11 σκεπτέον, αλλ' ει και δόξαν χρηστών, περί ης μάλλον σπουδάζετ' η περί χρημάτων, και ου μόνον υμείς, αλλά και οι πρόγονοι. τεκμήριον δε χρήματα μεν γαρ πλείστά ποτε κτησάμενοι πάνθ' υπέρ φιλοτιμίας ανήλωσαν, υπέρ δε δόξης 46ο ουδένα πώποτε κίνδυνον εξέστησαν, αλλά και τας ιδίας ουσίας προσαναλίσκοντες διετέλουν. νύν τοίνυν ούτος ο νόμος ταύτην αντί καλής αισχράν τη πόλει περιάπτει, και ούτε των προγόνων ούθ' υμών άξίαν. τρία γάρ τα μέγιστ’ ονείδη κτάται, φθονερούς, απίστους, άχαρίστους είναι δοκείν. "Ότι τοίνυν ουδ' έστιν όλως, ώ άνδρες Αθηναίοι, του ήθους του υμετέρου κύριον ποιήσαι τοιούτον νόμον, και τούτο πειράσομαι δείξαι διά βραχέων, έν τι των πρότερον πεπραγμένων τη πόλει διεξελθών. λέγονται χρήμαθ' οι τριάκοντα δανείσασθαι παρά Λακεδαιμονίων επί τους εν Πειραιεί. επειδή δ' ή πόλις είς έν ήλθεν και τα πράγματ’ εκείνα κατέστη, πρέσβεις πέμψαντες οι Λακε12 δαιμόνιοι τα χρήματα ταύτ' απήτουν. λόγων δε γιγνομένων, και των μεν τους δανεισαμένους αποδούναι κελευόντων, τους εξ άστεως, των δε τούτο πρώτον υπάρξαι της ομονοίας σημείον αξιoύντων, κοινή διαλύσαι τα χρήματα, φασί τον δήμον έλέσθαι συνεισενεγκείν αυτόν και μετασχεϊν της δαπάνης, ώστε μη λύσαι των ωμολογημένων μηδέν. πώς oύν ου δεινόν, ώ άνδρες 'Αθηναίοι, εί τότε μεν τοίς ήδικηκόσιν υμάς υπέρ του μη ψεύσασθαι τα χρήματ’ εισφέρειν ήθελήσατε, νύν δ' εξον υμίν άνευ δαπάνης τα δίκαια ποιήσαι τους ευεργέταις, λύσασι τον νόμον, ψεύδεσθαι μάλλον αιρήσεσθε και εγώ μεν ουκ αξιώ. Το μεν τοίνυν της πόλεως ήθος, ώ άνδρες 13 'Αθηναίοι, και επ’ άλλων πολλών και εφ' ών 46ι είπον ίδοι τις αν τοιούτον, αψευδές και χρηστόν, ου το λυσιτελέστατον πρός αργύριον σκοπούν, Νομίζω τοίνυν υμάς, ώ άνδρες δικασταί, άμεινον 15 16 τό τε γάρ μη μετ’ αισχύνης ως κολακεύοντα λαμβάνειν, αλλ' εν ισηγορία δοκούντ’ άξιόν τινος είναι τιμάσθαι των καλών έστι, το θ' υπό των ομοίων εκόντων θαυμάζεσθαι του παρά του δεσπότου λαμβάνειν οτιούν κρείττον είναι δοκεί. παρά μεν γαρ εκείνους μείζων εστίν ο του μέλλοντος φόβος της παρούσης χάριτος, παρά δ' υμίν αδεώς, αν λάβη τις, έχειν υπήρχεν τον γούν 462 17 άλλον χρόνον. ο τοίνυν την πίστιν αφαιρών των δωρεών νόμος ούτος, και μόνο κρείττους εισίν αι παρ' υμών δωρεαί, τούτ' αφαιρείται. καίτοι των απασών ής άν τινος πολιτείας το κομίζεσθαι τους εύνους τους καθεστώσιν χάριν εξέλης, ου μικράν φυλακήν αυτών ταύτην αφηρηκώς έσει. 18 Τάχα τοίνυν ίσως εκείνο λέγειν αν επιχει ρήσειε