AN ACCOUNT OF THE BUILDING OF ST. MARY'S CHURCH. Structura Ecclesia Beatæ Mariæ Virginis prope forum Cantebrigiæ auspicata (quatenus ex procuratorum rationibus accepti et dati commode colligi potest) Anno ab Homine Redempto Millesimo Quadringentesimo Septuagesimo Octavo, et regni Regis Edwardi Quarti decimo octavo: perficiebatur Anno Domini Millesimo Quingentesimo decimo nono, ac regni Regis Henrici Octavi undecimo. Quibus interjectis annis academia ad eandem dedit cccccccyli. iis. id. Quod præsens tabula ex procuratorum commentariis quos vulgo registra dicimus bona fide descripta plane demonstrat: 1493 V ii ii ob Quibus accedant ducentæ quadraginta libræ a pio viro et felicis memoriæ Doctore Barrow olim custode rotulorum, archi diacono Colcestriæ ac aulæ regiæ socio datæ. Quas ideo ad priorem summam adjiciendas censeo quod cum procuratores quid alii ad Beatæ Mariæ Ecclesiæ constructionem conferebant in codicem accepti et expensi diligenter retulerunt, harum nusquam meminere. Postremo ipsæ fenestræ si non omnes illarum tamen plurimæ etiam hodie loquunter sese factas vitreas per academiam et eos qui id temporis academiæ privilegiis nixi sub presidio ejusdem A list of the contributors, with the several sums they gave (as transcribed by Matthew Stokys from an old decayed parchment, belonging to Corp. Christ. Coll.) may be seen in Baker's MSS. xxiv. 213. The largest contributor after Dr. Barrow was Alcock, Bishop of Ely, who gave 70%. Among the subscribers are thirty abbots, or heads of religious houses, ten archbishops and bishops. The sums given vary from ten pounds to one shilling. There is among the documents of the university for the year 1493, the following item :-Expensæ facto pro itinere Procuratorum cum literis pro fabrica Ecclesiæ B. Mariæ, Pro tribus equis in itinere pro viginti diebus, 20s.-ED. HENRICUS OCTAVUS. ORATIUNCULA MAGISTRI ROO EX COLLEGIO REGALI CUM ILLUC VENERAT CARDINALIS WOLSEUS A° 1520. PRUDENTER et graviter admonet Aristoteles, reverendissime in Christo Pater, benignissimeque princeps ecclesiæ Christi, frustra condi bonas leges nisi sint quorum opera bene conditæ serventur, Imo fit nonnunquam ut optimè conditæ leges vicio magistratuum in summam reipublicæ perniciem vertantur, Hoc nimirum consideravit florentissimus princeps noster HENRICUS OCTAVUS memoria seculorum dignissimus quando te magnum hujus clarissimi regni cancellarium constituit admirabili sapientia et eximia integritate Celsitudinis tuæ illectus, sperans te illum magistratum splendidissimum, laboriosissimum tamen, ita gesturum ut leges intaminatæ servarentur, neque fefellisti eum, imo omnium de te expectationi respondisti vel vicisti potius, proinde cogimur vociferari, O Diem vere almum atque candidis lapillis notandum, quo majestas regia tibi commisit hujus nobilissimi regni administrationem, In quem illud optime quadrat, Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem MELCHISEDECH, nam MELCHISEDECH apud Hebræos regem justicia sonat, qui et rex Salem erat, hoc est pacis. Quando quidem in diebus celsitudinis tuæ orta est justicia et multitudo pacis, misericordia et veritas obviaverunt sibi, justicia et pax osculatæ sunt, Omnes dicunt, et verè dicunt Celsitudinem tuam factam ad utilitatem patriæ, sculptam ad ornamentum hujus regni, Cujus princeps tanti te facit quanti fecit unquam vel AGAMEMNON NESTOREM, vel DARIUS ZOPIRUM, qui et illum unum integrum maluerit quam centum BABILONAS capere, Veremur te coram laudare charissime Heros, cui nihil molestius est prædicatione laudum tuarum, proinde supersedemus de virtutibus dicere et gratulamur omnes adventu præcellentiæ tuæ atque maximas illi habemus gratias quod neutiquam gravata est nos sua præsentia illustrare, præterea te oramus et obsecramus excellentissime bonarum literarum patrone ut te, huic collegio nostro