tus ? percupio videre. Arnaldi vita in summo periculo versatur, longiorem ejus usuram, et meliorem in nonnullis mentem ex animo precor: de his aliisque plura coram: quamvis enim necdum certi quicquam constituerím, credo tamen me Amstelodamum hisce feriis venturum. An urbe aberis, et quo maxime tempore? facile enim intelligis, me gratissimo itineris illius fructu nolle privari. Plurimum salve a Venema et Burmanno nostris

, cum quibus hanc vesperam jucunde ponam : genio tuo poculum libabitur. Optimo fratri tuo multam a me salutem. Vale et

a

me ama.

Franequera, xxvII Junii, MDCCXXXVI.

ADVERSARIA LITERARIA.

NO. XXXVII.

In honorem Gul. Browne, Eq. &c.
Φοίβε Παρνάσσου μεδέων λύρας τε,
Φοίβε, τυίδ' έλθ αίπoκα κατέρωτα
* Εκλυες πάρος, με άκουσον, όττι

Δής σε κάλημμι.
Ευκόμων δός μοι χαριτων άωτον,
Σοί γαρ ιατρον φίλον έξοχ’ άλλων
Γαρύεν με θυμός ανωγεν Αιο-

ληίδι μολπά.
Τω φρενός καρπόν γλυκών ευνοούτ' εκ
Στήθεος φιλοφροσύνας μέγιστον
Μνάμ’ αποσπένδω χυτού αμφί τύμβον

Νέκταρος έρσαν.
Einé

μοι τάχιστ', “Tγίεια, τέκνον
Χρυσέας ανωδυνίας φέριστον,
Είπε
μοι τάχιστ' όσα χάρματ' άλλους

Ζωός έθηκε.

Πολλάκις θέλγητρα φέροντος αυτού
Ευθαλών κούραις ερύθαμ' ερώτων
'Αγλαόν θ' άβας κλέος αύθις εννό-

χευε παρειαϊς.
Τον νόσων φεύγ αργαλέων όμιλος,
Τον γόαι και θυμοβόραι μέριμναι,
Τον μάλιστ' έχθαιρεν άναξ τε Νερτέ-

ρων 'Αϊδωνεύς.
Νύν Καμού κλεινάς εγέραρεν όχθας,
Μουσικάς "δρεψεν άωτον, εκ δε
'Αφθονεστάτης χερός ευθέητον

Θήκεν αγώνα. 'Αλλ' 28', 'Αχού, Περσεφόνας δομόνδε, Το κλυτον μολπάς φέρ' έπαινον, ένθα, “Ως Φαών πάροιθε, μέτεστιν Αιο

ληΐδι κούρα.

RENNELL: Coll. Reg.

ARTIS MEDICÆ LAUS.

Scire potestates herbarum usumque medendi.

. O beatorum series soluta Temporum ! o sævi nova regna Lethi! Posteris semper sacer, o Satoris

Lapsus Adami! Nubium nigrans globus incubantem Portat ultorem, furit ense rubro Angelus, claustrisque patet reclusis

Pestifer Orcus. Irruit longo glomerata tractu Turba morborum, varias nocendi Instruunt formas, et ubique luctus

Semina fundunt. Multa per terras pyra fumat, exit Ipsa prægustans animo cruentas Mors dapes, captatque graves apertis

Naribus auras.

Imbibunt herbæ nova jam venena,
Et tument fatis epulæ, calentis
Febris hinc ardens furor, hinc veterni hy-

dropicus humor;
Pestis hinc velox, maculisque Lepra
Squallidis, mersæque novis tenebris
Luminum tædæ, gemituque tracta

Tussis anhelo.
O simul luctus hominumque Princeps !
En jacent fractæ tibi spes futuri ! !
Sed patet coelum precibus, trementem

Porrige dextram:
Quæ manus poenas, eadem levamen
Suggerit, sacro tumet omnis intus
Halitu tellus, nova crescit herbis

Undique virtus:
Tardius prædam sibi destinatam
Mors rapit, certam minus illa dextram
Sentit, et segnem retrahit maligno

Lumine gressum.

