FE

Elices! properâstis io, properâstis. & altam
Vicistis gyro sub breviore viam.

Vos per non magnum vestri mare sanguinis illuc
Cymba tulit nimiis non operosa notis ;
Quò nos tam lento sub remigio luctantes
Ducit inexhausti vis malè fida freti.
Nos mora, nos longi consumit inertia lethi.
In ludum mortis, luxuriemą sumus.
Nos ævo, & senio, & latis permittimur undis.
Spargimur in casus,-porrigimur furiis.
Nos miseri sumus ex amplo; spatioά perimus.
In nos inquirunt fata; probantq manus.
Ingenium fati sumus, ambitiog malorum;
Conatus mortis, consiliumá sumus.
In vitæ multo multæ patet area mortis.

Non vitam nobis numerant, quot viximus, anni:
Vita brevis nostra est; sit licèt acta diu.
Vivere non longum est, quod longam ducere vitam:
Res longa vitâ sæpe peracta brevi est.
Nec vos tam vitæ Deus in compendia misit,
Quàm vetuit vestræ plus licuisse neci.
Accedit vitæ quicquid decerpitur ævo.

Atq illó breviùs, quò citiùs morimur.

Domitiano. De S. Johanne ad portam Lat.

ER

Rgò ut inultus eas? Sed nec tamen ibis inultus, Sic violare ausus meά, meosά Deos. Ure oleo, Lictor. Oleo parat urere Lictor: Sed quem uri Lictor credidit, unctus erat. Te quoq sic olei virtus malefida fefellit? Sic tua te Pallas, Domitiane, juvat?

Εἰς τὸν τοῦ Στεφάνου ςέφανον.

E

Cce tuos lapides! nihil est pretiosius illis;
Seu pretium capiti dent, capiantve tuo.
Scilicet hæc ratio vestri diadematis: hoc est,
Unde coronatis nos decet ire comis.
Quisq lapis quantò magis in se vilis habetur,
Ditior hoc capiti est gemma futura tuo.

AH

H ferus, ah culter! qui tam bona lilia primus. In tam crudeles jussit abire rosas. Virgineum hoc qui primus ebur violavit ab ostro; Ing sui instituit muricis ingenium. Scilicet hinc olim quicunq cucurrerit amnis, Ex hoc purpurei germine fontis erit. Scilicet hunc mortis primum puer accipit unguem Inijciunt hodie fata, furor manus. Ecce illi sanguis fundi jam cæpit; & ecce,

Qui fundi possit, vix bene sanguis erat. Excitat è dolio vix dum bene musta recenti,

Atq rudes furias in nova membra vocat. Improbus ut nimias jam nunc accingitur iras!

Armaq non molli sollicitanda manu! Improbus ut teneras audet jam ludere mortes! Et vitæ ad modulum, quid puerile mori! Improbus ut tragici impatiens præludia fati Örnat, & in socco jam negat ire suo! Scilicet his pedibus manus hæc meditata cothurno Hæc cum blanditiis mens meditata minas? Hæc tam dura brevem decuêre crepundia dextram Dextra Gigantæis hæc satis apta genis? Sic_cunis miscere cruces? cum ubere matris Commisisse neces, & scelus, & furias? Quo ridet patri, hoc tacite quoq respicit hastam Quoά oculo matrem mulcet, in arma redit. Dii Superi! furit his oculis! hoc asper in ore es Dat Marti vultus, quos sibi mallet Amor. Delicia irarum! torvi, tenera agmina, risus!

Blande furor! terror dulcis! amande metus! Præcocis in pœnas pueri lascivia tristis !

Cruda rudimenta! & torva tyrocinia! Jam parcum, brevius brevi pro corpore vulnus, Prog brevi brevior vulnere sanguis eat: Olim, cùm nervi, vitæ ferocior haustus

Materiam morti, luxuriem dabunt; Olim maturos ultrò conabitur imbres;

Robustum audebit tunc, solidumą, mori. Ergò illi, nisi qui in sævos concreverit usus, Nec nisi quem possit fundere, sanguis erit?

Euge puer trux! Euge tamen mitissime rerum!
Quiq tibi tantùm trux potes esse, puer!
Euge tibi trux! Euge mihi mitissime rerum!

Euge Leo mitis! trux sed & Agne tamen!
Macte puer! macte hoc tam duræ laudis honore!
Macte ô pœnarum hac indole, & ingenio!
At ferus ah culter! sub quo, tam docte dolorum,
In tristem properas sic, puer, ire virum.
Ah ferus, ah culter! sub quo, puer auree, crescis
Mortis proficiens hac quasi sub ferulâ.

E, pia, ne nimium, Virgo, permitte querelis: Haud volet, haud poterit natus abesse diu. Nam quid eum teneat? vel quæ magis oscula vellet? Vestri illum indigenam quid vetet esse sinûs? Quippe illis quæ labra genis magis apta putentur?

