Page images
PDF
EPUB
[ocr errors]
[ocr errors]

Budai Commentarios; Erafmi Adagia; Roberti patris Thefaurum Linguæ Latinæ, & ejuf dem Dictionarium Latinogræcogallicum reno

vare cupiebat.

Catalogus aliorum Opufculorum, quæ aliquando edere Henricus ftatuerat.

Æfopi fabulæ Gnomæque fingulæ fingulis verfibus comprehenfæ; quibus fabulas nonnullas haud antè editas addere decrevit; fed id noluit nifi priftinâ interpretatione recognitâ aggredi. Dial. de Inftit. Gr. Stud. 1587. pag. 19.

Corollarium Thefauri Græcæ linguæ, quod fupplementum vocetur. Gloffar. 1573. Præf. ad lector. Et De Lips. Latin. 1595. p. 51. De cæteris Dialectis tractatus. Thef. Gr. 1572. tom. 1. ad Lector. pag. II.

Libellus de varià verfuum Homeri accommodatione. Centon Homer. 1578. Præfat.

De fecretis Gr. linguæ Commentarii. Oper. H. S. in Dion. Hal. 1588. pag. 55. & Annot, in excerpt. pag. 41.

Proodopoïa in Plutarchum. Proodop. Senec. 1586. Præfat. Uberiores in Tragicos Græcos obfervationes. Elchyl. 1557. pag. 386.

66

2

Epiftol. de Typogr. ftatu. Nullum diction. Latinogræcogall. novi excufum à Rob. Stephano, fed à Fran. Steph. 1571. 3 H. Steph. ad Lect. in calce Horatii. "Ad augendum Centuriarum Adagiorum Erafmi (i. e. ab Erafmo collectorum) numerum quidam nefcio quæ dicta hinc indè collecta pro adagiis haberi voluerunt: in quibus, qui paulò acutiùs cernunt, nihil tale perfpiciunt. Verùm de hâc ad Erafmi Centu"rias acceffione tum dicendi locus erit, quum fecundam ejus adagiorum editionem dabo, non finè mearum in illius expofi tiones Animadverfionum locupletatione.

[ocr errors]

41

66

Appendix

"Conform,

Appendix ad Commentarios Græcæ linguæ. "Preface à Memm. Car combien qu'il femble que l'œuvre de "feu Monfieur Budé ne doive donner moine de crainte à ceus, "qui le voudront achever, qne donnoit à tous les peintre le tableau, qu'Apelles mourant avoit laiffé imparfait: [Plin. Hiftor. lib. 35. cap. 10. Apelles inchoaverat aliam Venerem Cois, fuperaturus etiam fuam illam priorem. Invidit mors peractâ parte: nec qui fuccederet operi ad præfcripta lineamenta inventus eft.]" & fe puiffe à mon jugement dire d'iceluy Budé au regard de fes commentaires, ce qu'a dit Ciceron des Commentaires de Cefar (Cicer. edit. 1539. Brut. 142.) c'est que 66 Omnes fanos à fcribendo deterruit : j'ay efperance neant"moins de faire cognoiftre, que telle entreprise ne me part aucunement d'outrecuidance ou prefumption, mais plutoft que l'ardent defir d'avancer l'honneur des lettres Grecques 66 m'a fait expofer le mien a tous dangers.

86

st

[ocr errors]
[ocr errors]

Liber annotationum uberiorum in Thucydidem. Thucydid. 1592. Pref. ad Lector. pag. 1, 4. & Thucyd. Lat. in fine Animadv. poft Indic.

Libellus Dion. Halic. de Thucydidis idiomatis expofitus pariter & locupletatus. Thucyd. 1592. Pref. ad lect. p. 4.

Annotationes in Herodotum, & quorundam locorum emendationes: quandoquidem vetere exemplari video me ante bellorum noftrorum finem potiri haud poffe. Herod. 1592. Pref. ad lect. p. 3.

Libellus Lectionum ex Platone excerptarum, cum annotationi. bus, emendationibus & (fi exemplaris cujufdam fieret copia) infignium locorum illuftratione. Plato. 1587. Tom. 3. annot. H. Steph. pag. 79.

