bus invitiffimis intellexiffe ; fed profectò ità eft; fi quis eft, qui vetus dictum tolleret, s « Taïdes di sécoutes, is ille fuit. Hoc dicere & fentire "malo quàm quicquam gravius. Malincrotius in differt. de Art. Typog. cap. 14. hæc de Henrico habet. "Scripfit varia ac multa, "ex quibus de ingenio & doctrinâ hominis judi"cium fieri poteft; potiffimùm tamen circa Gra cos, auctores occupatus fuit, nec temere habuit "aliquem ex coetaneis fibi in illius linguæ exactâ "cognitione præferendum: certè fuo fe calculo omnibus antepofuit, è quâ re, & quòd ingenio "effet paulò rixofiori, mnltæ ipfi cum diverfis & "molelta progenitæ fuere controverfiæ, intérque "cæteros cum Joanne Leundavio noftro, ævi fui " & patriæ noftræ Weftphalicæ infigni ornamento, "Græcis verfionibus, præcipuè Xenophontis & "Dionis Turcicæque hiftoriæ editione omnibus C noto, fempérque victuro, de Xenophonticâ rei "equeftris verfione contentionem habuit publicis "fcriptis teftatam. Vixit fvariâ fortunà prædictus Stephanus, quam partim tempori partim mori"bus acceptam tulit; quúmque Parifiiis & Gene væ aliquamdiu larem tenuiffet, tandem per Ger"maniam diu vagatus eft, donec Lugdunum re verfus, quum patria oblivifci nefciret, fatis ibi"dem concederet anno 1598°. Malincrotius que"ritur Henricum Germanica nationi parum æquum fuiffe. fuiffe. Quàm falsò autem eum infimulet, nemini non conftabit, fi legantur,quæ de illâ natione fcripferit. Et quid fi nonnullos ex ea natione Typographos ineptófque interpretes traduxerit? Nulla certe ex uno aut altero ad univerfam gentem apud juftos rerum æftimatores redundat infa mia. Athenis non folæ nafcuntur acanthides, fed & noctuæ. Denique quod ad contentionem inter Henricum Stephanum & Leunclavium attinet, ex lectis utriufque in Xenophontem notis, tantum. abeft, ut ille de hôc aliquid durius fcripfiffe deprehendatur, ut potiùs hunc reliquis Xenophontis interpretibus fæpe prætulerit. Caufam certè Lector, vel Stephano (fi quis fit)infenfiffimus, vix inveniet, cur à Leunclavio alterâ quâque ferè paginâ dicteriis probrífque tam acerbè laceretur. Imò neque immeritò in controverfiam vocari poteft, uter duorum Gallúfne ille an hic Germanus, de Germanis meliùs meritus fuerit; quum hic illum non aliam ob rem laceffat, qnàm quòd in ignaros quofdam Germaniæ Typographos invehatur. Et quis Germanorum etiam amantiffimus fuccenfere temperet iis, qui tam turpem fuæ patriæ labem intulerant, eámque artem peffimè ingrati corruperant, quam Germanis acceptam refert orbis literatus. ' Nundin. Francof. p. 27. Quum autem Germania tantam librorum copiam ftudiofis literarum & ingenuarum artium in illâ civitate congregat, novum beneficium veteri addit. Cui beneficio? ut nulla nario in literas poft partam nobis à Chrifto falutem tantum contulerit. De eo enim loquor, quo typographicam artem excogitavit &c. lege & priùs fæpe in vitâ H. S. Henricus Henricus Stephanus non magnum hæredium poft mortem reliquit, at quantulumque id fuerit, Geneva fuiffe referunt verba Cafauboni epiftol. 164. « Si Genevæ effem, eum mittendum tibi curarem, & faciam fortaffe, nam illuc mihi neceffario eundum erit erit, propter uxoris dotem. Et Epiftol. 174. Hæreditas foceri viri de literis quàm optimè olim meriti non erat fortaffe tanti, cujus gratiâ uxorem relinquerem, dum uxoria bona profequor. Hæc hæredii tenuitas fola caufa fuit, ob quam Ifaacus Cafaubonus nomine únius MS. Photi (qui à Davide Hafchelio ann. 1600. editus eft) jure fuo ceffit. Quiu imò hæc bonorum opia in caufa fuit, quare (ait Cafaub. in epiftol. 