Sic multas hyemes atque octogesima vidit Cum iuvene, indigno, quem mors tam saeva maneret 95 ignoro, in antiquissima rudiumque populorum lingua cogitationes animi vocari verba, et loqui vel loqui in corde ( vel 5 et λέγειν ἐν ἑαυτῷ vel ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ in libris sacris V. et N. T.) esse id. qd. sentire, cogitare. Legendum forte animo proferre. Non satisfacit certe nota Hein.,,Verba animi aliquis profert, qui dicit, quid sentiat, sine ulla simulatione. Et nos dicimus: die Sprache des Herzens reden." Desidero exempla di ctionis. 93. Perperam minor distinctio post armis in omnibus editt. posita: nam iungenda verba tutus his armis, et in voce illa magna vis inest, quae augetur, si ei voc. Possis etiam, quoque iunxeris. puncto post Solstitia posito, verba his quoque armis (iisdem artibus) tutus cet, ad Acilium referre. Sed vulgaris interpunctio praeferenda videtur. his annis (in tam provecta et obnoxia aetate) emend. H. Vales. ne unum idemque bis sic et his armis, et arma insolenter pro arte dicantur. 95. indigne 16. indignus aliquando suspicabar. At v. Comm. 96. gladiis domini 21. iam destinata 11. 12. 14-17. 19-27. 45-49. 54-63. 65–67. 71 – 74. et omnes (XXXV) codd. Paris. adversante metro. Hinc Lipsius Epist. Quaest. 4, 25. vel tam festinata, vel iam designata reponi iubebat. Alii editores hoc, alii illud recepere, né laudato quidem emendationis auctore. iam designata 69. iam festinata 33 a m. sec. 50. 64. 68. tam festinata 28. 70. 75-77. 81. 82. Lectionem omnium codd. et editt. antt. revocavit Ach. 97. Par est prodigio 22. — in pro vulg. cum 7. 10. 11. 14-17. 19-25. 45-50. 54-63. 65-70. 74. et omnes codd. Paris. unde nunc illud restitui cum Ach. 98. Ut non sit 22. mallem 16. gigantis 3. 4. 5. 10. 1214. 17. 19-24. 45. 47. 49. 54. 57. 58. 7c. 75. 76. 82. et XXXII codd. Paris. gigantum 11. 15. 16. 25. 46. 48. 50. 55. 56. 59-69. 7174. 77. 81. et tres codd. Paris. Sed cur h. 1, fraterculus, non frater? Sensus forte est, sed male expressus: malim pumilio esse, quam gigas, h. e. homo obscurus et ignobilis, quam nobilis. Crediderim potius, poetam scripsisse: ut nolim fraterculus esse gigantis, h. e. amicus Caesaris, qui odit nobiles eorumque Profuit ergo nihil misero, quod cominus ursos 100 105 Venator. Quis enim iam non intelligat artes opibus inhiat. Cf. omnino ad V, 135. et 137. Ita et diminutivum est aptissimum, quoniam de gigante, Caesare, agitur, et sententia satirico ingenio consentanea eique convenienter expressa. 191. Quis enim non intellige ret 14. 102. miretur pro miratur revocavi ex 25. 46. 48. 49. 54-56. 59. 60. 62. 64-74. quoniam exquisitius est et praecessit intelligat. 105. Claudius forte s. Clodius substituendus in locum Rubrii, et haec verba ex iis explicanda, quae Sueton. Domit. c. 1. de Clodio Pollione et poemate Neronis cinaedi memoriae prodidit. Sed v. Comm. 109. non pro vix 22 a m. sec. 110 [115 116. e ponte (ut XIV, 134. aliquis de ponte) malebat N. Heins. ad Ovid. Ibin v. 420. Sed durissima est verborum a vel e ponte explicatio, (v. Comm.) et de infimo Catulli genere nihil constat. Aptior prodit sententia, si emeudaveris: dignusque in ponte satalles cet., dignus, qui ob caecitatem in ponte, (v. ad XIV, 131.) tamquam satelles s. custos pontis, dignus, qui ad Aricinum clivum mendicaret. Enimvero praeferenda forte coniectura H. Valesii dirusque ac sponte satelles, h. e. mali Principis malus adulator, consiliarius et minister, non aliqua necessitate coactus, sed sola pravae naturae malignitate impulsus: ut ap. Plin. Ep. III, 7. Laeserat Silius famam suam 120 Dignus Aricinos qui mendicaret ad axes Omen habes, inquit, magni clarique triumphi: 125 118. redae scripsi pro-rhedae. vel quasi iam facta. → Armirav. ad 3, 10. 