VALERIUS FLACCUS. Argonauticon, Liber I. 7-9. Tuque o, pelagi cui major aperti Fama, Caledonius postquam tua carbasa vexit Oceanus. MARTIALIS. Liber X. Epigramma xliv. Quinte Caledonios Ovidi visure Britannos, Dicitur et nostros cantare Britannia versus. Claudia cæruleis quum sit Rufina Britannis 2 Tim. iv. 21. Liber XIV. Epig. xcix. Barbara de pictis veni bascauda Britannis: SILIUS. Punicorum, Liber III. 597, 598. Hinc pater ignotam donabit vincere Thulen, Inque Caledonios primus trahet agmina lucos. STATIUS. Sylvarum, Liber V. ii. 149. Hunc regi rapuit thoraca Britanno. JUVENALIS. Satira II. 159-161. Arma quidem ultra Littora Juvernæ promovimus, et modo captas Regem aliquem capies, aut de temone Britanno Satira IV. 140-142. Circeiis nata forent, an Lucrinum ad saxum, Rutupinove edita fundo Satira X. 14. Quanto est delphinis balana Britannica major! Gallia causidicos docuit facunda Britannos : SUETONIUS. Julius Caesar, Caput XXV. Aggressus est et Britannos, ignotos antea; superatisque pecunias et obsides imperavit : per tot successus ter, nec amplius, adversum casum expertus: in Britannia, classe vi tempestatis propè absumpta, et in Gallia, ad Gergoviam legione fusa; et in Germanorum finibus, Titurio et Aurunculeio legatis per insidias cæsis. Caput XLVII. [Multi prodiderunt.]—Britanniam petisse spe margari tarum, quarum amplitudinem conferentem interdum suā manu exegisse pondus: gemmas, toreumata, signa, tabulas operis antiqui semper animosissimè comparasse: servitia rectiora politioraque immenso pretio; et cujus ipsum etiam puderet, sic ut rationibus vetaret inferri. Caput LVIII. In obeundis expeditionibus dubium, cautior an audentior. Exercitum neque per insidiosa itinera duxit unquam, nisi perspeculatus locorum situs: neque in Britanniam transvexit, nisi antè per se portus et navigationem et accessum ad insulam explorâsset. Caius Caligula, Caput XIX. Scio plerosque existimâsse, talem a Caio pontem excogitatum æmulatione Xerxis, qui non sine admiratione aliquantò angustiorem Hellespontum contabulaverit; alios, ut Germaniam et Britanniam, quibus imminebat, alicujus immensi operis fama territaret. Caput XLIV. [Fecit. Nihil autem amplius quàm, Adminio, Cynobelini Britannorum regis filio, qui pulsus a patre cum exigua manu transfugerat, in deditionem recepto, quasi universa tradita insulā, magnificas Romam literas misit, monitis speculatoribus, et vehiculo ad forum usque et curiam pertenderent, nec nisi in æde Martis, ac frequente senatu, consulibus traderent. Claudius, Caput XVII. Expeditionem unam omninò suscepit, eamque modicam. COIN OF CLAUDIUS. Quum, decretis sibi a senatu ornamentis. triumphalibus, leviorem majestati principali titulum arbitraretur, velletque justi triumphi decus,unde acquireret, Britanniam potissimum elegit, neque tentatam ulli post Divum Julium, et tunc tumultuantem ob non redditos transfugas. Huc quum ab Ostia navigaret, vehementi Circio bis pæne demersus est, prope Liguriam, juxtaque Stoechadas insulas. Quare a Massilia Gesoriacum usque pedestri itinere confecto, inde transmisit; ac sine ullo prœlio aut sanguine intra paucissimos dies parte insula receptà in deditionem, sexto FIGURE OF BRITANNIA. quam profectus erat mense Romam rediit triumphavitque maximo apparatu. Caput XXI. Edidit et in Martio campo expugnationem direptionemque oppidi ad imaginem bellicam, et deditionem Britanniæ regum, præseditque paludatus. Nero, Caput XVIII. Augendi propagandique imperii nec voluntate ulla neque spe motus unquam, etiam ex Britannia deducere exercitum cogitavit; nec nisi verecundia, ne obtrectare parentis gloriæ videretur, destitit. Vitellius, Caput II. Curam quoque imperii sustinuit, absente Claudio expeditione Britannicā. Vespasianus, Caput IV. Claudio principe, Narcissi gratia legatus legionis in Germaniam missus est: inde in Britanniam translatus, tricies cum hoste conflixit. Duas validissimas gentes, superque viginti oppida, et insulam Vectem Britannia proximam, in deditionem redegit, partim Auli Plautii consularis legati, partim Claudii ipsius ductu. Titus, Caput IV. Tribunus militum et in Germania et in Britannia meruit, summā industriæ nec minore modestiæ famā. Domitianus, Caput X. Interemit etiam Sallustium Lucullum, Britanniæ legatum, quòd lanceas novæ formæ appellari Luculleas est. PLINIUS. Nat. Hist. Liber II. Caput 77. passus Sic fit, ut vario lucis incremento, in Meroe longissimus dies xii. horas æquinoctiales, et viii. partes unius horæ colligat Alexandriæ vero xiv. horas: in Italia xv.: in Britannia xvii. ; ubi æstate lucidæ noctes, haud dubiè repromittunt id, quod cogit ratio credi; solstitii diebus |