μεν επ' αυτόν, ως υπόσχη την αξίαν ών δέδρακε" φημαι γάρ ημϊν διήγγελλον οία έλεγεν επιών ές τα πλήθη καθ' ημών.

15. ΦΙΛ. είτα προ δίκης ουδε απολογησάμενον απο5 κτενείτε ; δηλος γούν έστιν ειπείν τι θέλων.

ΠΛΑΤ. ούκ, αλλ' επί σε το παν ανεβαλόμεθα. και σοι αν δοκή τούτο, ποιήση τέλος της δίκης.

ΦΙΛ. τί φης σύ;

ΛΟΥΚ. τουτο αυτό, ώ δέσποινα φιλοσοφία, ήπερ 10 και μόνη ταληθές αν ευρεϊν δύναιο' μόγις γούν ευρόμην πολλά ικετεύσας το σοι φυλαχθήναι την δίκην.

ΠΛΑΤ. νύν, ώ κατάρατε, δέσποιναν αυτην καλείς και πρώην δε το άτιμότατον φιλοσοφίαν απέφαινες έν

τοσούτω θεάτρω αποκηρύττων κατά μέρη δυ’ οβολών 15 έκαστον είδος αυτής των λόγων.

ΦΙΛ. οράτε μη ου φιλοσοφίαν ούτός γε, αλλά γόητας άνδρας επί το ημετέρω ονόματι πολλά και μιαρα πράττοντας ηγόρευσε κακώς.

ΠΛΑΤ. είση αυτίκα, ήν εθέλης απολογουμένου 20 ακούειν μόνον.

ΦΙΛ. απίωμεν επ' 'Αρειον πάγον, μάλλον δε ες την ακρόπολιν αυτήν, ως αν εκ περιωπής άμα καταφανή πάντα είη τα εν τη πόλει. 16. υμείς δε, ώ φίλαι, εν τη

ποικίλη τέως περιπατήσατε ήξω γάρ υμίν εκδικάσασα 25 την δίκην.

ΛΟΥΚ. τίνες δε είσιν, ώ φιλοσοφία και πάνυ γάρ μοι κόσμιαι και αυται δοκούσιν.

ΦΙΛ. αρετή μεν η ανδρώδης αύτη, σωφροσύνη δε εκείνη και δικαιοσύνη παρ' αυτήν. η προηγουμένη δε 30 παιδεία, η αμυδρά δε και ασαφής το χρώμα η αλήθεια

έστιν,

/

ΛΟΥΚ. ουχ ερώ ήντινα και λέγεις.

ΦΙΛ. την ακαλλωπιστoν εκείνην ουχ οράς, την γυμνήν, την υποφεύγουσαν αεί και διολισθάνουσαν;

ΛΟΥΚ. ορώ νύν μόγις, αλλά τι ουχί και ταύτας άγεις, ως πλήρες γένοιτο και εντελώς το συνέδριον και την 5 αλήθειαν δέ γε και συνήγορον αναβιβάσασθαι προς την δίκην βούλομαι.

ΦΙΛ. νή Δί' ακολουθήσατε και υμείς: ου χαλεπόν γάρ μίαν δικάσαι δίκην, και ταύτα περί των ημετέρων έσομένην.

17. ΑΛΗΘ. άπιτε υμείς: εγώ γαρ ουδέν δέομαι ακούειν & πάλαι οίδα όποιά εστιν.

ΦΙΛ. αλλ' ημίν, ώ αλήθεια, εν δέοντι συνδικάζοις άν, ως και καταμηνύοις έκαστα.

ΑΛΗΘ. ουκούν επάγωμαι και τη θεραπαινιδίω 15 τούτω συνοικοτάτω μοι όντε ;

ΦΙΛ. και μάλα οπόσας αν έθέλης.

ΑΛΗΘ. έπεσθον, ώ ελευθερία και παρρησία, μεθ' ημών ως τον δείλαιον τουτονι ανθρωπισκον εραστής ημέτερον όντα κινδυνεύοντα επ' ουδεμιά προφάσει δι- 20 καία, άν γε σώσαι δυνηθώμεν συ δε, ώ έλεγχε, αυτού περίμενε.

