Veris descriptio.

Empus adest, placidis quo Sol novus auctior horis Purpureos mulcere dies, & sydere verno Floridus, augusto solet ire per æthera vultu, Naturæ communis amor; spes aurea mundi; Virgineum decus; & dulcis lascivia rerum, Ver tenerum, ver molle subit; jam pulchrior annus Pube novâ, roseæg recens in flore juventæ Felici fragrat gremio, & laxatur odorâ Prole parens; per aquas, perá arva, per omnia latè Ipse suas miratur opes, miratur honores. Jam Zephyro resoluta suo tumet ebria tellus, Et crebro bibit imbre Jovem. Sub frondibus altis Flora sedens, audit (fælix!) quo murmure lapsis Fons patrius minitetur aquis, quæ vertice crispo Respiciunt tantùm, & strepero procul agmine pergunt. Audit & arboreis siquid gemebunda recurrens Garriat aura comis. audit quibus ipsa susurris Annuit, & facili cervice remurmurat arbor. Quin audit querulas audit quodcunq per umbras Flebilibus Philomela modis miserabile narrat. Tum quoq præcipuè blandis Cytherea per orbem Spargitur imperiis; molles tum major habenas Incutit increpitans, cestus magis ignea rores Ingeminat, tumidos sinus flagrantior ambit; Nympharum incedit latè, charitum corona Amplior, & plures curru jam nectit olores: Quin ipsos quoq tum campis emittit apricis Læta parens, gremio omnes effundit Amores. Mille ruunt equites blandi, peditum protervæ Mille ruunt acies: levium pars terga ferarum Insiliunt, gaudent suis stimulare sagittis ; Pars optans gemino multum properare volatu Aĕrios conscendit equos; hic passere blando Subsiliens lene ludit iter; micat huc, micat illuc Hospitio levis incerto, & vagus omnibus umbris: Verùm alter gravidis insurgens major habenis Maternas molitur aves: ille improbus acrem Versat apem similis, seseά agnoscit in illo.

Et brevibus miscere vias, ac frangere gyris:
Pars leviter per prata vagi sua lilia dignis
Contendunt sociare rosis; tum floreus ordo
Consilio fragrante venit: lascivit in omni
Germine læta manus: nitidis nova gloria pennis
Additur; illustri gremio sedet aurea messis;
Gaudet odoratas coma blandior ire sub umbras.
Excutiunt solitas (immitia tela) sagittas,
Ridentes aliis pharetræ spectantur in armis.
Flore manus, & flore sinus, flore omnia lucent.
Undiq jam flos est. vitreas hic pronus ad undas
Ingenium illudentis aquæ, fluitantiaq ora,
Et vaga miratur tremula mendacia formæ.
Inde suos probat explorans, & judice nymphâ
Informat radios, ne non satis igne protervo
Ora tremant, agiles docet nova fulgura vultus,
Atq suo vibrare jubet petulantiùs astro.

H

iâ.

Ec est, quæ sacrâ didicit florere figurâ, Non nisi per lachrymas charta videnda tuas. Scilicet ah dices, hæc cùm spectaveris ora, Ora sacer sic, ô sic tulit ille pater. Sperabis solitas illinc, pia fulmina, voces; Sanctaq tam dulci mella venire Sic erat illa, suas Famæ cùm traderet alas, Ad calamum (dices) sic erat illa manus. Tale erat & pectus, celsæ domus ardua mentis, Tale suo plenum sydere pectus erat. O bene fallacis mendacia pulchra tabellæ! Et, qui tam simili vivit in ære, labor! Cùm tu tot chartis vitam, Pater alme, dedisti; Hæc meritò vitam charta dat una tibi.

Meliùs purgatur stomachus per vomitum, quàm per secessum.

DU

Um vires refero vomitûs, & nobile munus, Da mihi de vomitu, grandis Homere, tuo. Nempe olim, multi cùm carminis anxia moles Vexabat stomachum, magne Poëta, tuum; Ægra jejuno tenuabat pectora morsu,

Jussit & in crudam semper hiare famem: Phoebus (ut est medicus) vomitoria pocula præbens Morbum omnem longos expulit in vomitus. Protinus & centum incumbunt toto ore Poëtæ,

Certantes sacras lambere relliquias.

Quod vix fecissent, (scio) si medicamen ineptum
Venisset miserè posteriore viâ.

Quippe per amfractus, cæci volumina ventris
Sacra (putas) hostem vult medicina sequi?
Tam turpes tenebras hæc non dignatur. at ipsum
Sedibus ex imis imperiosa trahit.

Ergò

Per vomitum stomachus meliùs purgabitur. alvus
Quàm quà secretis exit opaca viis.

In Natales Mariæ Principis.

PArce

Arce tuo jam, bruma ferox, ô parce furori. Pone animos. ô pacatæ da spiritus auræ Afflatu leniore gravem demulceat annum. Res certè, & tempus meruit. Licèt improbus Aɩ Sæviat, & rabido multùm se murmure volvat; Imbriferis licèt impatiens Notus ardeat alis; Hic tamen, hîc certè, modò tu non (sæva) negar Nec Notus impatiens jam, nec foret improbus A Scilicet hoc decuit? dum nos tam lucida rerum Attollit series, adeò commune serenum Lætitiæ, vernis animis micat alta voluptas; Jam torvas acies, jam squallida bella per auras Volvere & hybernis annum corrumpere nimbis? Ah melius quin luce novæ reparata juventæ Ipsa hodie vernaret hyems; pulchroq tumultu Purpureas properaret opes; effunderet omnes Læta sinus, nitidumą diem fragrantibus horis Æternùm migrare velit; florumą beatâ Luxurie tanta ô circum cunabula surgat, Excipiatá novos, & molliter ambiat artus.

Quippe venit. sacris iterum vagitibus ingens Aula sonat. venit en roseo decus addita fratri Blanda soror. tibi se brevibus, tibi porrigit ulnis, Magne puer facili tibi torquet hiantia risu Ora; tibi molles, lacrymas, & nobile murmur Temperat, ing tuo ponit se pendula collo. Tale decus; juncto veluti sub stemmate cùm quis Dat sociis lucere rosis sua lilia. Fulget honos; medio cùm se duo sydera mundo Dulcibus intexunt radiis. nec dignior olim Flagrabat nitidæ felix consortio formæ, Tunc cùm sydereos inter pulcherrima fratres Erubuit primùm, & Ledæo cortice rupto Tyndarida explicuit teneræ nova gaudia frontis.

talis

Sic socium & miscete jubar, tu, candide frater,
Tuq serena soror. sic & date gaudia patri,
Sic matri. cùm ille olim, subeuntibus annis,

Ire inter proprios magnâ cervice triumphos
Egregius volet, atq suâ se discere dextrâ ;
Te quoq tum pleno mulcebit sydere & alto
Flore tui, dulces oculos maturior ignis
Indole divinâ, & radiis intinget honoris.
Tunc ô te quoties (nisi quòd tu pulchrior illâ)
Esse suam Phoeben falsus jurabit Apollo!
Tunc ô te quoties (nisi quòd tu castior illâ)
Esse suam Venerem Mavors jurabit inanis!
Felix ah! et cui se non Mars, non aureus ipse
Credet Apollo parem! tantâ cui conjuge celsus
In pulchros properare sinus, & carpere sacras
Delicias, oculos tuos, tua basia solus
Tum poterit dixisse sua; & se nectare tanto
Dum probat esse Deum, superas contemnere mensas.