum successus ex animo precamur. Ex Regia nostra Hostenia xxx De

cember 1567.

Three Letters from Elizabeth to Frederick King of Denmark for the delivery of Bothwell.

Elizabetha Dei gratia, &c. Frederico Daniæ, &c. salu

tem.

Principes legibus esse solutos verum quidem est, et constat inter omnes: at vero legibus tamen sese alligatos profiteri, et ex earum præscripto vivere, et oratio Regibus digna, et res est omni Principatu major. Ac quoniam in sublimi hoc dignitatis gradu Serenitatem vestram Deus constituit, ut populis legitime imperaret, et exemplo præesset, libenter sane fecimus, ut in justissima et communi omnium regum causa, tuæ Serenitatis ut humani et justi principis æquitatem interpellaremus. Est enim si cujusquam, certe regum munus et officium, regum vitas (in quo ipsorum salus quodammodo continetur) tueri et aliorum principum consceleratas cædes, in quo ipsorum periculum propter exemplum et populorum certa strages agitur, vindicare.

Quas turbas Scotorum rebus, ultimi Regis Henrici calamitosa cædes intulerit, Serenitatem tuam cum recte scire, tum multum dolere arbitramur, quos vero homines, illius cædis gravissima suspitio attigerit, non poterit etiam tua Serenitas ignorare. Horum unus is, qui in S. T. potestate nunc esse dicitur Comes Bodovelliæ omnium votis, vocibus, efflagitatione, ad judicium acriter deposcitur.

Quanquam igitur Serenitatem tuam sua sponte, quod tanto principe dignum sit, facturam non dubitamus, ta

men vehementer Serenitatem tuam etiam atque etian rogamus, sic ut magis exanimo nihil possumus, ut illum comitem, ad causam dicendam, vel mittat in Scotiam vel honoris nostri gratia, recta ad nos primo in Angliam, quæ terra Scotia est continens, quo deinceps possit, ex Regno nostro illuc, ad judicium subeundum nostra fide mitti. Nullam enim injuriam comiti, aut ipsæ sumus facturæ, aut ab aliis fieri passuræ, in verbo Regis pollicemur. Hoc vero in judicium vocari, nec ipsi quidem Comiti grave videri debet, siquidem in dicenda causa, seipsum gravi invidia liberare, et æquis judicibus, Innocentiam suam probare possit. Sin autem est nocens, nec cœlesti numini gratum, nec rebus humanis erit utile, regis sui parricidam impune tam diu vivere. Utcumque erit, Serenitati tuæ, non honorifficum modo, sed etiam gloriosum fuerit, vel innocentem Serenitatis tua opere absolvi, vel tanti facinoris reum, justorum judicum suffragiis condemnari. Plane summam in Serenitatis tuæ moribus justitiam et æquitatem (si comes ad dicendam causam mittatur) probabunt omnes, et nos magno Serenitatis tuæ beneficio nos affectas putabimus; nihil enim certe est, quod Serenitas tua, hoc quidem tempore nobis facere possit gratius. Deus Opt. Max. Serenitatem tuam, in omni prosperarum rerum afluentia conservat, &c. (1569, juxta Seriem Literarum.)

Elizabetha Dei gratia, &c. Frederico Daniæ, &c. Salu

tem.

Scotia Regens pluribus verbis nobis significari fecit Johannem Clerk Scotum qui in Regio vestro exercitu ordines duxit, gravissimis criminibus, apud Serenitatem vestram reum peragi, idque malevolorum quorundam