I. ΙΣΘΜΙΟ ΝΙΚΑΙ. 1. [4.]= B'1.* Κλεινὸς Αἰακοῦ λόγος, κλεινὰ δὲ καὶ ναυσικλυτὸς Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ Δωριεὺς ἐλθὼν στρατὸς· 5 οὐ θέμιν οὐδὲ δίκαν ξείνων ὑπερβαίνοντες· οἷοι δ ̓ ἀρετὰν δελφίνες ἐν πόντῳ, ταμίαι τε σοφοί Μοισᾶν ἀγωνίων τ' αέθλων. 14. = Β' 2. ὁ δὲ θέλων τε καὶ δυνάμενος ἁβρὰ πάσχειν τὰν ̓Αγαμήδει τε Τροφωνίῳ Ἑκαταβόλου συμβουλίαν λαβών. 1 Given in the Medicean family of Mss., apparently the exordium of I. 8. 12 aloq Cf. N. 6. 49. 1 3, 4 Cf. P. 1. 61-65. 15 Cf. O. 8. 20-30, P. 8. 21— 27. 17 ἀέθλων Prizes. 14 Schol. Lucian, Dial. Mort. 3. Edited from Vatican Ms. (Pal. 78) by E. Rhode, Philologus 35. 199. The Schol. ascribes the above fragment to one of Pindar's Isthmian odes in honor of the Rhodian boxer Kasmylos (cf. Simonides, Epigr. 154 [212] εἰπὸν τίς, τίνος ἐσσί, τίνος πατρίδος, τί δ' ἐνίκης; | Κασμύλος, Εὐαγόρου, Πύθια πύξ, Ρόδιος). 1 4 1 ἁβρὰ πάσχειν Cf. Solon Frag. 24 [5]. 4. 1A 2 Cf. Frag. 31. 2. [1.] = Β' 5. Αἰολίδαν δὲ Σίσυφον κέλοντο 3. [2.] = Β' 7. ὅστις δὴ τρόπος ἐξεκύλισέ νιν. 4. [3.] = Β' 8. Eustath. Od. μ'. 1715, 63, ότι δοκεῖ τὸ τοιοῦτον κατὰ γένος εἰρῆσθαι οὐδέτερον, ὡς ἐμφαίνει Πίνδαρος ἐν Ἰσθμιονίκαις εἰπὼν τρία κράτα ἤτοι κράατα. 5. = B' 9. Serv. Virg. Georg. 1. 31, “Generum vero pro marito positum multi accipiunt,...nam et Pindarus ἐν τοῖς Ἰσθμίοις γαμβρός ἀντὶ τοῦ νυμφίον dixit.” ἡ Κάδμον, ἡ σπαρτῶν ἱερὸν γένος ἀνδρῶν, ἢ τὰν κυανάμπυκα Θήβαν, ἢ τὸ πάντολμον σθένος Ηρακλέος, 5 ἢ τὰν Διωνύσου πολυγαθέα τιμάν, ἡ γάμον λευκωλένου 'Αρμονίας ὑμνήσομεν...; 7. Πρῶτον μὲν εὔβουλον Θέμιν οὐρανίαν χρυσέαισιν ἵπποις Ὠκεανοῦ παρὰ παγᾶν Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν ἄγον Οὐλύμπου λιπαρὴν καθ ̓ ὁδὸν 5 σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν ὁ δὲ τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν αλαθέας Ωρας. * 8. [7.]= B' 31. Aristid. Ι. 142, Πίνδαρος δὲ τοσαύτην ὑπερβολὴν ἐποιήσατο, ὥστε ἐν Διὸς γάμῳ καὶ τοὺς θεοὺς αὐτούς φησιν ἐρομένου τοῦ Διός, εἴ του δέοιντο, αἰτῆσαι ποιήσασθαί τινας αὐτῷ θεούς, οἵτινες τὰ μεγάλα ταῦτ ̓ ἔργα καὶ πᾶσαν γε δὴ τὴν ἐκείνου κατασκευὴν κατακοσμήσουσι λόγοις καὶ μουσική. Cf. Choric. Gaz. p. 305 de Glor. Athen. c. 14, where is the story of Korinna having criticised Pindar's unsparing use of myths, whereupon he composed this hymn δειξαμένου δὲ τῇ Κορίννῃ γελάσασα ἐκείνη τῇ χειρὶ δεῖν ἔφη σπείρειν ἀλλὰ μὴ ὅλῳ τῷ θυλάκῳ τῷ γὰρ ὄντι συγκεράσας καὶ συμφορήσας πανσπερμίαν τινὰ μύθων ὁ Πίνδαρος εἰς τὸ μέλος ἐξέχεεν. The Schol. on N. 10. 1 tells us by implication that it was composed for the Thebans, and the Schol. Lucian 2. c. that this was the beginning of Pindar's Hymns (as collected and published). 61 Μελίαν Cf. P. 11. 4. For Μελίαι, & kind of nymphs, cf. His. Theog. 187. For the style cf. the opening of I. 6. 7 Clem. Alexandr. Str. 6. 731.. Böckh saw the identity of rhythm with Frag. 6, and made slight emendations accordingly. 7 2 χρυσ. ἵππ. Cf. Ο. 1. 41, 8. 51, of Poseidon's horses. 73 Μοῖραι Ηesiod, Theog. 