κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει,

δάμναται δὲ βροτέαν φρένα κάρτιστον κτεάνων.

208. [244.] B* 223.

Isth. III. 2.

Καὶ φέρονται πως ὑπὸ δούλειον τύχαν

αἰχμάλωτοι, καὶ χρυσέων βελέων

ἐντὶ τραυματίαι......

209. [246.] B* 224.

Ἴσον μὲν θεὸν ἄνδρα τε φίλον (θεῷ)

ὑποτρέσσαι......

=

210. [247.] B* 225.

...Οπόταν θεὸς ἀνδρὶ χάρμα πέμψῃ,
πάρος μέλαιναν κραδίαν ἐστυφέλιξεν...

211. [248.] B1 226.

Οὔτις ἑκὼν κακὸν εὕρετο.

=

212. [250.]= B1 227.

...Νέων δὲ μέριμναι σὺν πόνοις εἱλισσόμεναι
δόξαν εὑρίσκοντι· λάμπει δὲ χρόνῳ
ἔργα μετ' αιθέρ' ἀερθέντα...

Νικώμενοι γὰρ ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται
οὐ φίλων ἐναντίον ἐλθεῖν.

ἐν δ ̓ ἀρότρῳ βοῦς· παρὰ ναῦν δὲ ἰθύει τάχιστα δελφὶς

κάπρῳ δὲ βουλεύοντα φόνον κύνα χρὴ τλάθυμον ἐξευρεῖν...

220. [259.]= B1 235.

̔Αλίου δ ̓ ἐρεθίζομαι δελφῖνος ὑπόκρισιν·
τὸν μὲν ἀκύμονος ἐν πόντου πελάγει
αὐλῶν ἐκίνησ ̓ ἐρατὸν μέλος.

214. Schol. ΟΙ. ΧΙΙΙ. 92. Cf.

Pyth. VIII. 8587.

215. Liban. Epist. cXLIV.
216. Schol. Nem. VII. 87.
217. Plut. Vit. Marcell. c. 29.
Clem. Alex. Paedag. p. 307.

218.

219. Plut. de Virt. Mor. c. 12, de Tranqu. Anim. c. 14.

220. Plut. Quaest. Symp. VII. 5, 2, de Sollert. Anim. c. 36.

220. 1. ὑπόκρισιν.] Adv. ‘like.” V. l. ἀπόκρ.

221. [260.]= B* 236.

Φιλάνορα δ' οὐκ ἔλιπον βιοτάν.

222. [261.]=B* 237.

Οπισθε δὲ κεῖμαι θρασειᾶν

ἀλωπέκων ξανθὸς λέων.

=

223. [262.] B* 238.

Ενθα καὶ ποίμναι κτιλεύονται κάπρων

* 230. [286.]= B* 246.

Μελιρρόθων δ ̓ ἕπεται πλόκαμοι.

231. [123.] B' 247.

Etym. Μ. 277, 39, Διόνυσος......οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Νύσης τοῦ ὄρους ὠνομάσθαι, ἐπεὶ ἐν τούτῳ ἐγεννήθη, ὡς Πίν δαρος, καὶ ἀνετράφη.

Plut. de Adul. et Amic. c. 27, εὐδίᾳ γὰρ ἐπάγει νέφος ὁ κινῶν ἐν παιδιᾷ καὶ φιλοφροσύνῃ λόγον ὀφρὺν ἀνασπῶντα καὶ συνιστάντα τὸ πρόσωπον, ὥσπερ ἀντιταττόμενον τῷ Λυσίῳ θεῷ, λύοντι τὸ τῶν δυσφόρων σχοινίον μεριμνῶν κατὰ Πίν δαρον.

Quintil. x. 1, 109, Non enim pluvias, ut ait Pindarus, aquas colligit, sed vivo gurgite exundat (Cicero).

Liban. Or. I. 432 ed. Reiske, πρὸς γὰρ τῷ τὰ δεύτερα τῶν προτέρων πεφυκέναι κρατεῖν, ὡς ἔφη Πίνδαρος, τὸ τὸν τετιμηκότα τοῦ περιυβρικότος εἶναι βελτίω μεγάλην ἰσχὺν εἰς τὸ λήθην ἐπιθεῖναι τοῖς φαυλοτέροις ἔχει.

265 A.= Β' 280.

Philo, de Caritate, II. 404 (Mang.), ἔπειτα δ' ὅτι φρονήματος ὑπόπλεως ἀλόγου γενόμενος πᾶς ἀλαζὼν οὔτε ἄνδρα οὔτε ἡμίθεον μᾶλλον ἢ *οὐ* δαίμονα κατὰ τὸν Πίνδαρον ὑπολαμ βάνει ἑαυτόν, ὑπὲρ τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀξιῶν βαίνειν.

265 Β. = Β' 281.

Philo, de Providentia, 11. p. 120 (Auger.), Pro honore itaque, ut dixit olim Pindarus, silentium laetabundus suscipiam.

230. Lesbonax, de Fig. 184 (Valcknaer).

265 A. Cf. Ol. v. 24, Isth. iv. 14.

266 see B p. 477.

Io. Siceliota, Rhet. Gr. VI. p. 395, πέντε τάξεις γλυκύτητος ἐννοιῶν, ἐν αἷς κατὰ Πίνδαρον οἷς χαίρει τις, τούτοις καὶ τιμώμενος ἥδεται.

Liban. Epist. xxxΙν., ὁ μὲν Πίνδαρός πού φησι μήλων τε χρυσῶν εἶναι φύλαξ, τὰ δὲ εἶναι Μουσῶν, καὶ τούτων ἄλλοτε ἄλλοις νέμειν.

Stob. Flor. cxi. 12, Πίνδαρος εἶπε τὰς ἐλπίδας εἶναι ἐγρηγορότων ἐνύπνια.

EPIGRAMMA.

Χαῖρε δὶς ἡβήσας καὶ δὶς τάφου ἀντιβολήσας,
Ἡσίοδ ̓, ἀνθρώποις μέτρον ἔχων σοφίης.
Proklos, Hes. p. 7 (Gaisford).