66 66 66 Ἀπόστολοι, δεῖξαι· ἄκουε γὰρ Ἰωάννου λέγοντος· “ ἐκεῖνός μοι εἶπεν, ἐφ ̓ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ ̓ αὐτὸν, οὗ “ τος ἐστιν.” αὐτὸς δὲ ὁ Χριστὸς καὶ μεθ ̓ ὑπερβολῆς τοῦτο ποιεῖ λέγων· “ ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐχ ἥκω· ἐκεῖνος με ἔπεμψε, καὶ πανταχοῦ τῶν γραφῶν τοῦτο μάλιστά ἐστι τὸ σπουδαζόμενον. 5 66 ἘΞ ΑΝΕΠΙΓΡΑΦΟΥ. Τοῦτό φησιν· ἐπειδὴ Θεοῦ υἱὸς ὤν, καὶ Θεὸς Λόγος, γέγονεν ἄνθρωπος, λαβὼν δούλου μορφήν· ὡς εἶναι τὸν ἐπιδημήσαντα Χριστὸν ἄνθρωπον ἅμα καὶ Θεόν. ὥσπερ οὖν ὅταν ὁ Χριστὸς λέγηται “ Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία,” περὶ τῆς θεό τητος αὐτοῦ τὰ λεγόμενα ἐκλαμβάνομεν, ἧς ἔλαβεν ἐκ τῆς παρ-10 θένου. Ὅρα γὰρ ποτὲ μὲν λέγοντα αὐτὸν, “ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖ “ε ναι ἄνθρωπον, ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα” ποτὲ δὲ σε σε εγώ σε καὶ ὁ Πατὴρ ἓν ἐσμεν.” 66 αν 66 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΥΗΡΟΥ Επισκόπου ἈΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΚ ΤΗ͂Σ ΠΡΟΣ ΕΜΠΡΑΞΙΟΝ ΚΟΥΒΙΚΟΥΛΑΡΙΟΝ ΑΠΟΚΡΙΣΕΩΣ. Ορα σαφῶς ὡς 15 οἶδεν αὐτὸν καὶ ἄνθρωπον ἀληθῶς καὶ Θεὸν ἀπαθῆ, μὴ δυνάμενον κρατεῖσθαι θανάτῳ. εἰ μὴ γὰρ ἦν ὁ αὐτὸς κατὰ φύσιν ἀθάνατος, εἰ καὶ θνητὸς, καθ ̓ ὃ γέγονε σὰρξ, οὐκ ἂν εἶπε· “ καθότι οὐκ ἦν σε δύνατον κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ ̓ αὐτοῦ.” καὶ πάλιν Ἰουδαίοις ἔλεγεν ἀλλαχοῦ· “ τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε” οὕτως ὁ 20 αὐτός ἐστι παθητὸς σαρκὶ, καὶ θεότητι πάθους ἀνώτερος· καὶ καθὸ μὲν ἄνθρωπος, ἐξηγέρθαι λεγόμενος ὑπὸ τοῦ Πατρός· καθὸ δὲ Θεὸς, οὐχ οἷος τε ὢν κρατεῖσθαι θανάτῳ· οὕτω καὶ Παῦλος Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων· ἐξ Ιουδαίων εἶναί, φησι, “ τὸ κατὰ σάρκα Χριστὸν,” τὸν αὐτὸν δὲ “ Θεὸν εὐλόγητον εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν” γράφει 25 δὲ καὶ ἐν τῇ προτέρᾳ πρὸς Κορινθίους Επιστολῇ “ εἷς Κύριος Ἰησε σοῦς Χριστὸς, δι' οὗ τὰ πάντα, καὶ ἡμεῖς δι ̓ αὐτοῦ·” καὶ πάλιν ἐν τῇ πρὸς Ἑβραίους• “ Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς, σε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.” 