901 -904, makes the Moirae daughters of Zeus and Themis. κλίμακα Cf. Ο. 2. 70, where Κρόνου τύρσων seems to answer to κλ., Διὸς ὁδόν το λιπαρὰν καθ' οδόν, the milky way,' of. Ov. Met. 1. 168-171. 75 έμμεν For inf. cf. I. 7. 63, Frag. 53. 10. 76 ἀλαθ. Ωρ. Cf. Ο. 13. 6, 11. 53-55. ed. Boisson., ἐποίησε Πίνδαρος καὶ θεοὺς ὀκνοῦντας ὑμνῆσαι τὰς τοῦ Διὸς εἰς ἀνθρώπους φιλοτιμίας. 9. [8.]= B' 32. * Τοῦ θεοῦ ἄκουσε Κάδμος μουσικὴν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου. 10. [133.] B' 33. **Ανακτα τὸν πάντων ὑπερβάλλοντα χρόνον μακάρων. * 11A. [9.]= B' 34. Ὃς καὶ τυπεὶς ἁγνῷ πελέκει τέκετο ξανθὰν ̓Αθάναν. * 113. [10.] = Β' 35. Κείνων λυθέντων σαῖς ὑπὸ χερσίν, ἄναξ. ΕΙΣ ΑΜΜΩΝΑ. 12. [11.] B 36. = Αμμων Ολύμπου δέσποτα. ΕΙΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Ν. 13. [12.]= B' 37. Πότνια Θεσμοφόρε χρυσάνιον...... Altered by Böckh from Aristides 2. 383 αλλ' ὅτι κάν τοῖς Ὕμνοις διεξιὼν περὶ τῶν ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ συμβαινόντων παθημάτων τοῖς ἀνθρώ ποις καὶ τῆς μεταβολῆς τὸν Κάδμον φησὶν (Πίνδαρος) ἀκοῦσαι τοῦ ̓Απόλ. λωνος μουσικὰν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου. Plutarch, de Pyth. Oracl. c. 6. Cf. P. 3. 90. 10 Plutarch, Quaest. Platon. 8. 4. *Ανακτα τόν 188. ἂνα τῶν. Text Hermann. 11 A Hephaestion 91. An example of the Pindaricus versus not especially ascribed to Pindar. 11 в Ib. An example of the Iambelegus, given just after a verse of Pindar. 12 Schol. P. 9. 89. Cf. P. 4. 16. Pausanias 9. 16 tells us that Pindar dedicated 8 statue by Kalamis for a temple of this god at Thebes, and that a hymn to Ammon sent by the poet to his Libyan temple was there preserved in Pausanias' time on a three-sided stêlê. Cf. Frag. 36. 18 Vit. Pind. Cod. Vrat. A, where the hymn is said to be to Dêmêtêr. Pausanias 9. 23. 2 says = 15. 16. 17. [14. 15. 13.] B 39. 40. 41. Pausan. 1V. 30. 6, ἧισε δὲ καὶ ὕστερον Πίνδαρος ἄλλα τε ἐς τὴν Τύχην, καὶ δὴ καὶ φερέπολιν ἀνεκάλεσεν αὐτήν. Plut. de fort. Rom. c. 10, τὴν δὲ Τύχην καὶ οἱ μετ ̓ ἐκεῖνον ἐθαύμασαν βασιλεῖς ὡς πρωτόπολιν καὶ τιθηνὸν καὶ φερέπολιν τῆς Ῥώμης ἀληθῶς κατὰ Πίνδαρον. Ibid. c. 4, οὐ μὲν γὰρ ἀπευθὴς (Τύχη) κατὰ Πίνδαρον, οὐδὲ δίδυμον στρέφουσα πηδάλιον.—Pausan. νιι. 26. 8, ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ, καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι ἰσχύειν. 18. [171.]=B' 42. ...Αλλοτρίοισιν μὴ προφαίνειν, τίς φέρεται μόχθος ἄμμιν· τοῦτό γέ τοι τερέω καλῶν μὲν ὧν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαφ δεικνύναι· εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἄτα 3 προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν. ποντίου θηρὸς πετραίου χρωτὶ μάλιστα νόον προσφέρων πάσαις πολίεσσιν ὁμίλει· τῷ παρεόντι δ' ἐπαινήσαις ἑκὼν ἄλλοτ ̓ ἀλλοῖα φρόνει. that Pindar calls "Αιδης χρυσήνιος in a hymn to Persephonê, 14 Aristid. 2. 334. Cf. I. 8. 49-53. 14-17 Cf. O. 12. 2. 18 Stobaeos, Flor. 109. 1. For sentiment cf. P. 8. 88. 19 Athenaeos 12. 518 c. 102 ποντίου θηρός I.e. Πουλύποδος. Amphiarios is advising |