Page images
PDF
EPUB

ninguno sabedor de que está en pecado mortal, se puede acercar, por muy contrito que le parezca hallarse, á recibir la sagrada Eucaristía, sin disponerse antes con la confesion sacramental; y esto mismo ha decretado este santo Concilio observen perpetuamente todos los Cristianos, y tambien los sacerdotes ; á quienes correspondiere celebrar por obligacion; á no ser que les falte confesor. Y si el sacerdote por alguna urgente necesidad celebrase sin haberse confesado, confiese sin dilacion luego que pueda.

CAPITULO VIII.

Del uso de este admirable Sacramento.

Con mucha razon y prudencia han distinguido nues

tros Padres respecto del uso de este Sacramento tres modos de recibirle. Enseñaron pues, que algunos le reciben solo sacramentalmente, como son los pecadores; otros solo espiritualmente, es á saber aquellos que re

ci

nullus sibi conscius peccati mortalis, quantumvis sibi contritus videatur, absque præmissa sacramentali confessione ad sacram Eucharistiam accedere debeat. Quod à Christianis omnibus, etiam ab iis sacerdotibus, quibus ex officio incubuerit celebrare hæc sancta Synodus perpctuò servandum esse decrevit; modò non desit illis copia confessoris. Quod si, necessitate urgente, sacerdos absque prævia confessione celebraverit, quamprimùm confiteatur.

[ocr errors]

Quoad

CAPUT VIII.

De usu admirabilis hujus Sacramenti.

uoad usum autem, rectè, et sapientèr Patres nostri tres rationes hoc sanctum Sacramentum accipiendi distinxerunt. Quosdam enim docuerunt sacramentalitèr dumtaxat id sumere, ut peccatores alios tantùm spiritalitèr, illos nimirum,

cibiendo con el deseo este celeste pan, perciben con la viveza de su fe que obra por amor, su fruto y uti lidades; los terceros son los que le reciben sacramental y espiritualmente á un mismo tiempo; y tales son los que se preparan, y disponen antes de tal modo, que se presentan á esta divina mesa adornados con las vestiduras nupciales. Mas siempre ha sido costumbre de la Iglesia de Dios al recibirle sacramentalmente, que los legos tomen la comunion de mano de los sacerdotes, y que los sacerdotes quando celebran, se comulgen á sí mismos; costumbre que con mucha razon se debe mantener, por provenir de tradicion Apostólica. Finalmente el santo Concilio amonesta con paternal amor, exôrta, ruega y suplica por las entrañas de misericordia de Dios nuestro señor á todos, y á cada uno de quantos se hallan alistados bajo el nombre de Cristianos, que lleguen finalmente á convenirse y conformarse en esta señal de unidad, en este vinculo de caridad, y en este símbolo de concordia; y acordandose de tan suprema magestad, y del amor tan

So

(1) Matth. 28.

(2)

qui voto propositum illum cælestem panem edentes, fide viva, quæ per dilectionem operatur, fructum ejus, et utilitatem sentiunt tertios porrò sacramentalitèr simul, et spiritalitèr hi autem sunt, qui ita se priùs probant, et instruunt (1), ut vestem nuptialem induti, ad divinam hanc mensam accedant. In sacramentali autem sumptione semper in Ecclesia Dei mos fuit, ut laïci à sacerdotibus communionem acciperent; sacerdotes. auteni celebrantes seipsos communicarent. Qui mos (2), tamquam ex traditione Apostolica descendens, jure, ac meritò reti- Hebræor. s. et neri debet. Demùm vero paterno affectu admonet sancta Synodus, hortatur, rogat, et obsecrat per viscera misericordiæ Dei nostri, ut omnes, et singuli, qui christiano nomine censentur, in hoc unitatis signo, in hoc vinculo caritatis, in hoc concordia symbolo jam tandem aliquando conveniant, et concordent ; memoresque tantæ majestatis, et tam eximii amoris Jesu Christi, Domini nostri (3), qui dilectam animam suam

7.

(3)

Joan. 6.

[blocks in formation]

sobresaliente de Jesu-Cristo nuestro señor, que dió su amada vida en precio de nuestra salvacion y su carne para que nos sirviese de alimento; crean y veneren estos sagrados misterios de su cuerpo y sangre, con fe tan constante y firme, con tal devocion de ánimo, y con tal piedad y reverencia, que puedan recibir con freqüencia aquel pan sobresubstancial, de manera que sea verdaderamente vida de sus almas, y salud perpetua de sus entendimientos, para que confortados con el vigor que de él reciban, puedan llegar del camino de esta miserable peregrinacion á la patria celestial, para comer en ella sin ningun disfraz ni velo el mismo pan de Angeles, que ahora comen bajo las sagradas especies. Y por quanto no basta exponer las verdades, si no se descubren y refutan los errores ; ha tenido á bien este santo Concilio añadir los si siguientes cánones, para que conocida la doctrina católica, entiendan tambien todos quales son las heregías de que deben guardarse, y deben evitar.

