Pone subit pastor, nemorum qui lentus in umbra, Agresti calamo pastorum lusit amores; Qui sata læta canens pecorumque apiumque labores, Nunc majora sonans, divino afflatus Homero, Bis viduæ furias et lamentabile bustum; « O passi graviora; dabit Deus his quoque finem; « Vincet iter durum pietas; durate; meorum « Fata immota manent; ne justum arcessite tempus;" Legitimi Reges nunquam moriuntur; et idem a Ipse Deus, fovet usque suo qui numine Gallos, « Deleri omnino nullis patietur in oris, »" << Fortes per vitam, sub iniqua morte fideles. >> Nos tecum incolumes hæc Virgiliana precamur : « Dii patrii servate domum, servate nepotes Stirpis Borboniæ; nihil illa triste recepta : « Te duce, nulla manent veteris vestigia luctus; « Et fecunda tuis quæ surgit in ædibus arbor, Speratum effundens generoso e stipite ramum, << Concordem patriam secura amplectitur umbra. »" Omnis ad hoc votum assurgit gens Classica votis; << Plus poscente ferent. » Ideo sic ore poeta 12 Incipit : « Absentem nimium te, Dux bone, Galli << Ominibusque suis, precibusque, animisque vocabant: « Te præsente, dies Gallis tranquillior ibit, « Et puri soles meliori luce nitebunt. << Tu pater et princeps audis; tibi Gallia plaudit, Cujus amor vera est regum tutela bonorum. « Si quos forte tamen te contra immiserit hydros « Turbida seditio, tu forti pectore vinces, « Tu, qui dignus avis, nec avito a nomine pendens, « Altius ingenium attollis natalibus altis. « Libera nunc per te floret tua Gallia; florent << Artes ingenua, et civilia jura resurgunt; << Per te crimen habet pœnas et præmia virtus, Sanctaque relligio renovatis insidet aris. « Rex sapiens justusque, Dei Omnibeantis imago est. 13 Nuper dixisti sapiens, nec dignius unquam « Nec melius populis majestas regia dixit : « Qui meliora petit, caveat peccare novando.1 « Tu solium nunquam solvendo fœdere legum Constituis, civesque æquali jure beatos <«< Libertate jubes tecum communiter uti : « Tu paci musisque faves, tibi carmina curæ ; « Dilectos tibi Virgilium, Latiosque poetas, « Respicies oculis, Augustus ut alter, amicis: « Nam tibi fas etiam, nec eges interprete, nostris << Intellecturas advertere cantibus aures. .... Alloquor Augustum; nec me tua fallit imago. >> Omnes oranti Flacco assensere, Maroni Ut prius annuerant; et pacta silentia servans, Et lingua mordax, grandi acclamavit hiatu : «Et spes, et ratio studiorum in Principe tantum. »> Alter, qui citharam semper meditatus eamdem Pulsat inoffenso resonantes pectine chordas, Seu Stilichona suum grato super æthera tollat Carmine; seu rumpens Ætnæi viscera montis Infernum Siculos Raptorem immittat in agros, Sic loquitur : « Nunquam libertas gratior extat « Quam sub Rege pio," qui Jani ferrea clausit << Limina, nec metuit belli exitiabile monstrum, 16 << Hæret namque novus deserta in rupe Prometheus, Usque remordentis laniandus vulture curæ ; « Et quoties tentat se fessum avellere vinclis, << Intremuit totus concusso cardine mundus. «<< Fata viam invenere. » Tibi nova vota secundis Ingeminant animis, iterumque iterumque precantur. Interea, Lodoice, tuos invisere vultus Non sibi fas reputant, quos sive absurda docentes, Sive obscoena, tuo voluisti excludere Pindo: 18 Hic Venere infami, ventrisque libidine raptus, Scortator Consul, dignusque Nerone minister, Da veniam errori; qui gaudes parcere cunctis, Nec tamen in lucem, sanctis de fontibus hausta, 19 |