Page images
PDF
EPUB
[blocks in formation]

1o Ad Concilium investigationis non recurratur nisi prius clare et praecise exposita ab Episcopo causa ad dejectionem finalem movente, ipse rector missionarius malit rem ad Concilium deferri, quam sese sua sponte a munere et officio dimittere.

2° Cum Episcopo visum fuerit consilium capere a concilio investigationis de rectore missionario finaliter dejiciendo, vicario suo generali vel alii sacerdoti ad hoc ab ipso deputato committat, ut relationem causae ad dejectionem moventis in scriptis conficiat, cum expositione investigationis hucusque peractae, et circumstantiarum quae causam, vel ejusdem demonstrationem specialiter afficiant. 3o Locum, diem et horam opportunam ad conveniendum indicet per litteras ad singulos consiliarios missas.

4° Rectorem missionarium, de quo agitur, ad locum et diem constitutum ad Concilium habendum vocet per litteras; exponens, nisi prudentia vetet, causam ad dejectionem moventem per extensum; monensque ipsum rectorem ut responsum rationibus suffultum praeparet in scriptis, ad ea quae in causae expositione vel jam antea oretenus, vel nunc in scriptis relata sunt.

5o Convenientibus consiliariis tempore et loco praefinitis praecipiat Episcopus silentium servandum de iis quae in concilio audiantur; moneat quoque investigationem non esse processum judicialem, sed eo fine habitam, et eo modo faciendam, ut ad cognitionem veri quacumque ratione perveniatur, adeo ut unusquisque consiliarius, omnibus coram Deo perpensis, opinionem de veritate factorum quibus causa innititur, efformare quam accurate possit. Moneat etiam ne quid in investigatione fiat, quod aut ipsos, aut alios periculo damni aut gravaminis exponat, praesertim ne locus detur actioni libelli famosi, vel alii cuicumque processui, coram tribunali civili.

6o Relatio causae legatur coram Concilio ab Episcopi Officiali, qui etiam ad interpellationes respondebit a praeside vel ab aliis consiliariis per praesidem faciendas ad uberiorem rei notitiam assequendam.

7° Deinde in Concilium introducatur rector missionarius, qui responsum a se confectum leget et ad interpellationes similiter respondebit.

8° Tunc collatis consiliis, si duabus saltem ex tribus partibus consiliariorum satis constare de factis videatur, sententiam suam unusquisque consiliarius in scriptis det, rationibus quibus nititur expressis; conferantur sententiae; acta in Concilio ab Episcopi officiali redigantur, et a praeside in nomine concilii subscribantur, et simul cum sententiis singulorum in extenso ad Episcopum deferantur.

9° Quod si ulterior investigatio necessaria vel congrua videatur, eo ipso die, vel alio ad conveniendum a Concilio constituto, testes vocentur, quos opportunos Concilium judicaverit, audito etiam rectore missionario de iis quos ipse advocandos esse voluerit.

10° Examinentur seorsim testes, pro causa, a preside et ab aliis per praesidem, absente primum rectore missio

R

nario, quantum fieri potest accurate, non adhibito juramento, sed, si non renuant ipsi, asserentibus testibus se paratos esse ad testimonium suum juramento confirmandum, si occasio daretur.

11° Consentientibus testibus et dirigente prudentia concilii, repetatur testimonium coram rectore missionario qui et ipse testes tunc interroget per praesidem.

12° Similiter examinentur testes contra causam. 13° Collatis tunc consiliis fiat ut supra N 8°

14° Quod si testes nolint aut nequeant Concilio assistere, aut eorum testimonium nondum satis luculentum negotium reddat, duo saltem ex consiliariis a Concilio deputentur, qui testes adeuntes, loca invisentes, vel, alio quocumque modo possint, lumen ad dubia solvenda requirentes, relationem suae investigationis, ad Concilium deferant, ut ita nulla via intentata relinquatur ad verum moraliter certo cognoscendum."

Additio facta decreto XVIII. Conc. Westmonasteriensis III.

Qui ad supradictam Commissionem in Synodo Dioecesana nominati fuerint ad proximam Synodum Dioecesanam officium retineant; quando iterum confirmentur vel alii nominentur. Si vero interim morte vel renuntiatione alicujus ex numero deputatorum Commissio imminuta fuerit, Episcopus alium Consiliarium nominabit, servata proportione inter Capitulum et Clerum, quae in prima Synodo Provinciali commendata fuit."

APPENDIX X.

[Ad. pag. 89, n. 97.]

SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII,

DIVINA PROVIDENTIA PAPAE IX. CONSTITUTIO QUA ECCLESIASTICAE CENSURAE LATAE

SENTENTIAE LIMITANTUR.

PIUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM.

Apostolicae Sedis moderationi convenit, quae salubriter veterum canonum auctoritate constituta sunt, sic retinere, ut, si temporum rerumque mutatio quidpiam esse temperandum prudenti dispensatione suadeat, Eadem Apostolica Sedes congruum supremae suae potestatis remedium ac providentiam impendat. Quamobrem cum animo nostro jampridem revolveremus, ecclesiasticas censuras quae per modum latae sententiae, ipsoque facto incurrendae ad incolumitatem ac disciplinam ipsius Ecclesiae. tutandam, effrenemque improborum licentiam coercendam et emendandam sancte per singulas aetates indictae ac promulgatae sunt, magnum ad numerum sensim excrevisse; quasdam etiam, temporibus moribusque mutatis, a fine atque causis, ob quas impositae fuerant, vel a pristina utilitate, atque opportunitate excidisse; eamque ob rem non infrequentes oriri sive in iis, quibus animarum cura commissa est, sive in ipsis fidelibus dubietates, anxietates, angoresque conscientiae; Nos ejusmodi incommodis

occurrere volentes, plenam earumdem recensionem fieri, Nobisque proponi jussimus, ut diligenti adhibita consideratione, statueremus, quasnam ex illis servare ac retinere oporteret, quas vero moderari aut abrogare congrueret. Ea igitur recensione peracta, ac Venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus in negotiis Fidei Generalibus Inquisitoribus per universam Christianam Rempublicam deputatis in consilium adscitis, reque diu ac mature perpensa, motu proprio, certa scientia, matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine hac perpetuo valitura Constitutione decernimus, ut ex quibuscumque censuris sive excommunicationis, sive suspensionis, sive interdicti, quae per modum latae sententiae, ipsoque facto incurrendae hactenus impositae sunt, nonnisi illae, quas in hac ipsa Constitutione inserimus, eoque modo, quo inserimus, robur exinde habeant; simul declarantes, easdem non modo ex veterum canonum auctoritate quatenus cum hac Nostra Constitutione conveniunt, verum etiam ex hac ipsa Constitutione Nostra, non secus ac si primum editae ab ea fuerint, vim suam prorsus accipere debere.

EXCOMMUNICATIONES LATAE SENTENTIAE SPECIALI MODO ROMANO PONTIFICI RESERVATAE.

Itaque excommunicationi latae sententiae speciali modo Romano Pontifici reservatae subjacere declaramus :

1. Omnes a Christiana fide apostatas, et omnes ac singulos haereticos, quocumque nomine censeantur, et cujuscumque sectae existant, eisque credentes, eorumque receptores, fautores, ac generaliter quoslibet illorum defensores.

2. Omnes et singulos scienter legentes sine auctoritate Sedis Apostolicae libros eorumdem apostatarum et haere

« PreviousContinue »