eujus fit authoritatis, quale fuerit olim, & qui bus poftea membris auctum fit vel immutatum.

Nec refert, quod ali jam pridem hoc argumen tum luculente atque feliciter tractarint; cum & fingulis fua laus fit, nec apud omnes per omnia eadem legantur. Eft vero imprimis hæc differtatio brevis & fi materiam fpectes fatis copiofa, interfperfis paffim cùm obfervationibus Ecclefiafticis, tum veterum Patrum teftimoniis, & Conciliorum fuffragiis perquam erudite. Quod fi vir doctus pergat, ut incepit, telumque hoc, bono cum Deo, abfolvat ubi detur ocium, rem fciat fe faEturum, non modo nobis gratiffimam, fed ☎ ab omnibus bonis laudandam expetendamque. Faxit itaque Deus Opt. Max, ut quod hucufque aggreffus eft feliciter, aufpiciis deinceps non tantum procedat bonis, fed & exeat quam primum optimis ac feliciffimis. Tu interim quifquis es Lector, cura ut valeas quod fi ipfe non cures, valebis nunquam

I. V. G.

DISPU

DISPUTATIONES THEOLOGICA

A D

Singulos Symboli Apoftolici Articulos, juxta Methodum Catechifmi Ecclefiæ Genevenfis, Quæ fimul Galli& Belgicowalonicarum in Belgio noftro Foederato Ecclefiarum, eft Catechefis.

carum ,

Præfatio.

Ui fe Ordo nobis in Difputationibus privatis huc ufque commendavit, in feligendo nimirum aliquo Themate, quod juxta aliquam rerum tractandarum feriem complecteretur Articulos Religionis quos habemus adverfus veritatis hoftes adftruendos & vindicandos; quemque hactenus com

mode fatis & utiliter fumus fecuti in evolvendâ non unâ vice a capite ad calcem Catechefi Palatino-Belgica; nec non iftâ controverfiarum noftrarum breviffimâ Synopfi, quæ fuerat jam nobis, apud Gallos, olim, in ufu; Etiam propugnando complurima Religionis Chriftianæ capita, defumpta hinc inde, ex iftis Authorum noftrorum Syftematibus, quæ heic frequentius Auditorum noftrorum manibus teruntur, quæque quibus vis erant obvia, & ad manum parata: Is ordo etiam & Methodus mirifice le nobis approbat circa Difputationes Publicas, in pofterum

cum Bono Deo habendas; & utilis videtur ad rerum Theologicarum nexum & concatenationem penitius perfpiciendam; ut Etiam Non quotidie huc & illuc palantes & difcurfitantes de materia ventilandâ, & explanandâ fimus incerti & Dubii; imo & Studiofi quibus in Curriculo Lectionum parva otii copia eft, poffint è longinquo partem fibi fuo loco propugnandam profpicere, intueri, & meditari, unde paratiores accedant, & feliciori in difputando fucceffu animati fubinde ad majora incitentur. Quare ne faftidium rerum perpetuò & quoad verba & voces earumdem, recurrentium, .Auditoribus creetur, Hodie nos ad Symbolum Apoftolicum, breviffimam rerum credendarum Epitomen conferimus; Varietatem in eo non Injucundam inducturi, quod illius Articulos fuo ordine enarrantes, nos attemperabimus ad Methodum Catechefews Gallicæ, quæ Etiam Ecclefiis BelgicoWalonicis hic eft in ufu, & Illis Decreto Synodi Emdæ anno 1571. habitæ, relicta eft. Ne Etiam præclarum & excellens Viri Incomparabilis opus, juxta methodum fuæ illius Inftitutionis Chriftiane Religionis confcriptum & adornatum, perpetuò Ecclefiis Gallicis commendatum, Viris piis & Doctis in deliciis habitum, & ufque & ufque habendum negligere apud noftrates videamur; Illis enim erit aliquando, Deo dante, in curriculo facri fui Minifterii, ad iftas lineas contra Adverfarios dimicandum: Vix etiam alii Quilibet qui amant aliquid docti & accurati immo reconditioris fapientiæ meditari, poffent fine incredibili detrimento, infigni illo opere carere, quod totum evolvere & enarrare non ita difficile, fi Deus permittat, nobis erit. Faxit Deus Optimus Max. Ifte nofter labor in ipfius timore fufceptus, totus ad Illius gloriam tendat, & inflectatur, Amen.

LECTORI

Quia in fequentibus Benevole Lector, aliorum Symbolorum prioris notæ, cum Apoftolico collatio aliquando tibi inftituenda erit, fic illa tria fideliter exarata habeto.

