& άνδρες Αθηναίοι, τους ευεργέτας τιμάν ; δίκαιον. τί δ', όσ’ αν δώ τις άπαξ. δίκαιον έχειν εάν και δίκαιον.

ταύτα τοίνυν αυτοί τε ποιείτε, ίν' ευορκητε, και τους προγόνους οργίζεσθ' αν μή τις φή ποιείν, και τους τα τοιαύτα λέγοντας παραδείγματα, ως άρ' εκείνοι μεγάλο ευ παθόντες ουδέν' έτίμησαν, και πονηρούς και απαιδεύτους ηγείσθ' είναι, πονηρους μέν, διότι καταψεύδονται των προγόνων υμών ως άχαρίστων, αμαθείς δέ, διότι εκείν' αγνοούσιν, ότι εί τα μάλιστα ταύθ' ούτως είχεν, αρνείσθαι μάλλον ή λέγειν αυτούς προσηκεν.

Οίμαι τοίνυν και τούτον τον λόγον Λεπτίνην 120 έρείν, ώς τας εικόνας και την σίτησιν ουκ αφαιρείται των ειληφότων ο νόμος, ουδε της πόλεως το τιμάν τους όντας αξίους, αλλ' έσται χαλκούς ιστάναι και σίτησιν διδόναι και άλλ' και τι αν βούλησθε, πλήν τούτου, εγώ δ' υπέρ ών μεν τη πόλει καταλείπειν φήσει, τοσούτον λέγω όταν, ών εδώκατέ το πρότερόν τι, τούτ' αφέλησθε, και τας υπολοίπους απίστους ποιήσετε πάσας δωρεάς. τί γάρ έσται πιστότερον τό της εικόνος ή το της σιτήσεως, ή το της ατελείας, ήν πρότερόν τισι δόντες αφηρημένοι φανείσθε ; έτι δ' 121 ει μηδεν έμελλε τούτ' έσεσθαι δυσχερές, ουδ' εκείνο καλώς έχειν ηγούμαι, εις τοιαύτην άγειν ανάγκην την πόλιν, δι' ής άπαντας εξ ίσου των αυτών αξιώσει τους τα μέγιστ’ ευεργετουσιν, ή μη τούτο ποιούσα χάριν τισιν ουκ αποδώσει. μεγάλων μεν ούν ευεργεσιών ούθ' ημίν συμφέρει

συμβαίνειν πολλάκις καιρόν, ούτ' ίσως ράδιον 494 122 αιτίω γενέσθαι μετρίων δε και ων εν ειρήνη

τις και πολιτεία δύναιτ' αν εφικέσθαι, ευνοίας,
δικαιοσύνης, επιμελείας, των τοιούτων, και συμ-
φέρειν έμοιγε δοκεί και χρήναι διδόναι τας
τιμάς. δεί τοίνυν μεμερίσθαι και τα των δωρεών,

ίν' ης αν άξιος ών έκαστος φαίνεται, ταύτην 123 παρά του δήμου λαμβάνη την δωρεάν. αλλά μην

υπέρ ών γε τοις ευρημένοις τας τιμάς καταλείπειν φήσει, οι μεν απλά πάνυ και δίκαιο αν είπoιεν, πάνθ', όσα των αυτών ένεκ' αυτούς έδoτ’ ευεργεσιών, αξιoύντες έχειν, οι δε φενακίζειν τον ως καταλείπεται λέγοντά τι αυτούς. ο γάρ άξια της ατελείας εύ πεποιηκέναι δόξας και ταύτην παρ' υμών λαβών την τιμήν μόνην, ή ξένος ή και τις πολίτης, επειδάν αφαιρεθή ταύτην, τίν' έχει λοιπήν δωρεάν, Λεπτίνη και ουδεμίαν. μη τοίνυν διά μεν του τώνδε κατηγορείν ώς φαύλων εκείνους αφαιρού, δι' & δ' αυ καταλείπειν εκείνοις φήσεις,

τούσδε, και μόνον λαβόντες έχουσι, τούτ' αφέλη. 124 ώς δ' απλώς ειπείν, ουκ ει των πάντων αδική

σομέν τινα μείζον' η ελάττονα, δεινόν έστιν,
αλλ' εί τάς τιμάς, ας αν αντ' ευ ποιήσωμέν τινας,
απίστους καταστήσομεν» ουδ' ο πλείστος έμοιγε
λόγος περί της ατελείας εστίν, άλλ' υπέρ του
πονηρόν έθος τον νόμον εισάγειν και τοιούτον, δι'

ου πάντ’ άπισθ' όσ’ ο δήμος δίδωσιν έσται.
125 “Ον τοίνυν κακουργότατον οίονται λόγον ευρη-

κέναι προς το τας ατελείας υμάς αφελέσθαι
πείσαι, βέλτιόν εστι προειπείν, ίνα μη λάθητο

εξαπατηθέντες. έρούσι γάρ ότι ταύθ' ιερών 495 έστιν άπαντα ταναλώματα, αι χορηγίαι και αι

γυμνασιαρχίαι· δεινόν ούν, ει των ιερών ατελής τις αφεθήσεται. εγώ δε το μέν τινας, οίς και δήμος έδωκεν, ατελείς είναι τούτων δίκαιον ηγούμαι, ο δε νύν ούτοι ποιήσουσιν, εάν άρα ταύτα λέγωσι, τούτ' είναι δεινόν νομίζω. ει γάρα κατά 120 μηδέν' άλλον έχουσι τρόπον δείξαι δίκαιον υμάς αφελέσθαι, ταύτ' επί τω των θεών ονόματι ποιείν ζητήσουσιν, πώς ουκ ασεβέστατον έργον και δεινότατον πράξουσιν ; χρή γάρ, ως γούν έμοι δοκεί, όσα τις πράττει τους θεούς επιφημίζων, τοιαύτα φαίνεσθαι, ολα μηδ' αν επ' ανθρώπου πραχθέντα πονηρά φανείη. ότι δ' ουκ έστι ταυτον ιερών ατέλειαν έχεις και λειτουργιών, αλλ' ούτοι το των λειτουργιών όνομ' επί το των ιερών μεταφέροντες εξαπατάν ζητούσι, Λεπτίνην υμίν αυτόν εγώ παρασχήσομαι μάρτυρα. γράφων 127 γάρ άρχήν του νόμου « Λεπτίνης είπεν” φησίν,