66 66 ΔΙΔΥΜΟΥ. Εἰ καὶ μανέντες ἀπὸ Ἀρτεμᾶ, οἷς ἠκολούθησαν καὶ 30 οἱ ἀπὸ Σαμοσάτων, οἴονται ψιλὸν ἄνθρωπον τὸν Ἰησοῦν διὰ τὴν προκειμένην λέξιν, ἴστωσαν ὅτι τοῦ Θεοῦ Υἱὸς, Θεὸς Λόγος ὤν, ἄνθρωπος γέγονε, δεξάμενος δούλου μορφήν· ὡς εἶναι τὸν ἐπιδημή σαντα Χριστὸν, ἄνθρωπον ἅμα καὶ Θεόν· ὥσπερ οὖν ὅταν ὁ Χρισ στὸς λέγηται “ Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία,” περὶ τῆς θεότητος, 35 66 66 66 66 66 66 66 ἀλλ ̓ οὐ περὶ τοῦ ἀνθρωπείου αὐτὸ ἐκλαμβάνομεν· οὕτω πάλιν ἐὰν λέγηται Χριστὸς τεθνάναι καὶ τεθάφθαι κατὰ τὰς γραφὰς, περὶ τοῦ σώματος αὐτοῦ, οὐχὶ δὲ περὶ τῆς θεότητος ἐκδεχόμεθα· καὶ ἔστί γε μυρία τοιαῦτα ἐν ταῖς γραφαῖς εὑρεῖν· ὅθεν ἐὰν “ε ἄνδρα” λέγῃ “ Ἰησοῦν ἀποδεδειγμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ σημείοις καὶ τέρασιν, 5 ἀκολούθως αὐτὸ νοοῦμεν τῷ “ νῦν με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι ἄνθρωπον, · ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα,” καὶ τὸ “ ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν, “ καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν.” Καὶ γὰρ ἀκούοντες αὐτοῦ τούτου ἀνδρὸς τοῦ ἀποδεδειγμένου ἀπὸ Θεοῦ λέγοντος, “ οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκε το καὶ “ ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου” καὶ “ ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ, “ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοὶ,” οὐκ ἠλίθιοι ἐσμὲν ὡς περὶ ψιλοῦ ἀνθρώ που ταῦτα λελέχθαι νομίζειν. Εἰπάτωσαν δὲ ἡμῖν οἱ τῆς γνώμης ταύτης, πῶς ἀκούουσιν· “ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν, εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβὰς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου” καὶ τὸ 15 “ ἐὰν θεωρῆτε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀναβαίνοντα, ὅπου ἦν τὸ πρόσ τερον.” οὐ γάρ τι τούτων νοῆσαι εὐσεβῶς δυνήσονται, ἀρνούμε ναι τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ πῶς ὁ ἐκ τῆς Μαρίας, ὃν ὑπονοοῦσι ψιλὸν ἄνθρωπον εἶναι, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκε, καὶ ἀναβαίνει ὅπου ἦν τὸ πρότερον, οὐχ ἕξουσιν εἰπεῖν. Ελεγκτέον ἐκ τῆς προκεια 20 μένης λέξεως καὶ τοὺς οἰομένους σάρκα μόνον γεγενῆσθαι τὸν Σωτῆρα· οὐ γὰρ κατὰ μόνης σαρκὸς οἰκείως λεχθήσεται ἡ “ ἀνὴρ” φωνή. 66 σε 66 66 Πρὸς ταύτην τὴν διάνοιαν τείνοι καὶ τὸ εἰρημένον ἐν τῇ πρὸς Ρωμαίους Επιστολῇ Παύλῳ τῷ Ἀποστόλῳ· “ τοῦ ὁρισθέντος 25 “ Υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει” τουτέστι τοῦ διὰ τῶν ἔργων ἀποδειχθέν τος καὶ τῆς δυνάμεως τῶν θαυμάτων· ὡς ἔστιν ἀληθῶς Υἱὸς τοῦ Πατρός· κατ ̓ οὐδὲν διαφέρει τὸ εἰπεῖν, ὁρισθῆναι αὐτὸν υἱὸν Θεοῦ ἐν δυνάμει, καὶ τὸ εἰπεῖν, ἀποδειχθῆναι αὐτὸν δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις, οἷς ἐποίησεν ὁ Θεὸς δι' αὐτοῦ καθάπερ δι ̓ Υἱοῦ· δι' 30 αὐτοῦ γὰρ θεοπρεπῶς καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν. Δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις, οἷς ἐποίησε δι' αὐτοῦ ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν, καθὼς αὐτοὶ οἴδατε. - εἶπεν Cod. 230 66 ἘΞ ΑΝΕΠΙΓΡΑΦΟΥ. Πάλιν διὰ τοῦ εἰπεῖν “ δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις, οἷς ἐποίησεν ὁ Θεὸς δι ̓ αὐτοῦ ἐν μέσῳ ὑμῶν,” ἐμφαντικώτατα ἔδειξε Θεὸν τὸ Πνεῦμα, καὶ ὅτι Θεὸς τὸ Πνεῦμα ἐστὶ, δι ̓ οὗ καὶ μεθ ̓ οὗ ταῦτα ἐθαυματουργεῖ· οὐχ ὁ μείζων ἐλάττων, ἀλλ ̓ ὡς Υἱὸς ἐπιφανεὶς καὶ ἐμφανίζων, οὐχ ἑαυτὸν μόνον, ἀλλὰ 5 καὶ Πατέρα τὸν γεννήσαντα καὶ συμπληρωτικὸν τῆς οὐσίας αὐτ τοῦ· Θεὸν τὸ Πνεῦμα, ὡς Πνεῦμα Θεοῦ καὶ Θεόν· τοῖς δὲ θεομάχοις Ἰουδαίοις εἰποῦσιν αὐτῷ “ ὅτι ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλεις σε τὰ δαιμόνια;” ἀποκριθεὶς εἶπεν· “ οὐκ ἐν Βεελζεβοὺλ ἀλλ ̓ ἐν « Πνεύματι Θεοῦ σαφῶς καὶ ἑαυτὸν Θεὸν ἔδειξε καὶ τὸ το Πνεῦμα Πνεῦμα αὐτοῦ καὶ Θεόν· οὐδὲν γὰρ τερατωδέστερον ἢ δυνατώτερον ἐν τοῖς σημείοις τοῦ δαίμονας ἀπελαύνειν· ἐξέβαλε δὲ αὐτὸς ὡς Θεός· ἔλεγε δὲ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια· ἵνα δείξῃ πρόσωπον τοῦ ἐν ᾧ, καὶ μεθ ̓ οὗ ἐκβάλλειν ἐνυπόστατον οὐσιωδῶς συμπληροῦντος τὴν Τριαδικὴν ὁμότιμον καθέδραν 15 αὐτῷ καὶ τῷ Πατρί· ἵνα δεικνυμένου αὐτοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ ἐν δυσὶ προσώποις, μίαν ὁμότιμων φύσιν τὲ καὶ ἀξίαν, ἕνα δείξῃ Θεὸν τῇ φύσει τὴν ἀσυγχύτως εὐκρινῆ καὶ ἀδιαίρετον ἐν προσώποις Τριάδα. Ἀμφιλεκτείτω δὲ μηδεὶς μικρότερον τοῦ ἑτέρου ἢ μεῖζον, ἢ αἴτιον ἢ αἰτιατὸν νοεῖν ἢ λέγειν ἐν τῇ ὁμοτίμῳ 20 Τριάδι· διὰ τὸ οἰκονομικῶς καὶ διὰ συστατικῶν λόγων λέγεσθαι τὸν μὲν δι ̓ οὗ καὶ ἐξ οὗ, συνεκτικῇ ἀσυγχύτῳ ὁμοτιμίᾳ ἐργά ζεσθαί τε καὶ θαυματουργεῖν τὰ ἀνθρώπινα καὶ τὰ ὑπὲρ ἄνθρωπον, καὶ τὰ ἐπέκεινα τῶν ὑπὲρ ἄνθρωπον· τὰς δυνάμεις καὶ τὰ τέρατα, σημεῖα τε καὶ παράδοξα· ἀλλ ̓ ἐκλαμβανέτω ἐν Υἱῷ τὸν Πατέρα 25 καὶ τὸ Πνεῦμα, καὶ ἐκ Πατρὸς τὸν Υἱὸν ἐνυποστάτῳ γεννήσει, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐνυποστάτῳ οὐσιώδει ὑπάρξει· ἐκδεχέσθω δὲ καὶ τὸν Πατέρα ἐν Υἱῷ ἅμα τῷ Πνεύματι· αἳ καὶ ἐν μέσῳ ἑστάναι ἐκείνου τοῦ λαοῦ, μᾶλλον δὲ καὶ ἡμῶν· καὶ τὸν Υἱὸν ἐν τῷ Πατρὶ, ἔχοντα ἐν ἑαυτῷ καὶ σὺν αὐτῷ τὸν Πατέρα· ἐμφανίζοντα ἐν ἑαυτῷ 30 τὸ ἐξ αὐτοῦ καὶ σὺν αὐτῷ Πνεῦμα Θεοῦ καὶ Θεὸν, ἐν ᾧ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια· ἵνα ἀκούοντες τὸ “ ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ σε ἐν ἐμοὶ;” καὶ τὸ “ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δασ 66 μόνια, ἐκδεχώμεθα τὸ ἐν τῷ Πνεύματι ὥς τε “ ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ, καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί” καὶ “ ἐγὼ ἐν τῷ Πνεύματι ἐκ-35 23 “ βάλλω τὰ δαιμόνια,” ἓν εἶναι τὸ ὁμόφωνον διὰ τὸ ὁμοούσιον· εἰ γὰρ καὶ ὁ Πατὴρ Θεὸς, ἀλλὰ λέγεται καὶ Πνεῦμα ὁμωνύμως, τοῦ Πνεύματος μὴ ἀποβάλλων τὸ εἶναι· καὶ Πατὴρ καὶ Πνεῦμα, μὴ γινομένου τοῦ Πνεύματος Πατὴρ, ἀλλὰ μένοντος Πνεῦμα καὶ Θεός. Τοῦτον τῇ ὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσει τοῦ Θεοῦ ἔκδοτον λαβόντες, διὰ χειρῶν ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλετε. 66 5 Τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. Εἶτα ἐν μέσῳ θεὶς τὸ τόλμημα αὐτῶν τὸ ἐναγὲς ἐκεῖνο, ὅρα πῶς πειρᾶται αὐτοὺς ἀπαλλάξαι τοῦ ἐγκλήματο τος· εἰ γὰρ καὶ ὡρισμένον ἦν, φησὶν, ὅμως ἀνδροφόνοι ἦσαν. Καὶ μετ ̓ ὀλίγα-μονονουχὶ τὰ αὐτὰ τῷ Ἰωσὴφ λέγων ῥήματα, καθ άπερ κ' ακεῖνος ἔλεγε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς, σε μὴ ὀργίζεσθε πρὸς ἀλλήλους· ὁ Θεός με ἀπέστειλεν ἐνταῦθα· τοῦ Θεοῦ τὸ ἔργον γέγονε τί οὖν καλῶς ἐποιήσαμεν φησίν; ἵνα μὴ τοῦτο εἴπωσι, 15 διὰ τοῦτο προσέθηκε “ διὰ χειρῶν ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλετε...” ἐνταῦθα τὸν Ἰούδαν αἰνίττεται, ἅμα δὲ αὐτοῖς δείκνυσιν· ὅτι οὐ τῆς αὐτῶν ἰσχύος ἦν, εἰ μὴ αὐτὸς συνεχώρησεν ἢ διὰ χειρῶν ἀνόμων, τῶν στρατιωτῶν φησίν. 66 66 Το Τοῦ Αὐτοῦ. Εἰ καὶ νῦν γέγονεν, ἀλλὰ παλαιόν ἐστι· καὶ 20 ἄνωθεν ταῦτα ὁ Θεὸς ἐβούλετο, καὶ οὕτω διετύπωτο. Ον ὁ Θεὸς ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν. Του ΑΓΙΟΥ ΣΕΤΗΡΟΥ ΕΠΙΣκόπου ἈΝΤΙΟΧΕΙΑΣ. Τὸ ἐγηγέρω θαι αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Πατρὸς λέγεσθαι, διὰ τὸ τῶν ἀκουόντων ἀσθε νὲς, εὐπαράδεκτον τὸν λόγον ταύτῃ κατασκευάζοντες. Καὶ μετ' 25 ὀλίγα—ἐν τίνι γὰρ ὁ Πατὴρ ἐνεργεῖ; ἐν τῇ οἰκείᾳ δυνάμει δη λονότι. τίς δέ ἐστιν ἡ αὐτοῦ δύναμις τοῦ Πατρός; οὐδεὶς ἄλλος ἢ ὁ Χριστός· “ Χριστὸς γὰρ Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία” οὐκοῦν ἑαυτὸν ἀνέστησεν ὁ Χριστὸς, καὶ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς ἐγηγέρθαι λεγόμενος. 