Del

in nostræ salutis pretium, et carnem suam nobis dedit ad manducandum, hæc sacra mysteria corporis, et sanguinis ejus eâ fidei constantia, et firmitate, câ animi devotione, eâ pietate, et cultu credant, et venerentur, ut panem illum supersubstantialem frequentèr suscipere possint, et is verè cis sit animæ vita, et perpetua sanitas mentis, cujus vigore confortati, ex hujus miseræ peregrinationis itinere ad cælestem patriam pervenire valeant (1) eundem panem Angelorum, quem modò sub sacris velaminibus edunt, absque ullo velamine manducaturi. Quoniam autem non est satis veritatem dicere, nisi detegantur, et refellantur errores; placuit sanctæ Synodo hos Canones subjungere, ut omnes jam, agnita doctrina Catholica, intelligant quoque, quæ illis hæreses caveri, vitarique debeant.

De

Del sacrosanto Sacramento de la Eucaristía.

CAN, I. Si alguno negáre, que en el santísimo Sacramento de la Eucaristia se contiene verdadera, real y substancialmente el cuerpo y la sangre juntamente con el alma y divinidad de nuestra señor Jesu-Cristo, y por consequencia todo Cristo ; sino por el contrario dixere, que solamente está en él como en señal, ó en figura, ó virtualmente; sea excomulgado.

CAN. II. Si alguno dixere, que en el sacrosanto Sacramento de la Eucaristía queda substancia de pan y de vino juntamente con el cuerpo y sangre de nuestro señor Jesu-Cristo; y negáre aquella admirable y singular conversion de toda la substancia del pan en el cuerpo, y de toda la substancia del vino en la sangre, permaneciendo solamente las especies de pan y vino; conversion que la iglesia Católica propisimamente lla ma Transubstanciacion; sea excomulgado,

De sacrosancto Eucharistiæ Sacramento.

CA

CAN. I. Si quis negaverit, in sanctissimæ Eucharistiæ Sa cramento contineri verè, realitèr, et substantialitèr corpus, et sanguinem una cum anima, et divinitate Domini. nostri Jesu Christi, ac proindè totum Christum ; sed dixerit, tantummodò esse in eo, ut in signo, vel figura, aut virtute; anathema sit.

CAN. II. Si quis dixerit, in sacrosancto Eucharistiæ Sa'cramento remanere substantiam panis, et vini, unà cum,corpore et sanguine Domini nostri Jesu Christi; negaveritque mirabilem illam, et singularem conversionem totius substantiæ panis in corpus, et totius substantiæ vini in sanguinem, manentibus dumtaxat speciebus panis, et vini; quam quidem conversionem Catholica Ecclesia aptissimè Transubstantiationem appellat; anathema sit.

CA

CAN, III. Si alguno negare, que en el venerable Sa-cramento de la Eucaristía se contiene todo Cristo en cada una de las especies, y divididas estas en cada una de las partículas de qualquiera de las dos especies ; sea excomulgado.

CAN. IV. Si alguno dixere, que hecha la consagracion no está el cuerpo y la sangre de nuestro señor JesuCristo en el admirable Sacrainento de la Eucaristía, sino solo en el uso, mientras que se recibe, pero no antes, ni despues; y que no permanece el verdadero cuerpo del Señor en las hostias ó partículas que se reservan, quedan despues de la comunion; sea excomulgado.

[ocr errors]

CAN. V. Si alguno dixere, ó que el principal fruto de la sacrosanta Eucaristía es el perdon de los pecados, o que no provienen de ella otros efectos; sea excomulgado.

2

CAN. VI. Si alguno dixere, que en el santo Sacramento de la Eucaristía no se debe adorar á Cristo hijo uni génito de Dios con el culto de latria, ni aun con el

[ocr errors]

ex

CAN. III. Si quis negaverit, in venerabili Sacramento Eucharistiæ sub unaquaque specie, et sub singulis cujusque speciei partibus, separatione facta totum Christum contineri; anathema sit.

[ocr errors]

CAN. IV. Si quis dixerit, peracta consecratione, in admirabili Eucharistiæ Sacramento non esse corpus, et sanguinem Domini nostri Jesu Christi, sed tantùm in usu, dum sumitur, non autem antè, vel pòst; et in hostiis, seu particulis consecratis, quæ post communionem reservantur, vel supersunt, non remanere verum corpus Domini; anathema sit.

CAN. V. Si quis dixerit, vel præcipuum fructum sanctissimæ Eucharistiæ esse remissionem peccatorum, vel ex ea non alios effectus provenire; anathema sit.

CAN. VI. Si quis dixerit, in sancto Eucharistiæ Sacramento Christum, unigenitum Dei Filium, non esse cultu latriæ, etiam externo, adorandum; atque ideò nec festiva peculiari

ce

« PreviousContinue »