190.) "Henricus inteftatus obierit. & quadrans omnium τῶν ἐκ μεγίσης πότε περιεσίας ἔπι ὑπο di Atwórzwy wórz ad uxorem pertinuit. [ex quo conftat Henrico uxorem fecundam fuiffe fuperftitem] Ego veneratione domus Stephanicæ motus renitentibus omni ope atque opera cohæredibus effeci, ut omnes manu exaratos codices Paulus Stephanus præciperet. Gaudebam in eâ domo, quæ literis aliquando tantùm profüiffet, remanere inftrumenta bene merendi de iis,qui publicam rei"publice literariæ utilitatem procurarent. Cœterùm Stephan. Biblioth. (Cafaub. epiftol. 192.) quamvis pancæ fuerint reliquiæ, non erant tamen Almelov. p. 115, 117.99. ( contemnendæ. จ contemnenda. Has etiam longo poft foceri obitum tempore nondum viderat If Cafaubonus, qui (epistol. 176. Jofepho Scaligero fic fcribit: volo tamen fcias nondum mihil vifam 78 uang"ers Stephani Bibliothecam, non dico ab ejus "obitu: fed omnino invifam effe eam nobis. Tan "ta fuit in optimo fene vaguosia TŴY TOTO. Et epiftol. 181. Genevam neceffariò excucurri: "multa me illuc vocabant, fed nihil æquè ac fpes " videndi Bibliotheca reliquias; etfi pars magna "illius periit non uno modo, reperi tamen in iis, qnæ fuperfunt, multa eximia tv in ivmeisav. Et epiftol. 182, "Genevam tandem veni, &, quem cr petis, librum, amiciffime Hæfcheli, vix qni"dem, fed tandem inveni. Duo funt grandia navs volumina magnam partem manu 78 janeiTHenrici Stephani fcripta. Egi cum Paulo Stephano fratre, ut ea curaret ad te perferenda, ແ neque dubito facturum---Quantus ille vir fuerit "in literis, fi nefciebam ante, potui affatim dif"cere ex iis, quæ reperta funt mihi in Bibliothe"câ & pirquiadoras y moradias propè incredibilia NEC C minori poftea laudis argumento Henricus filius Græca. rum literarum amantes eodem officii genere fibi devinxit. Sed & veterum innumera, tum facrorum, tum exterorum volu I mina ex celeberrimis eorum officinis exiêre multò quàm priùs emendatiora, multò venuftioribus formis excufa: cum uterque ? ad infignem induftriam & indefeffum artis egregiæ ftudium non vulgarem in omni literarum genere doctrinam feliciter adhiberetHenricus certè mirificam de fe jam tum excitavit famam, cùm adolefcens ex Italià reverfus, Anacreontem, qui tot annos latuerat, vetuftis notis in libro exaratum fecum attulit,móxque Lutetiæ typis Regiis eleganter impreffum, paribúfque numeris Latinè à fe redditum & quidem erudito fæculo nec à poeticis hilaritatibus alieno, eduxit primus è latebris & evulgavit. Erat in eo viro fumma ingenii fœcunditas, & five Græcè five Latinè fcriberet, utriufque linguæ ufus & facultas omnium paratissima : cúmque pati non poffet in eo Gallos errore diutius verfari, ut patrio fermoni Etrufcum anteponendum crederent, nonnulla interdum Gallicè fcriptitabat multò fale refperfa opufcula, quibus & noftræ linguæ prædicaret præftantiam, & fuâ ipfe in scribendo puritate ac elegantiâ comprobaret. Sed graviora fuerunt ea quæ in multis utriufque linguæ fcriptoribus recenfendis, & in quorundam imitatione rectè commodéque inftituendâ fubinde molitus eft, Habebat fortunarum fedem apud Allobrogas voluntarium patris exilium fecutus, non obfcuro tamen Lutetiæ defiderio, quam & cæteras item Galliæ urbes, ut fe quamlibet levis offerebat occafio, non illibenter invifebat. Ac poftremò Lugduni, quo fe quoque feptuagenarius contulerat, fatali morbo correptus, anno fupra fefquimillefimum duodecentefimo, de vitâ deceffit; cum & Robertum patrem & patri cognominem fratrem natu minorem, nec induftriâ difparem, qui Lute-, * Videtur tamen canere Palinodiam, quafi eum Anacreontis editi pœnituerit; cum Pfalmis Davidis Anacreonticè à fe verfis hoc in fronte præmiferit odarium. Anacreontis olim Quæ vulnus inferebat, tie |