Quæve per id collum dignior ire manus? His sibi quid speret puer ambitiosiùs ulnis?

Quóve sub amplexu dulciús esse queat? O quæ tam teneram sibi vitis amicior ulmum Implicet, alternis nexibus immoriens? Cui circum subitis eat impatientior ulnis? Aut quæ tam nimiis vultibus ora notet? Quæ tam prompta puer toties super oscula surgat? Quâ signet gemmâ nobiliore genam? Illa ubi tam vernis adolescat mitiùs auris, Tamve sub apricis pendeat uva jugis? Illi quâ veniat languor tam gratus in umbrâ? Commodiùs sub quo murmure somnus agat? O ubi tam charo, tam casto in carcere regnat, Maternoά simul, virgineo sinu?

Ille ut ab his fugiat? nec tam bona gaudia vellet ?
Ille ut in hos possit non properare sinus?

Ille sui tam blanda sinûs patrimonia spernet?
Hæres tot factus tam bene deliciis?
Ne tantum, ne, Diva, tuis permitte querelis:
Quid dubites? Non est hic fugitivus Amor.

A

Ccipe dona, Puer; parvæ libamina laudis. Accipe, non meritis accipienda suis. Accipe dona, Puer dulcis. dum accipis illa, Digna quoq efficies, quæ, puer, accipies. Sive oculo, sive illa tuâ dignabere dextrâ;

Dextram, oculumą, dabis posse decere tuum. Non modò es in dantes, sed & ipsa in dona be Nec tantùm donans das, sed & accipiens.

In partum B. Virgs. non difficilem.

Ν'

Ec facta est tamen illa Parens impunè; qu Tam parcens uteri venerit ille Puer. Una hæc nascentis quodcunq pepercerit hora, Toto illum vitæ tempore parturiit. Gaudia parturientis erat semel ille parenti; Quotidie gemitus parturientis erat.

CL

Irculus hic similem quàm par sibi pergit in Principiumą suum quàm bene finis ama Virgineo thalamo quàm pulchrè convenit ille (Quo nemo jacuit) virgineus tumulus ! Undiq ut hæc æquo passu res iret; & ille Josepho desponsatus, & ille fuit.

In Sanctum igneis linguis descendentem Spiritur vultu

Ignea quos luteo pectore lingua beat. Hoc potius mea vota rogant, mea thura petess Ut mihi sit mea mens ignea, lingua luti.

Cùm horum aliqua dedicâram
Præceptori meo colendissimo,
Amico amicissimo, R. Brooke.

EN

N tibi Musam, (Præceptor colendissime) quas ex tuis modò scholis, quasi ex Apollinis officina, accepit, alas timide adhuc, nec aliter quàm sub oculis tuis jactitantem. Qualiter è nido multâ jam floridus alâ Astra sibi meditatur avis, pulchros meatus Aërios inter proceres ; licèt æthera nunquam Expertus, rudibus illi sit in ardua pennis Prima fides; micat ire tamen, quatiens decorâ Veste leves humeros, querulum per aëra ludens Nil dubitat vel in astra vagos suspendere risus. At verò simul immensum per inane profundis Exhaustus spatiis, vacuoά sub æthere pendens, Arva procul, sylvas suas, procul omnia cernit, Cernere quæ solitus; tum verò victa cadit mens, Spes suas, & tanta timens conamina, totus Respicit ad matrem, pronisé revertitur auris.

Quod tibi enim hæc feram (Vir ornatissime) non ambitio dantis est, sed justitia reddentis: neq te libelli mei tam elegi patronum, quàm dominum agnosco. Tua sanè sunt hæc, et mea. neq tamen ita mea sunt, quin si quid in illis boni est, tuum hoc sit totum: neq interim in tantum tua, ut quantumcunq est in illis mali illud non sit ex integro meum. ita medio quodam, & misto jure utriusq sunt. ne vel mihi, dum me in societatem tuarum laudum elevarem, invidiam facerem ; vel injuriam tibi, ut qui te in tenuitatis mea consortium deducere conarer. Ego enim de meo nihil ausim boni mecum agnoscere, nedum profiteri palàm, præter hoc unum (quo tamen nihil melius) animum nempe non ingratum tuorum beneficiorum historiam religiosissimâ fide in se reponentem. hoc quibuscunq testibus coram, hoc palàm in os cœli, meæg conscientiæ meum jacto. effero me in hoc ultra æmuli patientiam. Enim vero elegantiore obsequio venerentur te (& venerantur, scio) tuorum alii: nemo me sincero magis, vel ingenuo poterit. Horum deniq rivulorum, tenuium utcunq, nullius nominis, hæc saltem laus erit propria, quòd suum nempe nôrint Oceanum.