ΛΟΥΚ. μηδαμώς ώ δέσποινα, ηκέτω δε και ούτος, εί και τις άλλος" ου γάρ τοις τυχούσι θηρίοις πολεμήσαι δεήσει με, άλλ' αλαζόσιν ανθρώπους και δυσε- 25 λέγκτοις, αεί τινας αποφυγάς ευρισκομένοις, ώστε αναγκαίος ο έλεγχος.

ΦΙΛ. αναγκαιότατος μεν ούν άμεινον δέ, ει και την απόδειξιν παραλάβοις. ΑΛΗΘ. έπεσθε πάντες, επείπερ αναγκαιότατοι 30

, δοκείτε προς την δίκην.

18. ΑΡΙΣΤ. δράς; προσεταιρίζεται καθ' ημών, ω φιλοσοφία, την αλήθειαν.

ΦΙΛ. είτα δέδιτε, ο Πλάτων και Χρύσιππε και 'Αριστοτελες, μή τι ψεύσηται υπέρ αυτού αλήθεια 5 ούσα;

ΠΛΑΤ. ου τούτο, αλλά δεινώς πανούργός έστι και κολακικός ώστε παραπείσει αυτήν.

ΦΙΛ. θαρρείτε ουδέν μη γένηται άδικον, δικαιοσύνης ταύτη συμπαρούσης. ανίωμεν ούν. 19. άλλ' είπε το μοι σύ, τί σοι τούνομα;

ΛΟΥΚ. εμοί Παρρησιάδης 'Αληθίωνος του Ελεγξικλέους.

ΦΙΛ. πατρίς δέ;

ΛΟΥΚ. Σύρος, ώ φιλοσοφία, των επευφρατιδίων. 15 αλλά τί τούτο; και γάρ τούτων τινάς οίδα των αντιδί

κων ουχ ήττον εμού βαρβάρους το γένος ο τρόπος δε και η παιδεία ου κατά Σολέας ή Κυπρίους ή Βαβυλωνίους η Σταγειρίτας. καίτοι πρός γε σε ουδέν αν ελάττων

γένοιτο ουδ' εί την φωνήν βάρβαρος είη τις, είπερ η 20 γνώμη ορθή και δικαία φαίνοιτο ούσα.

20. ΦΙΛ. ευ λέγεις άλλως γούν τούτο ήρόμην, ή τέχνη δέ σοι τις ; άξιον γάρ επίστασθαι τούτό γε.

ΛΟΥΚ. μισαλαζών είμι και μισογόης και μισοψευδής και μισότυφος και μισώ πάν το τοιουτώδες είδος των 25 μιαρών ανθρώπων πάνυ δε πολλοί εισιν, ως οίσθα.

ΦΙΛ. Ηράκλεις, πολυμισή τινα μέτει την τέχνην.

ΛΟΥΚ. ευ λέγεις" οράς γούν οπόσοις απεχθάνομαι και ως κινδυνεύω δι' αυτήν. ου μην αλλά και την εναντίαν

αυτή πάνυ ακριβώς οίδα, λέγω δε την από του φιλο 30 την αρχήν έχουσαν φιλαλήθης τε γαρ και φιλόκαλος

και φιλαπλοϊκός και όσα τω φιλεϊσθαι συγγενή πλην

Ιο

αλλ' ολίγοι πάνυ ταύτης άξιοι της τέχνης. οι δε υπό τη εναντία ταττόμενοι και το μίσει οικειότεροι πεντακισμύριοι. κινδυνεύω τοιγαρούν την μεν υπ' αργίας απομαθεϊν ήδη, την δε πάνυ ηκριβωκέναι.

ΦΙΛ. και μήν ουκ έχρήν του γάρ αυτού και τάδε, 5 φασί, και τάδε ώστε μη διαίρει το τέχναμία γαρ έστον δύο είναι δοκούσαι.

ΛΟΥΚ. άμεινον συ ταύτα οισθα, ώ φιλοσοφία. το μέντοι έμόν τοιούτόν έστιν, οίον τους μεν πονηρους μισείν, επαινείν δε τους χρηστους και φιλεϊν.