nomine magno, verum re tenui, eum exhibeas MECENATEM quem semper speravimus. Speravimus autem futurum singularem, Quandoquidem DIVUS HENRICUS SEXTUS hujus fundator Collegii sanxit ut quoties opus esset ad Archipræsulem Eboracensem tanquam ad asylum unicum et portum tutissimum confugeremus, Quem voluit esse protectorem et patronum sui collegii præcipuum, Qui hoc nomine cælsitudini tuæ acturus est gratias, acturus est et gratias HENRICUS SEPTIMUS, princeps dum viveret recordatissimus hujus potentissimi principis nostri pater; qui si opera cælsitudinis tuæ eo, quo nos solet pater, amore prosequatur, ea erga nos afficiatur benevolentia, haud dubitamus, hoc insignissimum templum brevi absolutum iri ut non modo amoris et pietatis patriæ erga Deum, sed filii quoque monumentum futurum sit non vulgare, Hoc si fecerit Amplitudo tua (quod quidem facturum minime ambigimus) optime merebitur de bonis literis, optime de nobis, optime merebitur de posteris nostris qui non cessabunt virtutes illius celebrare, non desistent Christum optimum maximum pro tua præcellentia sollicitare, cui nos omnes tanquam patrono unico et MECENATI singulari commendamus propugnandos, fovendos, ornandos. LITERE EPISCOPO ROFFENSI CANCELLARIO NOSTRO. Reverendo maximo Præsuli ac Domino D. Joanni Episcop. Roffensi optimo doctissimo cancellario nostro. SYNCERUS semper erga nos et plus quam patruus amor tuus Reverende in Christo Pater et Præsul optime doctissime præterquam quod nos pertrahit ad redamandum mutuo atque suspitiendum vel patrem amatissimum vel patronum benignissimum vel præsulem denique optimum doctissimum (qui vita nescimus magis an doctrina illustras non tam studiorum tuorum altricem Cantabrigiam quam orbem omnem Britannicum) etiam cogit nos post toties feliciter expertam Dominationis tuæ operam in rebus nostris vel nunc maxime confugere ad Dominationem tuam consilium auxi liumque tuum implorantes uti causam nostram (sicuti confidimus) controversam (quam plenius Dominationi tuæ declarabit vicarius iste tuus Vicecancellarius noster) apud Reverendissimum Cardinalem Legatum promoveas adjutesque. Novimus quanta apud Reverendissimum seu gratia sive auctoritate polles, et quantum ille petitionibus tuis semper justis ac piis deferre solet, Unde nihil ambigimus dominationem tuam posse quod optamus efficere, hoc est Reverendissime mentem huc inflectere uti ipse, cognitis privilegiis nostris quæ summorum pontificum authoritati instituantur, de causa nostra pronuntiet et sententiam ferat, denique Nos Reverendissimi Patris Dni Eliens. Episc. authoritatem ut non contendimus injuste a nobis asserere aut arrogare ita quæ nostra sunt ab eodem usurpari quomodo ferre poterimus nisi velimus nos ipsos reos facere violati quod prestitimus olim juramentum ad leges nostras et libertates tuendas pro virili. Atque hæc summa est petitionis nostræ quam tuæ Sublimitati accuratius commendare præterquam quod supervacaneum foret etiam merito prebere posset suspitionem aliquam diffidentiæ erga tuam paternitatem nostræ quasi nollet dominatio tua suscipere academiæ tuæ causam tuendam nisi multis huc et magnis precibus sollicitata, id quod tantum abest ut de singulari erga nos et hanc academiam favore tuo imaginari poterimus, ut persuasissimum habemus Reverendam dominationem tuam jam ab initio quo nobis præsidere cepis sic obviam et expositam rebus nostris ut multo paratior sit ad annuendum precibus nostris quam nos ipsi ad rogandum, Qua de tua in nos charitate concepta opinione Reverende Pater et nos et leges nostras omnes et causam hanc in presentiarum controversiam tutelæ tuæ committimus, Deum optimum clementissimum quanto possimus affectu precantes uti salvam diu velit dominationem tuam adeo et nobis et orbi christiano necessariam et vita dignam longissima. Hic Roffensis Episcopus Johannes Fysher electus fuit in |