ΕΙΣ ΤΥΧΗΝ.

* 14. [16.] = Β4 38.

Ἐν ἕργμασι δὲ νικᾷ τύχα,

οὐ σθένος.

15. 16. 17. [14. 15. 13.]= B1 39. 40. 41.

Pausan. IV. 30. 6, ἦισε δὲ καὶ ὕστερον Πίνδαρος ἄλλα τε ἐς τὴν Τύχην, καὶ δὴ καὶ φερέπολιν ἀνεκάλεσεν αὐτήν. Plut. de fort. Rom. c. 10, τὴν δὲ Τύχην καὶ οἱ μετ ̓ ἐκεῖνον ἐθαύμασαν βασιλεῖς ὡς πρωτόπολιν καὶ τιθηνὸν καὶ φερέπολιν τῆς Ῥώμης ἀληθῶς κατὰ Πίνδαρον. Ibid. c. 4, οὐ μὲν γὰρ ἀπευθης (Τύχη) κατὰ Πίνδαρον, οὐδὲ δίδυμον στρέφουσα πηδάλιον.-Pausan. VII. 26. 8, ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῆ, καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελ φάς τι ἰσχύειν.

18. [171.] = Β' 42.

...Αλλοτρίοισιν μὴ προφαίνειν, τίς φέρεται
μόχθος ἄμμιν· τοῦτό γέ τοι ἐρέω

καλῶν μὲν ὧν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ
λαῷ

δεικνύναι· εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἄτα 5 προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν.

* 19. [173.]= B1 43.

Ω τέκνον,

ποντίου θηρὸς πετραίου χρωτὶ μάλιστα νόον προσφέρων πάσαις πολίεσσιν ὁμίλει τῷ παρεόντι δ'

ἐπαινήσαις ἑκὼν ἄλλοτ ̓ ἀλλοῖα φρόνει.

the hymn is said to be to Dêmêtêr. Pausanias, IX. 23. 2, says that Pindar calls "Αιδης χρυσήνιος in a hymn to Persephonê.

14. Aristid. II. 334. Cf. Isth. III. 49-53.

14—17. Cf. Ol. XII. 2.

18. Stobaeos, Flor. cix. 1. For sentiment cf. P. III. 83.

19. Athenaeos, XII. 513 c. 19. 2. ποντίου θηρός.] I.e. Πουλύποδος. Amphiaraos is advising

20. [23.] B 44.

Lactant. ad Stat. Theb. II. 85, "Ogygii Thebani ab Ogyge rege aut amne. Sic Pindarus in Somniis (Cod. Gud. Frising. Cassell. Somnis, Boeckh Hymnis)?"

21. 22. [20. 21.]= B1 45. 46.

Antiattic. in Bekk. An. I. 80. 8, ἀρχαιέστερον. Πίνδαρος Ὕμνοις.Gramm. Ibid. 339, ἄγριος ἔλαιος, ἣν οἱ πολλοὶ ἀγριέλαιον καλοῦσιν, ἔστι παρὰ Πινδάρῳ ἐν Ὕμνοις.

23. [18.] = Β' 47.

Et. Μ. 821. 59, Πίνδαρος δὲ ἐν Ὕμνοις ἐρίφων μεθομήρον, οἷον ὁμοῦ καὶ μετ ̓ αὐτῶν πορευόμενον.

24. [17.] = Β' 48.

Aristid. II. 168, οὐκοῦν πρίν τινα τῶν ἀντιπάλων ἑλεῖν, ἕνα τῶν φίλων θηρεύσας ἄγεις, καὶ πέπονθας ταὐτὸν τῷ Πινδάρου Πηλεῖ, ὃς τῆς τε θήρας διήμαρτε καὶ τὸν Εὐρυτίωνα φίλτατον ὄντα ἑαυτῷ προσδιέφθειρεν. Cf. Schol. III. 463, ἐν Ὕμνοις μέμνηται Πίνδαρος, ὅτι τὸν Εὐρυτίωνα, τὸν τοῦ Ἴρου τοῦ ̓Ακτορος παῖδα, ἕνα ὄντα τῶν ̓Αργοναυτῶν, συνθηρεύοντα ἄκων ἀπέκτεινε Πηλεύς.

Amphilochos, cf. Athênaeos, vII. p. 317 Α, πουλύποδός μοι, τέκνον, ἔχων νόον, Αμφίλοχ' ἥρως, | τοῖσιν ἐφαρμό ζου τῶν κεν καὶ δῆμον ἵκηαι.

