PERSONAE.

[PROLOGVS]

DAVOS SERVOS
GETA SERVOS

ANTIPHO ADVLESCENS

PHAEDRIA ADVLESCENS

DEMIPHO SENEX

PHORMIO PARASITVS

HEGIO

CRATINVS ADVOCATI

CRITO

DORIO LENO

CHREMES SENEX

SOPHRONA NVTRIX

NAVSISTRATA MATRONA

[CANTOR]

PROLOGVS.

Postquám poëta uétus poëtam nón potest
retráhere ab studio et tránsdere hominem in ótium,
maledictis deterrére ne scribát parat:

qui ita díctitat, quas ántehac fecit fábulas,
tenui ésse oratióne et scripturá leui:
quia nusquam insanum scrípsit adulescéntulum
ceruám uidere fúgere et sectarí canes

et eám plorare, oráre ut subueniát sibi.
Quod si íntellegeret, quóm stetit olím noua,
actóris opera mágis stetisse quam sua,

minus múlto audacter, quám nunc laedit, laéderet.
Nunc síquis est, qui hoc dícat aut sic cógitet :
'uetus sí poëta nón lacessissét prior,

nullum ínuenire prólogum possét nouos
[quem diceret, nisi haberet cui male diceret:']
is síbi responsum hoc hábeat, in medio ómnibus
palmam ésse positam, qui ártem tractant músicam.
Ille ád famem hunc ab stúdio studuit reícere:

6 numq. Wagn. w. Don. ed. pr. in 9 olim quom stetit noua Bentl.

4 ante hic Bentl. lemm. fecit Bentl. potuisset libri. posset Bentl.

17 tractent A.

14

5

10

15

20

25

30

hic respondere uóluit, non lacéssere.

Benedíctis si certásset, audissét bene:

quod ab illo adlatumst, íd sibi rellatúm putet.
De illó iam finem fáciam dicundí mihi,
peocándi quom ipse dé se finem nón facit.
Nunc quíd uelim animum atténdite. Adportó nouam
Epídicazomenon quám uocant comoédiam

Graecí, Latini Phórmionem nóminant:

quia prímas partis quí aget, is erit Phormio
parasitus, per quem rés geretur máxume,
uolúntas uostra si ád poëtam accésserit.
Date óperam, adeste
aequo ánimo per siléntium,
ne símili utamur fórtuna, atque usí sumus
quom pér tumultum nóster grex motús locost:
quem actóris uirtus nobis restituít locum
bonitásque uostra adiútans atque aequanimitas.

21 id sibi esse relat- A. 22, 23 iam non facit libri. -facit? Stallb. tum fecerit Bentl. 25 Epidicazomenen Bentl. w. Don. 26 Graece, Latine hic Phormionem nominat Bentl.

ACTVS I.

[A street in Athens on the left Demipho's house, on the right that of Dorio, in centre that of Chremes.]

DAVOS.
SERVOS.

Amícus summus méus et popularís Geta
heri ád me uenit. Érat ei de ratiúncula
iam prídem apud me rélicuom pauxíllulum
nummórum: id ut confícerem. Confeci: ádfero.
Nam erílem filium éius duxisse aúdio

uxórem: ei credo múnus hoc conráditur.

Quam iníque comparátumst, i qui mínus habent
ut sémper aliquid áddant ditióribus!
Quod ille únciatim uíx de demensó suo
suóm defrudans génium conpersít miser,
id illa úniuorsum abrípiet, haud exístumans
quantó labore pártum. Porro autém Geta
feriétur alio múnere, ubi era pépererit :
porro aútem alio, ubi erit púero natalís dies,

37 aput A. relicuom libri. relliquum Edd. ant. Ritschl, Tr2. 17. 44 defrud- A. &c. -au- DFG.

41 i as

con

persit A.

parsit rell.

48 dies: ubi Edd.

I 1

40

45

ubi ínitiabunt.

50

Ómne hoc mater aúferet :

puer caúsa erit mittúndi. Sed videón Getam?

GETA. DAVOS.

SERVI II.

I 2 GE. Siquís me quaeret rúfus... DA. Praestost, désine. GE. Oh,

at ego óbuiam conábar tibi, Daue. Da. Áccipe, em: lectúmst; conueniet númerus quantum débui.

GE. Amó te et non necléxisse habeo grátiam. 55 DA. Praesértim ut nunc sunt móres: adeo rés redit: siquís quid reddit, mágna habendast grátia.

Sed quíd tu es tristis?

ín metu et

GE. Egone? nescis quo

quanto ín periclo símus. DA. Quid istuc ést? GE. Scies,

modo út tacere póssis. DA. Abi sis, ínsciens: 60 quoius tú fidem in pecúnia perspexeris,

uerére uerba ei crédere? ubi quid míhi lucrist

te fallere? GE. Ergo auscúlta. DA. Hanc operam tíbi dico.

GE. Senis nóstri, Daue, frátrem maiorém Chremem nostín? DA. Quid ni? GE. Quid? Éius gnatum Phaédriam?

65 DA. Tam quám te. GE. Euenit sénibus ambobús simul iter ílli in Lemnum ut ésset, nostro in Cíliciam ad hóspitem antiquom: ís senem per epístulas