POEMAT A.

[Jan. 20, 21, 1773. ]

ITE qui varias vices.

Rerum perpetuus temperat Arbiter,

Læto cedere lumini

Noctis triftitiam qui gelidæ jubet,
Acri fanguine turgidos,
Obductofque oculos nubibus humidis
Sanari voluit meos.

Et me, cuncta beans cui nocuit dies,

Luci reddidit et mihi.

Qua te laude, Deus qua prece profequar?
Sacri difcipulus libri

Te femper ftudiis utilibus colam :

Grates, fumme Pater, tuis

Recte qui fruitur muneribus, dedit.

[Dec. 25, 1779. ]

NUNC dies Chrifto memoranda nato
Fulfit, in pectus mihi fonte purum
Gaudium facro fluat, et benigni

Gratia Cœli!

Christe da tutam trepido quietem,
Chrifte, fpem præfta ftabilem timenti;
Da fidem certam, precibufque fidis

Annue, Chrifte.

[ In Lecto, die Paffionis. Apr. 13, 1781. ]

SUMME Deus, qui femper amas quodcunque creâsti;
Judice quo, fcelerum eft pænituiffe falus :
Da veteres noxas animo fic flere novato,
Per Chriftum ut veniam fit reperire mihi.

[In Lecto. Dec. 25, 1782. 1

PE non inani confugis,

SPE

Peccator, ad latus meum;

Quod pofcis, haud unquam tibi
Negabitur folatium.

[ Nocte, inter 16 et 17 Junii, 1783 *. ]

SUMME Pater, quodcunque tuum† de corpore ‡ Numen

Hoc ftatuat, § precibus Chriftus adeffe velit:
Ingenio parcas, nec fit mihi culpa ¶ rogâffe,
Qua folum potero parte, ** placere tibi.

*The night above referred to by Dr. Johnson was that in which a paralytick ftroke had deprived him of his voice, and, in the anxiety he felt left it fhould likewife have impaired his understanding, he compofed the above Lines, and faid concerning them, that he knew at the time that they were not good, but then that he deemed his difcerning this, to be sufficient for the quicting the anxiety before mentioned, as it fhewed him that his power of judging was not diminished.

+ Al. tuæ.

§ Al. votis.

Al, leges.
Al. precari.

|| Al. ftatuant.
** Al. litare.

[Cal.

SUM

[Cal. Jan. in lecto, ante lucem. 1784. ]

UMME dator vitæ, naturæ æterne magister,
Caufarum feries quo moderante fluit,

Refpice quem fubigit fenium, morbique feniles,
Quem terret vitæ meta propinqua fuæ,
Refpice inutiliter lapfi quem pœnitet ævi
Recte ut poeniteat, refpice, magne parens.

PATER

ATER benigne, fumma femper lenitas,
Crimine gravatam plurimo mentem leva:
Concede veram poenitentiam, precor,
Concede agendam legibus vitam tuis.
Sacri vagantes luminis greffus face

Rege, et tuere, quæ nocent pellens procul;
Veniam petenti, fumme da veniam, pater;
Veniæque fancta pacis adde gaudia :
Sceleris ut expers omni, et vacuus metu,
Te, mente purâ, mente tranquillâ colam:
Mihi dona morte hæc impetret Chriftus fuâ.

SUMMI

[ Jan. 18, 1784. ]

UMME Pater, puro colluftra lumine pectus,
Anxietas noceat ne tenebrofa mihi.

In me fparfa manu virtutum femina larga
Sic ale, proveniat meffis ut ampla boni.
Noctes atque dies animo fpes læta recurfet,
Certa mihi fancto flagret amore fides.

VOL. XI.

Cc

Certa

Certa vetet dubitare fides, fpes læta timere,

Velle vetet cuiquam non bene fanctus amor.
Da, ne fint permiffa, pater, mihi præmia fruftra,
Et colere, et leges femper amare tuas.

Hæc mihi, quo gentes, quo fecula, Chrifte, piâfti,
Sanguine, precanti promereare tuo!

MEN

[ Feb. 27, 1784. ]

ENS mea quid quereris? veniet tibi mollior hora,

In fummo ut videas numine læta patrem ; Divinam in fontes iram placavit Jefus ; Nunc eft pro poena poenituiffe reis.

CHRISTIANUS

PERFECTUS.

U1 cupit in fanctos Chrifto cogente referri,
Abftergat mundi labem, nec gaudia carnis
Captans, nec faftu tumidus, femperque futuro
Inftet, et evellens terroris fpicula corde,
Sufpiciat tandem clementem in numine patrem.

Huic quoque, nec genti nec fectæ noxius ulli,
Sit facer orbis amor, miferis qui femper adeffe
Geftiat, et, nullo pietatis limite claufus,
Cunctorum ignofcat vitiis, pietate fruatur.
Ardeat huic toto facer ignis pectore, poffit
Ut vitam, pofcat fi res, impendere `vero.
Cura placere Deo fit prima, fit ultima, fanctæ
Irruptum vitæ cupiat fervare tenorem ;

Et fibi, delirans quanquam et peccator in horas
Difpliceat, fervet tutum fub pectore rectum :
Nec natet, et nunc has partes, nunc eligat illas,
Nec dubitet quem dicat herum, fed, totus in uno,
Se fidum addicat Chrifto, mortalia temnens.

Sed timeat femper, caveatque ante omnia, turbæ
Ne ftolidæ fimilis, leges, fibi fegreget audax
Quas fervare velit, leges quas lentus omittat,
Plenum opus effugiens, aptans juga mollia collo
Sponte fua demens; nihilum decedere fummæ
Vult Deus, at, qui cuncta dedit tibi, cuncta repofcit.
Denique perpetuo contendit in ardua nifu,
Auxilioque Dei fretus, jam mente ferena
Pergit, et imperiis fentit fe dulcibus actum.
Paulatim mores, animum, vitamque refingit,
Effigiemque Dei, quantum fervare licebit,
Induit, et, terris major, cœleftia fpirat.