Scholia Græca in Theocritum multò emendatiora & au&tiora, Prolegom. Theoc. 1579.

Omnes leges, non folùm quæ apud Oratores Veteres & Demofthenem funt, fed etiam quæ in aliis omnibus Græcis Authoribus extant, in unum corpus colle&tæ, & cum aliis recentioribus comparate, Orat. Vet. 1575. Epiftol. pag. penult. Hujufmodi opus

Sam.

Sam. Petitus edidit vocatum, Leges Attic. Claud. Morel. 1635.

Interpretatio reliquarum Orationum (nam feptem tantùm cum Demofthenicâ pro Ctesiphonte verterat) Latina cum annotationibus. Orat. Vet. 1575. Epiftol. pag. ult.

Scholia in Ifocratem. "Mauffac. in epiftol. præfix. Harpo66 crat. 1614. Eruditiffimus Henricus Stephanus Ifocratis verba "ex Harpocrationis & Suida fontibus haufta, quæ in fine edi❝tionis Aldinæ leguntur, notis & animadverfionibus illustrata reliquit: quæ res pene nobis perfuafit meditatum eum fuiffe 66 aliquando in Authoris hujus integrum opus fcholia edere.

Annotationes in Laertium (quas in editione priore 1570. ad finem ufque non perduxerat, & in fecundâ 1594 omiferat) perfectæ & recognitæ. Diog. Laert. 1594. pag. 8. 9.

Verfus alii, qui Lucæ & Joannis necnon A&t. Apoftolic. xepare complectuntur, unà cum reliquis feorfum editi. Nov. Teft, Gr. ad calcem xapaλaiwy poft Præfat.

Annotationes in varios Nov. Teftam. locos, quæ in fuperiori editione (1576) erant, atque aliæ, cum novâ Græc. N. T. concordant. editione. Ibid. Hæc quidem prodiit anno 1594. fed finè illis.

Appendix ad N. T. Gr. Lat. concordantias. Concord. 1594. ad

[ocr errors]

Proverbia quædam Erafmianis addenda. Adag. Erafm. 1558. H. S. ad left. lege priùs p. 240.

Volumen unum varium & multiplex, complectens quæcunque apud omnes Lat. Ling. fcriptores antiquos, poetas, oratores, hiftoricos, necnon etiam grammaticos de Græcis Latina facta reperiuntur; eâdem methodo, quâ in Lexico Ciceroniano ufus eft. Lexic, Ciceron. 1557. ad Lector. p. 6.

Veteres Latina Linguæ interpretes : qui liber Ciceroni, Livii, Plinii, aliorúmque doctiff. pariter & elegantiffimas interpretationes complectetur. Gloffar. 1573. ad Lector.

Liber de Latinitate prifcâ. De Latin. falsò fufpect. 1576. p. 367. De vario Linguæ Latine abufu. Ibid. Epiftol, pag. 3.

De

De fermonis brevitate. Dion. Alex. 1577. Prolegom. ad Mel. & Solin. p. 5. ubi lectorem ad eum librum (quafi prodiiffet) refert. Liber, qui complectatur caftigationes in reliquos Ciceronis libros, quos tunc, dum variis typographicis occupationibus opprimebatur, non potuit colligere; quas enim in promptu habebat, præcipitare coactus eft. Caftig. in Ciceron. 1557. pag. 98.

Schediafma de delectu in diverfis apud Virgilium le&tionibus adhibendo, quod inchoatum reliquit : fimúlque Virgilius ἑλληνίζων, ἀρχαΐζων, ἰδιάζων five νεωτερίζων, διθυραμβίζων, δα ντιζόμρο & δανείζων, ὡραϊζόμυΘ- vel καλλωπιζόμΘ, παροιμι αζόμθυΘ, πολυχήματος, αυτεξηγητής : Locis, quos e Gracis vel απαραλλάκτως imitatus eft, vel aliquid αλλάλων, locis : adhibitóque, qui nondum adhibitus eft; delectu, novâ quâdam poetæ noftri in furando folertià (quâ velut oculos præftringit) patefacta; cujus unum & alterum fpecimen ibidem addit. Virgil. 1583. epift. ad Th. Reding.