66 Λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θανάτου. ἘΞ ΑΝΕΠΙΓΡΑΦΟΥ. Ἵνα εἴπῃ ἔρρηξε καὶ ἀνέρρηξε τὴν ἔγκυον καὶ ὠγκωμένην καὶ ὠδίνουσαν γαστέρα τοῦ θανάτου· ὃν οὐ μόνον ἐφαλλόμενος οὐ κατέπιεν, ἀλλὰ καὶ κατεπόθη ἐπιπηδήσας· καὶ 30 οὺς εἶχεν ἐξήμεσεν· οὐ μόνον αὐτὸν οὐ πατέπιεν, ἀλλὰ καὶ οὓς εἶχεν ἐξέτρωσε, λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θανάτου· λύειν λέγων τῶν ὠδίνων τοῦ θανάτου τὴν σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου. ΣΥΝ ΣΕΥΗΡΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ͂ ΠΡΟΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΑ ΤΑΓΜΑΤΟΣ. Τὴν ἀνάστασιν προσηγόρευσεν, ὥσπερ ἐκ κοιλίας τινὸς 5 ὠδινούσης, φημὶ δὴ τῶν τοῦ θανάτου δεσμῶν, καὶ τῶν τοῦ ᾅδου μυχῶν, ἀναδύντος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ παρελθόντος ὡς ἐκ τοκετοῦ ξένου τῆς ἀναστάσεως. ταύτῃ τοι καὶ ὠνόμασται σε πρωτ τοτόκος ἐκ νεκρῶν.” 66 Ὠδῖνας θανάτου ἡ παλαιὰ κίνδυνον φησὶ καὶ συμφοράν. Ὁ ὠδίνων οὐ κατέχει τὸ κατεχόμενον, ἀλλὰ πάσχει καὶ ῥίψαι σπεύδει. 66 66 ΙΟ Τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. Οὕτως ἀνέστης ὡς μηκέτι πάλιν ἀποθα νεῖν· τὸ γὰρ εἰπεῖν, “ καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ ̓ σε αὐτοῦ,” τοῦτό ἐστιν, ὅτι οὐ κοινὴ τοῖς ἄλλοις γέγονεν ἡ ἀνάστασις. 15 Καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ ̓ αὐτοῦ. ΕΞ ΑΝΕΠΙΓΡΑΦΟΥ. Οἱ ἀθληταὶ ἀλειφόμενοι ἄληπτοί εἰσὶ τοῖς ἀντιπάλοις, καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ ἠλειμμένοι, ἄθικτοι γίνονται καὶ ἀπροσπέλαστοι τοῖς ὀδοῦσι τοῦ ὄφεως· τῷ δὲ Χριστῷ εἰλημμένα μυ στικῶς τῷ ἑαυτοῦ Πνεύματι διὰ τὴν ὑπὲρ ἡμῶν ἐνανθρώπησιν, καὶ 20 συμπλακέντι τῷ θανάτῳ, καὶ ὑποτάξαντι τὸν ἀλάστορα, προσελθὼν ὁ ἀντίπαλος κατεάγη, κείμενος ἡμῖν εἰς συριγμόν· ἐξ ἐκείνου γὰρ ἔχομεν “ ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄψεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν 66 66 66 τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ τὸ δὲ “ καθότι” καθότι μὲν εὑρηθῆναι αὐτ τὸν Θεὸν ἐκ Θεοῦ γεγενημένον· καὶ τὴν αὐτὴν τῷ γεγεννηκότι κεκτη- 25 μένον φυσικῶς ἀνεπίδεκτον φύσιν τε καὶ ὑπόστασιν πάσης τροπῆς ἢ ἀλλοιώσεως ἢ προσθήκης, ἢ ἐπιβολῆς, ἡ συστολῆς, ἢ τῶν ὅσα εἰς ἀλλοίωσιν φυσικὴν ἢ παραφύσιν· καὶ ἀναλλοίωτον ἐν τῇ σαρ κώσει, ὁποῖον καὶ τὸν ἄσαρκον Πατέρα, καὶ τὸ ἀσώματον Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ ἀναμάρτητον. ΣΕΥΗΡΟΥ ἐκ τοῦ Εἰς τὸ ΑΓΙΟΣ ὁ ΘΕΟΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ. Ο τος καὶ σαρκὶ συμπλακεὶς τῷ θανάτῳ, καὶ φθάσας μεχρὶ αὐτῶν ᾅδου πυλῶν, ἀνέστη τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ “ λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θα c Sic Cod. 66 d Leg. ἠλειμμένῳ. 30 |