MATTH. IX.

Et ridebant illum.

UCTIBUS in tantis, Christum ridere vacabat ?
Vanior iste fuit risus, an iste dolor?

Luctibus in tantis hic vester risus inepti,
(Credite mi) meruit maximus esse dolor.

MATTH. XI. 25.

In sapientiam seculi.

OLI altum sapere (hoc veteres voluere magistri)
Ne retrahat lassos alta ruina gradus.

Immo mihi dico, Noli sapuisse profundum :
Non ego ad infernum me sapuisse velim.

In stabulum ubi natus est Dominus.

LLA domus stabulum? non est (Puer auree)
non est ;

Illa domus, quæ tu nasceris, est stabulum? Illa domus toto domus est pulcherrima mundo; Vix coelo dici vult minor illa tuo.

Cernis ut illa suo passim domus ardeat auro?
Cernis ut effusis rideat illa rosis?

Sive aurum non est, nec quæ rosa rideat illic

Ex oculis facile est esse probare tuis.

;

Οίκος όδε ἐς αὐλη. ου μη. σεος οίκος, Ιησου,
Εν θ ̓ ᾧ τυ τικτη αύλιον ου πελεται.

Οίκων μεν παντων μαλα δη καλλίστος ἐκεινος
Ουρανου οὐδε τεου μίκροτερος πελεται.

Ἤνιδε κείνο νεῳ δωμ ̓ ἐμπυρίζετο χρυσω,
Ἤνιδε κεινο νεοις δωμα ροδοισὶ γελα.

Ἤν ῥόδον οὐχὶ γελα, την οὐδε τε χρυσον ἐκεῖθεν
Ἐκ σου δ οφθαλμών εστιν ελεγχεμεναι. *

ACT. VIII.

S. Stephanus amicis suis, funus sibi curantibus.

ULLA (precor) busto surgant mihi marmora:

bustum

Hæc mihi sint inortis conscia saxa meæ.

Sic nec opus fuerit, notet ut quis carmine bustum,
Pro Domnino (dicens) occidit ille suo.

Hic mihi sit tumulus, quem mors dedit ipsa; meique
Ipse hic martyrii sit mihi martyrium.

In D. Joannem, quem Domitianus ferventi oleo (illæsum) indidit.

LLUM (qui, toto currens vaga flammula mundo,
Non quidem Joannes, ipsa sed audit amor)

Illum ignem extingui, bone Domitiane, laboras ?
Hoc non est oleum, Domitiane, dare.

* Not in the edition of 1634.

In tenellos Martyres.

H qui tam propero cecidit sic funere, vitee
Hoc habuit tantum, possit ut ille mori.

At cujus Deus est sic usus funere, mortis
Hoc tantum, ut possit vivere semper, habet.

MATTH. IV. 24.

Attulerunt ei omnes male effectos, dæmoniacos,
lunaticos-et sanavit eos.

COLLIGE te tibi (torve Draco) furiasque
facesque,

Quasque vocant pestes nox Erebusque suas :

Fac colubres jam tota suos tua vibret Erinnys;
Collige, collige te fortiter, ut-pereas.

LUC. II.

Tuam ipsius animam pertransibit gladius. UANDO habeat gladium tua, Christe tragoedia nullum,

Quis fuerit gladius, virgo beata, tuus?

Namque nec ulla alias tibi sunt data vulnera, Virgo, Quam quæ a vulneribus sunt data, Christe, tuis.

Forsan quando senex jam caligantior esset,
Quod Simeon gladium creditit, hasta fuit.

Immo neque hasta fuit, neque clavus, sed neque spina ; Hei mihi, spina tamen, clavus, et hasta fuit.

Nam queiscunque malis tua, Christe, tragoedia crevit, Omnia sunt gladius, virgo beata, tuus.

In sanguinem circumcisionis Domini. Ad convivas, quos hæc dies apud nos solennes habet.

EUS conviva! bibin'? Maria hæc, Mariæque puellus,

Mittunt de prelo musta bibenda suo.

Una quidem est (toti quæ par tamen unica mundo)
Unica gutta, suo quæ tremit orbiculo.

O bibite hine; quale aut quantum vos cunque bibistis, (Credite mi) nil tam suave bibistis adhuc.

O bibite et bibite, et restat tamen usque bibendum :
Restat, quod poterit nulla domare sitis.

Scilicet hic, mensura sitis, mensura bibendi est :
Hæc quantum cupias vina bibisse, bibis.

Y

LUC. II.

Puer Jesus inter Doctores.

BALLITUR, ad mentum qui pendit quemque profundum,

Ceu possint læves nil sapuisse genæ.

Scilicet e barba male mensuratur Apollo;
Et bene cum capitis stat nive, mentis hiems.

Discat, et a tenero disci quoque posse magistro :
Canitiem capitis nec putet esse caput.

JOAN. II.

Ad Christum, de aqua in vinum versa.

IGNA tuis tuus hostis habet contraria signis:
In vinum tristes tu mihi vertis aquas.

Ille autem e vino lacrymas et jurgia ducens,
Vina iterum in tristes (hei mihi!) mutat aquas.

LUC. II.

Christus infans Patri sistitur in templo.
GNUS eat, ludatque (licet) sub patre petulco;
Cumque sua longum conjuge turtur agat.

Conciliatorem nihil hic opus ire par agnum :
Nec tener ut volucris non sua fata ferat.