De toto interpretandi genere. Lexic. Ciceron. 1559. ad Lector. pag. ult.

Annotationes in Tibullum, Propertium, Ovidium. Caftig. in Cicer. 1557. P. 14. 57. 109. Notæ in Catullum, Tibullum, Propertium. Index Biblioth. Barber.

Horatiana quædam, exercitationis gratiâ, in Græcum fermonem converfa; è quibus hunc affert verfum ; Horat. Epod. 5. Poft infepulta membra different lupi. "Aaa 'SUL TOYS AUXOLS Eλwe uinn. Efchyl. 1557 pag. 379.

Jambi de virtutibus, & iis potiffimùm, quæ in principibus effe potiffimæ exiftimantur. Præfat. ante lib. de Ariftotel. Ethic. & Hiftor.

Appendix ad Proodop. Senec. ubi ipsâ fcripturâ veteri quàm fideliffimè poterit repræfentatâ ad venandam ex illius veftigiis veram omnes hortabitur. Schediasm. 1589. p. 315.

Liber de poeticis adminiculis & ornamentis: abi de veteri fcribendi carminis methodo agetur. Epigr. Gr. Select. 1570. Epiftol. ad Othon. pag. 2,

Poeta,

Poetæ, in quorum potiffimùm epigrammatis obfervanda artificia viderentur; quales Antipater uterque, Leonides,Lucillius,Lucianus, Nicarchus, Philippus, Macedonius. Antholog.1566.ad Lector. Henricus quidem in Poeticâ, cui à teneris fe fuiffe deditum fcribit (lege fuprà p. 198.), multùm fe exercuit, varia compo fuit de variis rebus carminum genera; Ideóque fatìs idoneus effe potuit hujus Artis magifter, qui ad illam tyronibus facem præferret. Verùm, fibi ipfe licèt mirum in modum placuerit, nonnullis tamen & natis certè non obefæ judicibus inconcinnus & multus fuiffe vifus eft. (lege fupra p. 272.) Mercerius autem (De epigr. p. 236) multa ejus laudat Epigrammata. ПMOTO ναρθηκοφόροι παύροι δὲ τε Βάκχοι. Neque quivis Cyclicus verfuum fcriptor Poetæ nomen meretur. Multi, qui nesciunt, invitâ Minervâ audent verfus fingere: Imò aliquando Bavius magìs fibi plaudit quàm Maro. Multi in Poetices ftudio præcepta dare meliùs norunt, quàm iis uti; cenforem agere, quàm Poetam. Julius Scaliger eandem in fuis Poematibus, quàm in Poetice, non adeptus eft laudem; neque Josephus ejus filius eandem in Latinis, quàm in Græcis verfibus OS quem cum Grotio collatum huic poftponit Vavaffor. (De epigr. pag. 205.) Henrici Stephani judicium Julii Scaligeri judicio (lege fuprà) præfert Renatus Rapinus, cui id contigit, quod pauciffimis, ut non folùm de Poeticâ præcipere, fed & in eâdem fpecimina edere optimè calluerit.

66

Libri de origine mendorum, in authoribus Græcis & Latinis, quos (1557) promiferat fe propemodum non finè magno studiorum commodo prolaturum. Caftigat. in Cicer. p. 98. 110. 113. Annot. in Sophoc. 1568. p. 25. Pseudocic. 1577. p. 20. 21. ubi habentur hæc: "Nec dubitabit, quifquis Canteri de ratione emendandi Græcos Authores fyntagma cum illo Henrici Stephani "tratatu contulerit, quin iftud ad illius exemplum fcriptum fit. Quin etiam Franc. Robortellum in diftribuendâ in "claffes fuâ difputatione de arte five ratione corrigendi antiquorum libros fuiffe illo Henrici Stephani tractatu adjutum conftaret. Ex quibus ferè credideris eum tractatum aliquando in lucem prodiiffe.

"

cr

De

« PreviousContinue »