Syntaxeos Propertianae capita duo, quae sunt de verbi temporibus et modis...

Front Cover
C.L. Pfeil, 1888 - Latin language - 31 pages

From inside the book

Selected pages

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 30 - Non tamen illa suos poterit compescere ocellos, Surget et invitis spiritus in lacrimis. Nunc iacet alterius felici nixa lacerto; At mea nocturno verba cadunt zephyro.
Page 12 - Et modo solvebam nostra de fronte corollas ponebamque tuis, Cynthia, temporibus, et modo gaudebam lapsos formare capillos, nunc furtiva cavis poma dabam manibus, omniaque ingrato largibar munera somno, 25 munera de prono saepe voluta sinu.
Page 31 - Acheloi fluxerit ut magno fractus 3 amore liquor, atque etiam ut Phrygio fallax Maeandria campo errat et ipsa suas decipit unda vias, qualis et Adrasti fuerit vocalis Arion, tristis ad Archemori funera victor equus : Amphiarea tibi non prosint 4 fata quadrigae aut Capanei magno grata ruina lovi.
Page 23 - Quarum nulla tua fuerit mihi, Cynthia, forma Gratior et (Tellus hoc ita iusta sinat). Quamvis te longae remorentur fata senectae, Cara tamen lacrimis ossa futura meis. Quae tu viva mea possis sentire favilla ! Turn mihi non ullo mors sit amara loco.
Page 17 - Vt caput in magnis ubi non est tangere signis, Ponitur hic imos ante corona pedes, Sic nos nunc, inopes laudis conscendere culmen, Pauperibus sacris vilia tura damus. PBOPÏBTIVa. 3 25 Nonclum etenim Ascraeos norunt mea carmina fontes , Sed modo Permessi flumine lavit Amor.
Page 22 - Cum venient, siccis oscula falle genis. Sat tibi sint noctes, quas de me, Paulle, fatiges, Somniaque in faciem credita saepe meam: « Atque ubi secreto nostra ad simulacra loqueris, Ut responsurae singula verba iace.
Page 19 - Mens Bona, si qua Dea es, tua me in sacraria dono,' and inscriptions ' Menti Bonae ' are given in the Berlin Corpus Inscriptionum, i.
Page 27 - II 22, 43: aut si es dura, nega; sin es non dura, venito!
Page 18 - Er meint: narrationem si noster diligentius persequitur . . . facta ita disponit, ut tempus, quo is, qui illa memoriae prodidit, vixit, pro perfecto sit, ea vero, quae hie prodidit quaeque ipse poeta repetit, ante illud tempus, id est, in tempore plusquamperfecto sint.

Bibliographic information