JOAN. XV.

Christus Vitis ad Vinitorem Patrem.

N serpit tua, purpureo tua palmite vitis
Serpit, et (ah!) spretis it per humum foliis.

Tu viti succurre tuæ, mi Vinitor ingens :
Da fulcrum; fulcrum da mihi: quale? crucem.

.ACT. XXVI. 28.

Pene persuades mihi ut fiam Christianus.
ENE? quid hoc pene est? Vicinia sæva salutis!
O quam tu malus es proximitate boni!

Ah! portu qui teste perit, bis naufragus ille est;
Hunc non tam pelagus, quam sua terra premit.

Quæ nobis spes vix absunt, crudelius absunt:
Pene sui felix, emphasis est miseri.

JOAN. III. 19.

Lux venit in mundum, sed dilexerunt homines magis tenebras quam lucem.

UCE sua venit ecce Deus, mundoque refulget;
Pergit adhuc tenebras mundus amare suas.

At Stygiis igitur mundus damnabitur umbris:
Pergit adhuc tenebras mundus amare suas ?

Luc. XVI.

Dives implorat guttam,

MIHI si digito tremat et tremat unica summo
Gutta! o si flammas mulceat una meas!

Currat opum quocunque volet levis unda mearum ; Una mihi hæc detur gemmula, Dives ero.

JOAN. III. 4.

Quomodo potest homo gigni qui est senex?

IC, Phoenix unde in nitidos novus emicat annos;
Plaudit et elusos aurea penna rogos ?

Quis colubrem dolus insinuat per secula retro,
Et jubet emeritum luxuriare latus?

Cur rostro pereunte suam prædata senectam
Torva ales, rapido plus legit ore diem?

Immo, sed adnixus præstat Lucina secundos?
Natales seros unde senex habeat.

Ignoras, Pharisæe? sat est: jam credere disces:
Dimidium fidei, qui bene nescit, habet.

MARC. XI. 13.

Arbor Christi jussu arescens.

LLE jubet: procul ite mei, mea gloria, rami :
Nulla vocet nostras amplius aura comas.

Ite; nec ô pigeat: nam vos neque fulminis ira,
Nec trucis ala Noti verberat: ille jubet.

O vox! ô Zephyro vel sic quoque dulcior omni!
Non possum Autumno nobiliore frui.

Luc. I. 12.

Zacharias minus credens.

NFANTES fore te patrem, res mira videtur;
Infans interea factus es ipse pater.

Et dum promissi signum (nimis anxie) quæris,
Jam nisi per signum quærere nulla potes.

JOAN. III.

In aquam baptismi Dominici.

ELIX ô, sacros cui sic licet ire per artus!
Felix! dum lavat hunc, ipsa lavatur aqua.

Gutta quidem sacros quæcunque perambulat artus,
Dum manet hic, gemma est; dum cadit hinc, lacryma.

U

Luc. XIII. 11.

Mulieri incurvata meditur Dominus, indignante
Archisynagogo.

N proprios replicata sinus quæ repserat, et jam
Dæmonis (infelix!) nil nisi nodus erat,

Solvitur ad digitum Domini: sed strictior illo
Unicus est nodus; cor, Pharisæe, tuum.

MATTH. XXII. 46.

Neque ausus fuit quisquam ex illo die eum amplius interrogare.

HRISTE, malas fraudes, Pharisaica retia,

fallis :

Et miseros sacro discutis ore dolos.

Ergo tacent tandem, atque invita silentia servant: Tam bene non aliter te potuere loqui.

MATTH. XX. 20.

S. Joannes matri suæ.

MIHI cur dextram, mater, cur, oro, sinistram
Poscis, ab officio mater iniqua tuo?

Nolo manum Christi dextram mihi, nolo sinistram :
Tam procul a sacro non libet esse sinu.

N

MATTH. IV.

Si filius Dei es, dejice te.

I se dejiciat Christus de vertice Templi,
Non credes quod sit Filius ille Dei.

At mox te humano de pectore dejicit: heus tu,
Non credes quod sit Filius ille Dei?

Luc. XIX. 41.

Dominus flens ad Judæos.

ISCITE vos miseri, venientes discite flam

mas;

Nec facite ô lacrymas sic periisse meas.

Nec periisse tamen poterunt: mihi credite, vestras Vel réprimet flammas hæc aqua, vel faciet.

Luc. XVIII. 11.

Nec velut hic Publicanus.

STUM? vile caput! quantum mihi gratulor, inquis,

Istum quod novi tam mihi dissimilem !

Vilis at iste abiit sacris acceptior aris :
I nunc, et jactes hunc tibi dissimilem.