O fatiscentem, Medicina, vitæ
Tu foves flammam; reducemque labris
Spiritum includens gelidis, rapacem

Decipis Orcum:
O juventutis columen labantis !
Seu manu mulcens tenera cerebrum
Febre correptum recreas, vel ipsis

Mortis ab ulnis
Surripis lenta tacite puellam
Tabe languentem; gerit illa mortis
Inter amplexum decus, et doloso

Pulcra dolore,
Spes fovet; vires tamen intus urget
Morbus invictas, nisi tu benigna
Das opem dextra, meliore replens

Flumine venas:
Te vocat tristi prece, lacrymisque

,
Mater effusis, puerumque molli
Mulcet ægrotum gremio, necisque

Præcipit amens

Tela; tu matris miserata curas
Detegis noxam, subito per omnes

,
It salus nervos, solito et tenore

Vita recurrit.

Non tamen justa careat Camoena
Ille,' Musarum pariter tuique
Quem decus versu memoret fideli

Musa quotannis;
Hunc suæ gratis citharæ Patronum
Laudibus vates celebret, modisque
Integret nomen, geminoque rite

Plaudat honori.

Pott: Colleg. Sanct. Johann. Cant.

In maximis com. Cant.

Πόνος λεπτοϊσιν όπηδεί.
Πολλάκις Ηρακλέης φοβερών εκράτησεν αγώνων

Τώνη άσσους "Ηρη θηκε κοτεσταμένη.
Τον Κύνα τρίκρανον τον ένερθε, βίηφι πεποιθώς

Μούνος έων δεσμώ χειρός έδησε βαρεϊ.
Και Ταύρον γαίης βλάστημα μέγιστον ένίκα

'Ρεία μάλ' *Υντε κάπρου, και πολυδειράδο όφιν.
'Αλλ' ότε σοίς άγανοίσιν, "Έρως, βελέεσσι δαμέντι

Eιροπόκ' έν Λυδαίς έργα τέτακτο κόραις,
Τριχθά τε και τετραχθά τρυφείς υπό χειρί παχείη

'Ερράγη ηλακάτων έν στροφάλιγγι πόκος.
'Αλλών μεν μόχθων κρείσσων έφυ, τόνδε μέγιστον
Συμπάντων, νήθων λεπτά, πόνων έμαθε.

1. DALTON: Schol. Reg. Buriens.

Gul. Browne, Equ. qui musis indulgens præmia (quorum æmulum, felix fuit hoc carmen) apud Cantab. constituit.

IN VENTRILOQUUM. .
Salve ! magna tui Britanniæque
Salve! gloria temporum tuorum!
Qualis nemo fuit, nec est, eritve
Posthac, o utinam repente voces
Sint centum mibi, sint et ora centum, ut
Te tui similis poeta laudem!
Audin'? nunc hominemve fæminamve
Juxta, nunc procul et remotiores
Hac, illac, puerumve ineptientem
Credas multa loqui, simul diserta
Ac vox parturiit sonos in alvo.
Atqui nil tremit os loquentis, atqui
Nil motum est labium. Quid ergo? fallor?
An verum est ? loqueris, tacesve? certe
Et nusquam tua vox et est ubique.

TwEDDELL: Tin. Coll.

In max. com. Cantab.

The following Epitaph on the tomb of a favorite dog, from the

British Museum, is so plaintive, and contains so much simplicity, that it will of itself be an apology for its insertion.

In obitum Canis dilectæ.
Gallia me genuit, nomen mihi divitis undæ

Concha dedit, formæ nominis aptus honos ;
Docta per incertas audax discurrere sylvas,

Callibus birsutas atque agitare feras :
Non gravibus vinclis unquam consueta teneri,

Vulnera nec niveo corpore sæva pati ;
Molli namque sinu domini, dominæque jacebam-

Et noram in strato lassa cubare toro.
Et plus quam licuit muto canis ore loquebar-

Nulli latratus pertimuere meos ;
Sed jam fata subi partu jactata sinistro,

Quam nunc sub parvo marmore terra tegit.