Parcite; peccavi: nec enim pia numina possunt
Tam crudele semel vel voluisse nefas.

Vestrum opus est pietas; opus est concordia vestrum :
Vos equidem tales haud reor artifices.

Heus inferna cohors! foetus cognoscite vestros.
Num pudet hanc vestrum vincere posse scelus?
Plaudite Tartarei proceres, Erebique potentes,
(Næ mirum est tantum vos potuisse malum,)
Jam vestras laudate manus. Si forte tacetis,
Artificum laudes grande loquetur opus.
Quam bene vos omnes speculo contemplor in isto?
Pietas in angustum cogitur omne malum.
Quin dormi Pluto. Rabidas compesce sorores,
Jam non poscit opem nostra ruina tuam.
Hæc satis in nostros fabricata est machina muros,
Mortales furias Tartara nostra dabunt.

IN APOLLINEA DEPEREUNTEM DAPHNEN.

TULTE Cupido,

Quid tua flamma parat?

Annos sole sub ipso

Accensæ pereunt faces?

Sed fax nostra potentior istis,

Flammas inflammare potest, ipse uritur ignis,

Ecce flammarum potens

Majore sub flamma gemit.

Eheu! quid hoc est? En Apollo

Lyra tacente (ni sonet dolores)
Coma jacente squallet æternus decor
Ores, en! dominæ quo placeat magis,
Languido tardum jubar igne promit.
Pallente vultu territat æthera.

Mundi oculus lacrymis senescit,

Et solvit pelago debita, quodque hauserat ignibus,
His lacrymis rependit.

Noctis adventu properans se latebris recondit,
Et opacas tenebrarum colit umbras,

Namque suos odit damnans radios, nocensque lumen.
An lateat tenebris dubitat, an educat diem,

Hinc suadet hoc luctus furens, inde repugnat amor.

ENEAS PATRIS SUI BAJULUS.

ENIA Troja-Hostis et ignis

Hostis inter et ignes-Eneas spolium pium

Atque humeris venerabile pondus

Excipit, et sævæ nunc ô nunc parcite flammæ,

Parcite haud (clamat) mihi;

Sacræ favete sarcinæ,

Quod si negatis, nec licebit

Vitam juvare, sed juvabo funus ;
Rogusque fiam patris ac bustum mei.
His dictis acies pervolat hostium
Gestit, et partis veluti trophæis

Ducit triumphos. Nam furor hostium

Jam stupet et pietate tanta

Victor vincitur; imo et moritur

Troja libenter funeribusque gaudet,

Ac faces admittit orans, ne lateat tenebras
Per opacas opus ingens pietatis.

Debita sic patri solvis tua, sic pari rependis
Officio. Dederat vitam tibi, tu reddis huic,
Felix! parentis qui pater diceris esse tui.

Infelix erat artifex.

Sentit vulnera, nec videt ictum.

Quis credit? gelido veniunt de marmore flammæ.

Marmor ingratum nimis

Incendit autorem suum.

Concepit hic vanos furores;

Opus suum miratur atque adorat.

Prius creavit, ecce nunc colit manus,
Tentantes digitos molliter applicat;
Decipit molles caro dura tactus.

An virgo vera est, an sit eburnea;

Reddat an oscula quæ dabantur

Nescit. Sed dubitat, sed metuit, munere supplicat, Blanditiasque miscet.

Te, miser, pœnas dare vult, hos Venus, hos triumphos

Q

Capit a te, quod amorem fugis omnem.
Cur fugis heu vivos? mortua te necat puella.
Non erit innocua hæc, quamvis tua fingas manu,
Ipsa heu nocens erit nimis, cujus imago nocet.

ARION.

QUAMMEA vivæ
Lubrica terga ratis

Jam conscendet Arion.

Merces tam nova solvitur

Navis quam nova scanditur.

Illa

Aërea est merces, hæc est et aquatica navis.

Perdidere illum viri

Mercede magna, servat hic

Mercede nulla piscis et sic

Salute plus ruina constat illi;

Minoris et servatur hinc quam perditur.

Hic dum findit aquas, findit hic aëra:
Cursibus, piscis; digitis, Arion:

Et sternit undas, sternit et aëra:

Carminis hoc placido Tridente

Abjurat sua jam murmura, ventusque modestior

Auribus ora mutat:

Ora dediscit, minimos et metuit susurros.

(Sonus alter restat, ut fit sonus illis)

Aura strepens circum muta sit lateri adjacente penna,

Ambit et ora viri, nec vela ventis hic egent;

Attendit hanc ventus ratem: non trahit, at trahitur.

PHOENICIS GENETHLIACON ET EPICEDION.

P

HENIX alumna mortis,
Quam mira tua puerpera!

Tu scandis haud nidos, sed ignes.
Non parere sed perire ceu parata :

Mors obstetrix; atque ipsa tu teipsum paris.

Tu tuique mater ipsa es,

Tu tuique filia.

Tu sic odora messis

Surgis tuorum funerum ;

Tibique per tuam ruinam

Reparata, te succedis ipsa. Mors ô
Fæcunda! Sancta ô lucra pretiosæ necis!
Vive (monstrum dulce) vive
Tu tibique suffice.

EPITAPHIUM.

UISQUIS nectareo serenus ævo,
Et spe lucidus auræ juventæ
Nescis purpureos abire soles,

Nescis vincula, ferreamque noctem

Imi carceris, horridumque Ditem,
Et spectas tremulum procul senectam,
Hinc discas lacrymas, et hinc reponas.
Hic, ô scilicet hic brevi sub antro