20. The quotation is quite unintelligible. Perhaps, as Böckh

and others suggest, it begins with Ωγυγίους δ' εὗρεν and ends with ἐs αἰπύ.

The letters in five versions run thus:

Text opite TwCDeey PeNoro
Cod. Gud. opite IwCA EEyPaNw

ΝΝΗΤΗ ΕΦα.—NE CCIII

Cod. Frising. opite. wC EeyPE-NONONNH-THFoa.-Ne CCyNy

Cod. Cassell. opite IwCa EETPENY

Cod. Mon. opire IwCD eeypenoro

ΝΝΝ ΗΦ ΝΕ
nnHtHeÞâНe'—

CCIII

CCINHY

[The ranging is mine to exhibit the correspondences and differences as clearly as possible. All the versions have a space after the 5th letter. The other мs. spaces are indicated by―.]

25. [19.] = Β' 49.

Schol. Pind. Pyth. iv. 388, ταύτην δὲ (Φρίξου μητρυιὰν) ὁ μὲν Πίνδαρος ἐν Ὕμνοις Δημοδίκην φησίν, Ἱππίας δὲ Γοργῶπιν, Σοφοκλῆς δὲ ἐν ̓Αθάμαντι Νεφέλην, Φερεκύδης Θεμιστώ.

Quintil. VIII. 6. 71, “ Exquisitam vero figuram huius rei (hyperboles crescentis) deprehendisse apud principem Lyricorum Pindarum videor in libro, quem inscripsit "Yuvovs. Is namque Herculis impetum adversus Meropas, qui in insula Co dicuntur habitasse, non igni nec ventis nec mari, sed fulmini dicit similem fuisse, ut illa minora, hoc par esset.”

Strabo VII. T. II. p. 91 ed. Kramer, οὐκ ὀκνοῦσι δέ τινες καὶ τὸ μέχρι τοῦ Μυρτῴου πελάγους ἅπαν καλεῖν Ἑλλήσποντον, εἴπερ, ὥς φησιν ἐν τοῖς Ὕμνοις Πίνδαρος, οἱ μεθ ̓ Ἡρακλέους ἐκ Τροίας πλέοντες διὰ παρθένιον Ελλας πορθμόν, ἐπεὶ τῷ Μυρτῴῳ συνήψαν, εἰς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν Ζεφύρου ἀντιπνεύσαντος.

Schol. Aristoph. Plut. 9, καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ Πυθίου τρίποδος διαφόρως ἱστορούμενα ἐν τοῖς τοῦ Πινδάρου ὕμνοις εὐκαίρως ὑμῖν διείληπται.

29.

III.

ΠΑΙΑΝΕΣ.

ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΥΘΙΟΝ.

29. [24.] = Β' 52.

Αμφιπόλοισι μαρνάμενον μοιριῶν περὶ τιμᾶν ἀπολωλέναι.

Schol. Nem. VII. 94. From a paeân composed for Delphi. The words refer to Neoptolemos.

30. [25.]=B 53.

Χρύσιαι δ' ἐξ ὑπερῴου
ἄειδον Κηληδόνες.

* 31. [26.] = B* 3.

Plut. Consol. ad Αpoll. c. 14, καὶ περὶ ̓Αγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος, τὸν νεῶν τὸν ἐν Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ ̓Απόλλωνος μισθόν, τὸν δ ̓ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ ̓ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι, τοὺς δὲ ποιήσαντας τὸ προσταχθέν, τῇ ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ τῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς θεοῦ πυθέσθαι, τί ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις, ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν, ὅτι οὐδ ̓ αὐτὸς ἀγνοεῖ, εἴ γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ ̓Αγαμήδους ἐκείνου ἐστίν. εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ ̓ οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον· καὶ οὕτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δ ̓ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι.

* 32. [27.]= B* 54.

