OVIDIUS NASO EX RECENSIONE HEINSIO-BURMANNIANA CUM VARIIS LECTIONIBUS CODICUM PARISINORUM CUI NOVAS ADDIDIT NOTAS NICOL. ELIG. LEMAIRE IN REGIA GALLIARUM UNIVERSITATE ET IN ACADEMIA PARISIENSI POESEOS LATINE PUBLII OVIDII NASONIS IBIS.* ARGUMENTUM. Ibin, sub quo nomine Hyginum latere volunt, quod Ovidii nomen maledictis laceraret, et falsis criminationibus in invidiam et odium adduceret, quod porro ejus uxorem sollicitaret importune, quodque fortunis inhiaret poetæ, diris omnibus hic devovet. Nihil esse mali, nullum uspiam suppliciorum pœnarumque genus, quo mortalium quisquam sit adfectus, quo non dignus sit Ibis, nimium fuse docet, vindicta ultra modum indulgens. TEMPUS ad hoc, lustris jam bis mihi quinque peractis, Nullaque, quæ possit, scriptis tot millibus exstat Nec quemquam nostri, nisi nos, læsere libelli, IBIS. Ita rectius inscribetur hoc poema, quam IN IBIN, quod hactenus circumfertur; neque aliter suum poema Callimachus inscripserat. Vide Suidam in Καλλίμαχος. Εutyches quoque Grammaticus, lib. II, Ovidium in Ibide citat, non in Ibin. Codices hujus libelli, qui vetustatem et manum castigatam præ se ferant, vix inveniuntur. Exemplaria tamen, quibus Juretus et Politianus erant usi, in optimis habenda sunt. Cætera, quæ ad manum mihi satis multa fuerunt, notæ sunt recentioris. Interim in transcursu nunc poematium hoc illustremus, quod curis secundis diligentius sumus facturi. H. 1. Lustris. Lustrum dixerunt Latini spatium quinque annorum, quod VIII. 5 Græci upated adpellarunt. Serv. in Æneid. lib. I, vs. 283: « Lustrum dictum, quod post quinquennium unaquæque civitas lustrabatur. Unde Romæ ambilustrum, quod non licebat, nisi ambos censores, post quinquennium lustrare civitatem. » Quamvis Varro a luendo, id est, solvendo lustrum ducit, quod quinto quoque anno vectigalia, et ultro tributa per censores persolvebantur. DOMIT. 2. Carmen inerme etc. Hic mor suos, candoremque, et ingenium minime maledicum indicat Naso. Z. 4. Litera sanguinolenta. Carmen maledicum. 5. Nisi me læsere libelli. Nisi nos Juret. et tres alii. H. I Artificis periit quum caput Arte sua. Unus, et hoc ipsum est injuria magna, perennem Candoris titulum non sinit esse mei. Quisquis is est, nam nomen adhuc utcunque tacebo, Cogit inadsuetas sumere tela manus. Ille relegatum gelidos Aquilonis ad ortus 6. Arte sua. Eadem alibi ac frequens querela est poetæ : ut Trist. lib. II, vers. 2: « Ingenio perii qui miser ipse meo. » Et Pont. II, Eleg. VII, vs. 47: « Artibus ingenuis quæsita est gloria multis: Infelix perii dotibus ipse meis. » : 7. Unus. Ibis vel quem deinceps Ibidis nomine notabo. 8. Titulum. De quo III de Ponto, Eleg. Iv, vs. 13: « Viribus infirmi, vestro candore valemus: Quem mihi si demas, omnia rapta putem. » 9. Nomen adhuc utcunque tacebo. Neminem interpretum observasse video, cur Ovidius Ibidis nomen subticuerit. An, ne carminibus Ovidianis Ibis inclaresceret; in quam sententiam eundem, ni fallor, adloquitur, lib. IV ex Ponto, El. iv, vs. 1 sq. Vix tamen est, ut hæc fuerit mens poetæ, quoniam, postremo disticho hujus libelli, verum Ibidis nomen pollicetur. An Naso reverentia legis duodecim Tabularum sibi temperavit, qua nimirum famosos libellos projicere capitale fuit. Ejus meminit Tullius, lib. IV Tusculan, in hunc modum : « Quanquam id quidem etiam duodecim Tabulæ declarant, condi jam tum solitum carmen, quod ne liceret 10 15 fieri ad alterius injuriam, lege san xerunt. >> 10. Tela. Imprecationes. — Inadsuetas manus. Quia neminem præter Ibidem carmine offendit. 12. Ersilio delituisse meo. Suo Jureti codex et alii quinque; neque aliter Eutyches, lib. II, qui et præcedenti versu gelidas Aquilonis ad oras agnoscit. HEINS. >> 14. Jactat et in toto nomina nostra foro, 15. Sociatam etc. Uxorem dicit, quam ad extremum usque diem adprobavit. |