Ccipe dona, Puer; parvæ libamina laudis. Accipe, non meritis accipienda suis. Accipe dona, Puer dulcis. dum accipis illa, Digna quoq efficies, quæ, puer, accipies. Sive oculo, sive illa tuâ dignabere dextrâ; Dextram, oculumą, dabis posse decere tuum. Non modò es in dantes, sed & ipsa in dona b Nec tantùm donans das, sed & accipiens.
In partum B. Virgs. non difficilem.
Ec facta est tamen illa Parens impunè; q Tam parcens uteri venerit ille Puer. Una hæc nascentis quodcunq pepercerit hora, Toto illum vitæ tempore parturiit.
Gaudia parturientis erat semel ille parenti;
Quotidie gemitus parturientis erat.
Irculus hic similem quàm par sibi pergit i Principiumą suum quàm bene finis ama Virgineo thalamo quàm pulchrè convenit ille (Quo nemo jacuit) virgineus tumulus ! Undiq ut hæc æquo passu res iret; & ille Josepho desponsatus, & ille fuit.
In Sanctum igneis linguis descendentem Spiritu.
ABsint, qui ficto simulant pia pectora vultu
Ignea quos luteo pectore lingua beat.
Hoc potius mea vota rogant, mea thura petes: Ut mihi sit mea mens ignea, lingua luti.
Cùm horum aliqua dedicâram
Præceptori meo colendissimo,
Amico amicissimo, R. Brooke.
N tibi Musam, (Præceptor colendissime) quas ex tuis modò scholis, quasi ex Apollinis officinâ, accepit, alas timidè adhuc, nec aliter quàm sub oculis tuis jactitantem.
Qualiter è nido multâ jam floridus alâ
Astra sibi meditatur avis, pulchros meatus
Aërios inter proceres; licèt æthera nunquam
Expertus, rudibus illi sit in ardua pennis
Prima fides; micat ire tamen, quatiens decorâ
Veste leves humeros, querulumq per aëra ludens
Nil dubitat vel in astra vagos suspendere risus.
At verò simul immensum per inane profundis
Exhaustus spatiis, vacuoά sub æthere pendens,
Arva procul, sylvas suas, procul omnia cernit,
Cernere quæ solitus; tum verò victa cadit mens,
Spesά suas, & tanta timens conamina, totus
Respicit ad matrem, pronisą revertitur auris.
Quod tibi enim hæc feram (Vir ornatissime) non ambitio
dantis est, sed justitia reddentis: neq te libelli mei tam elegi
patronum, quàm dominum agnosco. Tua sanè sunt hæc, et
mea. neq tamen ita mea sunt, quin si quid in illis boni est,
tuum hoc sit totum: neq interim in tantum tua, ut quantum-
cunq est in illis mali illud non sit ex integro meum. ita medio
quodam, & misto jure utriusq sunt. ne vel mihi, dum me in
societatem tuarum laudum elevarem, invidiam facerem ; vel
injuriam tibi, ut qui te in tenuitatis mea consortium deducere
conarer. Ego enim de meo nihil ausim boni mecum agnos-
cere, nedum profiteri palàm, præter hoc unum (quo tamen
nihil melius) animum nempe non ingratum tuorum
ficiorum historiam religiosissimâ fide in se reponentem. hoc
quibuscunq testibus coram, hoc palàm in os cœli, meæg
conscientiæ meum jacto. effero me in hoc ultra æmuli
patientiam. Enim vero elegantiore obsequio venerentur te (&
venerantur, scio) tuorum alii: nemo me sincero magis, vel
ingenuo poterit. Horum deniq rivulorum, tenuium utcunq,
nullius nominis, hæc saltem laus erit propria, quòd suum
nempe nôrint Oceanum.
dum in illius tutelam transeunt virgines.
U tuis adsis, Venus alma, sacris:
Rideas blandùm, Venus, & benignùm,
Quale cùm Martem premis, aureoģ
Frangis ocello.
Rideas. tum neq, flamma Phoebum,
Nec juvent Phoeben sua tela. gestat
Te satis contra tuus ille tantùm
Tela Cupido.
Sæpe in ipsius pharetrâ Dianæ
Hic suas ridens posuit sagittas.
Ausus et flammæ Dominum magistris
Urere flammis.
Virginum te orat chorus (esse longùm
Virgines nollent) modò servientům
Tot columbarum tibi, passerumq au-
gere catervam.
Dedicant quicquid labra vel rosarum,
Colla vel servant tibi liliorum:
Dedicant totum tibi ver genarum,
Ver oculorum.
Hinc tuo sumas licet arma nato,
Seu novas his ex oculis sagittas;
Seu faces flamma velit acriori
Flave comatas.
Sume. et ô discant, quid amica; quid nox,
Quid bene, & blandè vigilata nox sit;
Quid sibi dulcis furor, & protervus
Poscat amator.
Sume. per quæ tot tibi corda flagrant.
Per quod arcanum tua cestus halat.
Per tuus quicquid tibi dixit olim, aut
Fecit Adonis.
Pes Diva salve. Diva avidam tuo Necessitatem numine prorogans; Vindicta fortunæ furentis;
Una salus mediis ruinis.
Regina quamvis, tu solium facis
Depressa parvi tecta tugurii
Surgunt jacentes inter; illic
Firma magis tua regna constant.
Cantus catenis, carmina carcere,
Dolore ab ipso gaudiaq exprimis.
Scintilla tu vivis sub imo
Pectoris, haud metuens procellas.
Tu regna servis; copia pauperi:
Victis triumphus: littora naufrago:
Ipsis damnatis patrona:
Anchora sub medio profundo.
Quin ipse alumnus sum tuus.
Pendemus isto; & hinc animam traho.
O, Diva nutrix, ô foventes.
Pande sinus. sitiens laboro.
Non accipimus brevem vitam, sed facimus.
ERgo tu luges nimiùm citatam
Circulo vitam properante volvi?
Tu Deos parcos gemis, ipse cùm sis
Prodigus ævi?
Ipse quod perdis, quereris perire ?
Ipse tu pellis, sed et ire ploras?
Vita num servit tibi? servus ipse
Cedet abactus.
Est fugax vitæ (fateor) fluentum:
Prona sed clivum modò det voluptas,
Amne proclivi magis, & fugace
Labitur undâ.
Fur Sopor magnam hinc (oculos recludens)
Surripit partem. ruit inde partem
Temporis magnam spolium reportans
Latro voluptas.
Tu creas mortes tibi mille. & æva
Plura quò perdas, tibi plura poscis.
|