Σύμβολον * Α'ποςόλων.

Π ιςεύω εἰς θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν ουρανό καὶ τῆς γῆς. Καὶ εἰς Ιησέν Χρισὸν, τὸν εὸν αὐτὸ τὸν μονολυή, Κύριον ἡμῶν, συλληφθέντα έκ πνεύματα ἁγίου, γυνηθέντα όκ Μαρίας τῆς παρ. θένε. Παθόντα ἐπὶ Ποντίε Πιλάτε, σαυρωθέντα, θα νόνα, και ταφέντα. κατελθόντα εἰς ᾅδε. τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀνάζανα ἐκ νεκρῶν. Ανελθόντα εἰς ἐρανός, καθεζό μθμον ἐκ δεξιῶν θες * Πατρὸς παντοκράτορα. όθεν μέλλει έρχεται κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρές. Πιςεύω εἰς Πνεῦμα ἅγιον. Πισεύω τὴν ἁγίαν ἐκκλησίαν καθολι κὴν, ἁγίων κοινωνίαν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, σαρκὸς ἀνατάσιν, καὶ ζωὴν αιώνιον. Α' μήν.

Η ἐν τῇ κατὰ τὴν Νικαίαν Συνόδῳ ἐκτεθεῖσα πίςις. [ cum additamentis cx Synodo Conftantinopolitana.]

Πιστεύορθμ εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν ἐρανὸ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀορά των. Και εἰς ἕνα Κύριον Ιησεν Χρισόν, τ τὸν ξ θε το μονογυή, τ ἐκ ξ Πατρὸς συνηθέντα πρὸ πάντων τ αιώνων. θεὸν ἐκ θεῶν, καὶ φῶς ἐκ φωτός, θεὸν ἀληθινὸν

ἐκ θεῖ ἀληθινοῦ. Συνηθέντα ου ποιηθέντα, ὁμου στον τῷ πατρὶ. δι ξ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δὲ ἡμᾶς τὰς ἀνθρώπους και τα τω ἡμετέραν σωτηρίαν κατελ. θόντα ἐκ τ ἐρανῶν, καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματο ἁγία, και Μαρίας τῆς παρθένε, καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίς Πιλάτε, καὶ παθόντα, και ταφέντι καὶ ἀνασάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ της γραφὰς, καὶ ἀνελθόντα εἰς τὰς ἐρανές, και καθε ζόμθμον ἐκ δεξιῶν ξ πατρὸς. καὶ πάλιν ἐρχόμθμον με δόξης κρίναι ζώντας και νεκρές. ὗ τῆς βασιλείας εγκ ἔται τέλος. Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα ἅγιον, † τὸ λαλῆσαν λα τα προφητῶν. Εἰς μίαν ἁγίαν καθολικὴν καὶ Απο τολικὴν ἐκκλησίαν. Ο μολογῶ εν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. προσδοκῶ ἀνάςασιν νεκρῶν, καὶ ζωὴν ν μέλο λογο αιώνα.

+ [Η κα Κονσαντίνω πόλιν Σύνοδο σπινέβαλεν ώδε κατα Μακεδονία, τὸ κύριος, ο ζωοποιόν, τὸ ἐκ ξ πατρός εκ πορευό ρόμον, Τ σὺν πατρί, και ες συμπροσκυνέμθμον, C συνδοξαζόμθυον. ]

Σύμβολον ο Αθανασία.

Ο τις βούλεται σωθῆναι, πρὸ πάντων χρὴ κρατῶν ἢ καθολικὴν πίςιν. ἣν εἰ μὴ εἰς ἕκας @ σαν καὶ ἀμώμητον τηρήσῃ, ἂνα διςαγμᾶ εἰς τὸν ἀιῶνα που λεῖται. πίςις ἢ ἡ καθολικὴ ἄυτη ἐσὶν, ἵνα ἕνα θεὸν ἐν τριάδι και τριάδα ἐν μονάδι σεβώμεθα. μήτε συγχέοντες τὰς ὑποτάσεις, μήτε τ ἐσίαν μερίζοντες. ἄλλη γάρ ἐστιν ἡ ὑπόςασις ἢ πατρὸς, ἄλλη ξ δ, ἄλλη ξ ἁγία πνεύματο. ἀλλὰ παρὸς καὶ τε καὶ ἁγία πνεύματα μία ἐτὶν ἡ θεότης, ἴση ἡ δόξα, συναίδιο ή μεγαλειότης.