Pausan. x. 16. 2, τὸν δὲ ὑπὸ Δελφῶν καλούμενον ὀμφαλὸν λίθου πεποιημένον λευκοῦ, τοῦτο εἶναι τὸ ἐν μέσῳ τῆς πάσης αὐτοὶ λέγουσιν οἱ Δελφοί, καὶ ἐν ᾠδῇ τινι Πίνδαρος ὁμολογοῦντά σφισιν ἐποίησεν. Cf. Strabo, ΙΧ. 419, καὶ ἐκάλεσαν τῆς γῆς ὀμφαλόν, προσπλάσαντες καὶ μῦθον, ὃν φησι Πίνδαρος, ὅτι συμπέσοιεν ἐνταῦθα οἱ αἰετοὶ οἱ ἀφεθέντες ὑπὸ τοῦ Διός, ὁ μὲν ἀπὸ τῆς δύσεως, ὁ δ ̓ ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς.

30. Pausan. x. 5. 12. The κηληδόνες (Athen. VII. 290 E, Pausan. κηλήμονες) were like the Seirens. From Galen. Τ. XVIII. A, p. 519, Bergk gets ἐξύπερθ ̓ αἰετοῦ for ἐξ ὑπερῴου. Golden figures representing these females were suspended under the roof of the third temple at Delphi [Don.].

31. Bergk now considers that this passage refers to the Isthmian to which the Frag. 1 A belonged.

32. The golden eagles and omphalos are represented on a statêr of Kyzikos, Brit. Mus. Educ. Series of coins, Period II. no. 12. Cf. Pyth. iv. 4.

* 33. [28.]= B* 55.

Schol. Aeschyl. Εum. 3, Πίνδαρός φησι προς βίαν κρατῆσαι Πυθοῦς τὸν ̓Απόλλωνα, διὸ καὶ ταρταρῶσαι ἐζήτει αὐτὸν ἡ Γῆ.

34. = Β' 56.

Himer. III. 1, χαῖρε φίλον φάος χαρίεντι μειδιόον προσώπῳ· μέλος γάρ τι λαβὼν ἐκ τὴς λύρας εἰς τὴν σὴν ἐπιδημίαν προσάσομαι, ἡδέως μὲν ἂν πείσας καὶ αὐτοὺς τοὺς λόγους λύραν μοι γενέσθαι καὶ ποίησιν, ἵνα τι κατὰ σοῦ νεανιεύσωμαι, ὁποῖος Σιμωνίδης ἢ Πίνδαρος κατὰ Διονύσου καὶ ̓Απόλλωνος. Cf. ib. XIII. 7, τὰ δὲ σὰ

νῦν δέον καὶ αὐτῷ τῷ Μουσηγέτῃ εἰκάζεσθαι, οἷον αὐτὸν καὶ Σαπφω καὶ Πίνδαρος ἐν ᾠδῇ κόμῃ τε χρυσῇ καὶ λύραις κοσμήσαντες, κύκνοις ἔποχον εἰς Ἑλικῶνα πέμπουσι, Μούσαις Χάρισί τε ὁμοῦ συγχορεύσοντα.

ΕΙΣ ΔΙΑ ΔΩΔΩΝΑΙΟΝ.

* 35. [29.]= B* 57.

Δωδωναίς μεγάσθενες, ἀριστότεχνα πάτερ.

35. Α.

Dio Chrys. Οr. XII. T. I. 251 Emper. ὃν πάνυ καλῶς ποιητὴς προσεῖπεν ἕτερος Δωδ. μ. ἀρ. π. οὗτος γὰρ δὴ πρῶτος καὶ τελειότατος δημιουργὸς χορηγὸν λαβὼν τῆς αὐτοῦ τέχνης, κ.τ.λ. Cf. Plut. Praec. Reip. Ger. c. 13, ὁ δὲ πολιτικὸς ἀριστοτέχνας τις ὢν κατὰ Πίνδαρον καὶ δημιουργὸς εὐνομίας καὶ δίκης: de sera Num. vind. c. 4, καὶ Πίνδαρος ἐμαρτύρησεν ἀριστοτέχναν ἀνακαλούμενος τὸν ἄρχοντα καὶ κύριον ἁπάντων θεόν, ὡς δὴ δίκης ὄντα δημιουργόν : de fac. in orbe lun. c. 13, ἢ τίνος γέγονε ποιητὴς καὶ πατὴρ δημιουργὸς ὁ Ζεὺς ὁ ἀριστοτέχνας. Id. adv. Stoic. c. 14, Symp. Quaest. I. 2. 5 et Clem. Αlex. Str. v. 710, Euseb. Praep. Ευ. XIII. 675 Β. Bergk conjectures that Δαμιοεργὲ δίκας τε καὶ εὐνομίας should be added to Frag. 35.

35 A. Bergk's note on Frag. 35.