Λεπτίνης, απάγων υμάς από τούτων, ως αι λειτουργίαι νύν μεν εις πένητας ανθρώπους έρχονται, εκ δε του νόμου τούτου λειτουργήσουσιν οι πλουσιώτατοι. έστι δε τούθ' ούτωσι μεν ακούσαι λόγον τιν' έχον· ει δέ τις αύτ' ακριβώς εξετάσειεν, ψεύδος αν φανείη. εισί γάρ δήπου παρ' ημίν αί τε των μετοίκων λειτουργίας και αι πολιτικαί, ών εκατέρων εστί τοίς εύρημένους ή ατέλεια, ήν ούτος αφαιρείται. των γάρ εις τον πόλεμον και την σωτηρίαν της πόλεως εισφορών και τριηραρχιών ορθώς και δικαίως ουδείς έστ' ατελής εκ των παλαιών νόμων, ουδ' ους ούτος έγραψε, τους αφ' “Αρμοδίου και Αριστογείτονος. 19 σκεψώμεθα δή, τίνας ημίν είσποιεί χορηγούς εις εκείνας τας λειτουργίας, και πόσους, εάν μή τούτο προσέχωμεν, αφήσει. οι μεν τοίνυν πλουσιώτατοι τριηραρχούντες αεί των χορηγιών ατελείς υπάρχουσιν, οι δ' ελάττω των ικανών κεκτημένοι, την αναγκαίαν ατέλειαν έχοντες, έξω του τέλους εισί τούτου· ουκούν τούτων μεν ουδετέρων ουδείς διά τον νόμον ημίν προσέσται χορηγός. αλλά αλλά νή Δί' 20 εις τας των μετοίκων λειτουργίας εισποιεί πολ λούς. αλλ' εαν δειξη πέντε, εγώ ληρεϊν ομο463 λογώ. θήσω τοίνυν εγώ μή τοιούτον είναι τούτο, αλλά και των μετοίκων πλείονας ή τοσούτους, εάν ο νόμος τεθή, τους λειτουργούντας έσεσθαι, και των πολιτών μηδέν” έκ τριηραρχίας υπάρξειν ατελή. σκεψώμεθα δή τι τούτο τη πόλει, εάν άπαντες ούτοι λειτουργώσιν· φανήσεται γαρ ουδε πολλού δεί της γενησομένης άξιον αισχύνης. όρα δ' ούτωσί. εισί των ξένων ατελείς- δέκα 21 θήσω και με τους θεούς, όπερ είπον αρτίως, ουκ oίμαι πέντ’ είναι. και μην των γε πολιτών ουκ εισι πέντ' ή έξ. ουκούν αμφοτέρων εκκαίδεκα. ποιήσωμεν αυτούς είκοσιν, ει δε βούλεσθε, τριά πόσοι δή ποτ' εισίν οι κατ' ενιαυτόν τας έγκυκλίους λειτουργίας λειτουργούντες, χορηγοί και γυμνασίαρχοι και εστιάτορες και εξήκοντ’ ίσως ή μικρό πλείους σύμπαντες ούτοι. ίν' ούν τριά- 22 κοντ’ άνθρωποι πλείους παρά πάντα τον χρόνον λειτουργήσωσιν ημίν, τους άπαντας απίστως προς ημάς αυτούς διαθώμεν, αλλ' ίσμεν εκείνο δήπου, ότι λειτουργήσουσι μέν, άνπερ ή πόλις ή, πολλοί, και ουκ επιλείψουσιν, ευ δε ποιεϊν ημάς ουδείς εθελήσει, τους πρότερον ποιήσαντας εάν κοντα. 23 ήδικημένους ίδη. ειεν. ει δε δή τα μάλιστ' επέλειπον οι χορηγείν οίοί τε, προς Διός πότερον μένος ήν. έχoυσιν αλογίστως, ώστ' επιχειρούσι λέγειν κολάζειν. ότε δε τούτο μη ποιούσιν, ουδε τον 25 λόγον αυτούς τούτον λεκτέον. και μην περί του γε μη είναι χρήματα κοινά τη πόλει, εκείν' υμάς |