όπως αν οι πλουσιώτατοι λειτουργώσιν, ατελή μηδένα είναι πλήν των αφ' “Αρμοδίου και 'Αριστογείτονος.” καίτοι εί ήν ιερών ατέλειαν έχειν ταυτό και λειτουργιών, τί τούτο μαθών προσέγραψεν ; ουδέ γάρ τούτοις ατέλεια των γ' ιερών έστιν δεδομένη. ίνα δ' ειδήθ' ότι ταύτα τούτον έχει τον τρόπον, λαβέ μοι πρώτον μεν της στήλης ταντίγραφα, είτα την αρχήν του νόμου του Λεπτίνου. λέγε.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΣΤΗΛΗΣ.

128 'Ακούετε των αντιγράφων της στηλης, ώ

άνδρες Αθηναίοι, ατελείς αυτούς είναι κελευόντων
πλήν ιερών. λέγε δή την αρχήν του νόμου του
Λεπτίνου.

Καλώς· κατάθες. γράψας « όπως αν οι πλουσιώτατοι λειτουργώσι, μηδένα είναι ατελή προσέγραψε «πλήν των αφ' “Αρμοδίου και 'Αριστογείτονος.” τίνος είνεκ', εί γε το των ιερών τέλος έστι λειτουργείν και αυτός γαρ ούτωσι

τάναντία τη στήλη γεγραφώς, αν τούτο λέγη, 129 φανήσεται. ηδέως δ' άν έγωγ' εροίμην Λεπτίνην·

τίνος αυτούς την ατέλειαν ή συ νυν καταλείπειν
φήσεις ή κείνους τότε δούναι, τάς λειτουργίας
όταν είναι φης ιερών και των μεν γαρ εις τον
πόλεμον πασών εισφορών και τριηραρχιών εκ
των παλαιών νόμων ουκ εισίν ατελείς, των δε

λειτουργιών είπερ εισίν ιερών, ουδ' έχουσιν. 130 αλλά μην γέγραπται γ' ατελείς αυτούς είναι.

τίνος και η του μετοικίου και τούτο γάρ λοιπόν. ου
δήπου, αλλά τών έγκυκλίων λειτουργιών, ως
ή τε στήλη δηλοί και συ προσδιώρισας εν τω
νόμω και μαρτυρεί πάς ο προ του χρόνος γεγονώς,
εν ώ τοσούτω το πλήθος όντι ούτε φυλή πώποτ'
ενεγκείν ετόλμησεν ουδεμία ουδένα των απ'
εκείνων χορηγόν, ούτ' ενεχθείς αυτοίς άλλος

ουδείς αντιδούναι. οίς ούκ ακουστέον αν έναν.
τία τολμά λέγειν.

"Ετι τοίνυν ίσως επισύροντες ερoύσιν, ώς 131
Μεγαρείς και Μεσσήνιοί τινες είναι φάσκοντες
έπειτ' ατελείς εισιν, αθρόοι παμπληθείς άνθρωποι,
καί τινες άλλοι, δούλοι και μαστιγίαι, Λυκίδας
και Διονύσιος, και τοιούτους τινάς εξειλεγμένοι.
υπέρ δή τούτων ώδί ποιήσαθ', όταν ταύτα

λέγωσιν• κελεύετ', είπερ αληθή λέγουσι προς 497 υμάς, τα ψηφίσματ’ εν οις ατελείς εισιν ούτοι

δείξαι. ου γάρ έστ' ουδείς ατελής παρ' υμίν,
ότω μη ψήφισμ’ ή νόμος δέδωκε την ατέλειαν.
πρόξενοι μέντοι πολλοί διά των πολιτευομένων 132
γεγόνασι παρ' υμίν τοιούτοι, ών είς έστιν ο
Λυκίδας. αλλ' έτερον πρόξενόν έστ’ είναι και
ατέλειαν ευρήσθαι. μη δη παραγόντων υμάς,
μηδ' ότι δούλος ών ο Λυκίδας και Διονύσιος και
τις ίσως άλλος διά τους μισθού τα τοιαύτα
γράφοντας ετοίμως πρόξενοι γεγόνασιν, διά τούθ'
ετέρους αξίους και ελευθέρους και πολλών
αγαθών αιτίους, ας έλαβον δικαίως παρ' υμών
δωρεάς, αφελέσθαι ζητούντων, πώς γαρ ουχί 133
και κατά τούτο δεινότατ’ αν πεπονθώς ο Χαβρίας
φανείη, ει μη μόνον εξαρκέσει τοϊς τα τοιαύτα
πολιτευομένοις τον εκείνου δούλον Λυκίδαν
πρόξενον υμέτερον πεποιηκέναι, αλλ' ει και διά
τούτον πάλιν των εκείνω τι δοθέντων αφέλoιντο,
και ταυτ’ αιτίαν λέγοντες ψευδή και ου γάρ έστιν
ούθ' ούτος ούτ' άλλος ουδείς πρόξενος ών ατελής,
ότω μη διαρρήδην ατέλειαν έδωκεν ο δήμος.