120. laevam 16. 24. 25. 27. 28. 45-50. 54-60. 64. 65. et quidam codd. Paris. unde recepi pro lae vum. gus 19. Arguragus 21 a m. sec. 131. testa illa 20. 21 a m. pr. 133. patinae magnus 11. 13. cives pro citius 22. subitusque Prometheus Argillam at 121. Belua pro belluà 21-25. que rotam citius properare Tempore iam, Caesar, figuli tua castra sequantur. 155 Vicit digna viro sententia. Noverat ille Luxuriam imperii veterem noctesque Neronis 140 Iam medias aliamque famem, quum pulmo Falerno ingeniosa est coniectura Ill. Com. 135. iam figuli, Caesar 26. sequuntur 16. 140. Circeiis 60. 65. 141. Rutupinoque 20. 25. 27. 46-48. 55-60. 61. 65. Ruptupinoque 17 a m. pr. 19. Rutipinoque 15. 142. deprehendere 17. 22. 24. 27.64. 145 45. Gathis 49. Gotis 23. Dacis 68. Giatis Lubini vetus commentator, qui etiam monet, Giatas esse Scotos. tortisque malebant Valla, Grang., Schegk. in Praemissis et Ramires ad Martial. de spect. 4, 9. Crinibus in nodum tortis venere Sygambri. Cf. inf. 13, 165. et Smetii ant. neom. p. 70. ubi XII Sygambrorum capita expressa vultu truci crinibusque in nodum tortis. Sed poeta Sygambros non simpl. tortos hoc sensu dixisset; vulgata di- quoque lectio multo aptior est h. et anxietati Imperatoris. Sycambris 11. 17. 24. 60. 65. Sigambris 14 a m. pr. Sicanbris 21. Sicambris reliqui. Sygambris edidi, quoniam haec scriptura auctoritate mititur tum antiquiss. codd. Ovidii, Claudiani aliorumque, tum Graecorum auctorum: nam Dioni et Ptolemaeo constanter dicuntur Σύγαμβροι, Straboni IV. p. 194. et al. Zovɣaußgoi, ut Sugambri Tac. Ann. 2, 26. 4,47. 145. Consilio pro Concilio recepi ex 17. 20. 21 a m. pr. 23. 24. 27. 45. 47. 50. 57. 64. Cf. ad v. 73. 147. Getis pro Cattis 10. 12. 14-17. 19-22. 25. 27. 46 - 48 56 65. 65. 67 - 69. et omnes (XXXV) codd. Paris. contra historiam et metri leges. Geticis 11. 24. 26. 71–74. 77. Gethis 1. 1 Dicturus; tamquam et diversis partibus orbis Atque utinam his potius nugis tota ille dedisset 150 Tempora saevitiae, claras quibus abstulit Urbi Illustresque animas impune et vindice nullo! Sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat. Hoc nocuit Lamiarum caede madenti. Conditio parasitorum tam misera est et libero homine indigna, ut honestius sit mendicare, quam inopem - illorum vitam colere. v. 1—11. Divites enim patroni, qui pauperes nonnumquam clientes ad coenam vocant, amplissimum ita illis praemium officiorum persolvisse putant; (12-23.) neque eadem iis, quae sibi, sed viliora vina, (24-37.) pocula, (38-50.) aquam, (51. 52.) panem, (67—79.) pisces et oleum, (80-113.) aves et opsonia, (114—124.) fungos (146—148.) et poma (149-155.) apponi atque a vilioribus servis ministrari iubent. (52– 66.) Praeterea pauperibus non licet inter coenandum libere loqui, neque pocula iis a superbo hospite propinantur. 125–131. Is enim non meritorum ac virtutum, sed opum rationem habet, et eosdem clientes summa com |