21. ΦΙΛ. άγε δή, πάρεσμεν γαρ ένθα έχρήν ενταύθά που εν τω προνάω της πολιάδος δικάσωμεν. η ιέρεια διάθες ημίν τα βάθρα, ημείς δε εν τοσούτω προσκυνήσωμεν τη θεώ.

ΛΟΥΚ. ώ πολιάς, ελθέ μοι κατά των αλαζόνων 15 σύμμαχος αναμνησθείσα οπόσα επιορκούντων όσημέραι ακούεις αυτών και 4 πράττουσι δέ, μόνη δράς άτε δη επίσκοπος οικούσα. νύν καιρός αμύνασθαι αυτούς, έμε δε ήν που κρατούμενον ίδης και πλείους ώσιν αι μέλαιναι, συ προσθείσα την σαυτής σώζέ με.

22. ΦΙΛ. είεν ημείς μεν υμίν και δη καθήμεθα έτοιμοι ακούειν των λόγων, υμείς δε προελόμενοί τινα εξ απάντων, όστις άριστα κατηγορήσειν άν δοκή, συνείρετε την κατηγορίας και διελέγχετε πάντας γαρ άμα λεγειν αμήχανον. συ δε, ω Παρρησιάδη, απολογήση το μετα 25 τούτο.

ΧΡΥΣ. τίς ούν αν επιτηδειότερος εξ ημών γένοιτο προς την δίκην σου, ο Πλάτων; ή τε γαρ μεγαλόνοια θαυμαστή και η καλλιφωνία δεινώς Αττική και το κεχαρισμένος και πειθούς μεστών ή τε σύνεσις και το 30 ακριβές και το επαγωγών εν καιρώ των αποδείξεων, πάντα

20

ταύτά σοι αθρόα πρόσεστιν ώστε την προηγορίαν δέχoυ και υπέρ απάντων είπε τα είκότα. νύν αναμνήσθητι πάντων εκείνων και συμφέρει ες το αυτό, εί τί σοι προς

Γοργίαν ή Πώλoν ή Ιππίαν ή Πρόδικον είρηται δεινό5 τερος ούτος. επίπαττε ούν και της ειρωνείας και τα

κομψα εκείνα και συνεχή ερώτα, κάν σοι δοκή, κάκεϊνό που παράβυσον, ως ο μέγας εν ουρανο Ζευς πτηνών άρμα ελαύνων αγανακτήσειεν άν, ει μη ούτος υπόσχοι την δίκην.

23. ΠΛΑΤ. μηδαμώς, αλλά τινα των σφοδροτέρων προχειρισώμεθα, Διογένην τούτον ή Αντισθένην ή Κράτητα ή και σέ, ώ Χρύσιππε' ου γαρ δή κάλλους εν τω παρόντι και δεινότητος συγγραφικής και καιρός, αλλά

τινος ελεγκτικής και δικανικής παρασκευής ρήτωρ δε ο 15 Παρρησιάδης εστίν.

ΔΙΟΓ. αλλ' εγώ αυτού κατηγορήσω και γαρ ουδε πάνυ μακρών οίομαι των λόγων δείσθαι. και άλλως δε υπέρ άπαντας ύβρισμαι δύο οβολών πρώην αποκεκηρυγμένος.

ΠΛΑΤ. ο Διογένης, ώ φιλοσοφία, έρεί τον λόγον υπέρ απάντων. μέμνησο δε, ώ γενναίε, μη τα σεαυτού μόνον πρεσβεύειν εν τη κατηγορία, τα κοινά δε οράν: ει γάρ τι και προς αλλήλους διαφερόμεθα εν τοις λόγοις,

συ δε τούτο μεν μη εξέταζε, μηδ' όστις εστίν ο αληθέ25 στερος νύν λέγε, όλως δε υπέρ φιλοσοφίας αυτής αγα

νάκτει περιυβρισμένης και κακώς άκουούσης εν τοις Παρρησιάδου λόγους, και τας προαιρέσεις αφείς, εν αις διαλλάττομεν, ο κοινόν άπαντες έχομεν, τούτο υπερμάχει.

οράς δε, μόνον σε προεστησάμεθα και εν σοι τα πάντων 30 ημών κινδυνεύεται, ή σεμνότατα δέξαι η τοιαύτα πισ

τευθήναι ολα ουτος απέφηνε.

20