ΞΑ. πάνυ μανθάνω. οἴμοι κακοδαίμων, τῷ ξυνέτυχον ἐξιών; ΧΑ. κάθιζ ̓ ἐπὶ κώπην. εἴ τις ἔτι πλεῖ, σπευδέτω. ΔΙ. οὗτος, τί ποιεῖς ; ὅ τι ποιῶ; τί δ' ἄλλο γ' ἢ ἵζω ἐπὶ κώπην, οἶπερ ἐκέλευσάς με σύ; ΧΑ. ούκουν καθεδεῖ δῆτ ̓ ἐνθαδὶ, γάστρων; ΔΙ. ἰδού. ΧΑ. οὔκουν προβαλεῖ τω χεῖρε κἀκτενεῖς; ΔΙ. ἰδού. ΧΑ. οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων, ἀλλ ̓ ἀντιβὰς ΔΙ. ΧΑ. ἐλᾶς προθύμως; κατα πῶς δυνήσομαι, ἄπειρος, ἀθαλάττωτος, ἀσαλαμίνιος 202 205 ῥᾷστ ̓ ἀκούσει γὰρ μέλη κάλλιστ', ἐπειδὰν ἐμβάλῃς ἅπαξ. ΔΙ. τίνων; ΧΑ. βατράχων κύκνων θαυμαστά. ΔΙ. κατακέλευε δή. ΧΑ. όπ όπ ωὸπ ὄπ. ΒΑ. βρεκεκεκεξ κοὰξ κοάξ, βρεκεκεκεξ κοάξ κοάξ. λιμναία κρηνῶν τέκνα, ξύναυλον ὕμνων βοὰν φθεγξώμεθ', εὔγηρυν ἐμὰν ἀοιδὰν, κοὰξ κοάξ, ἣν ἀμφὶ Νυσήιον Διὸς Διώνυσον ἐν Λίμναισιν ἰαχήσαμεν, ἡνίχ ̓ ὁ κραιπαλόκωμος τοῖς ἱεροῖσι χύτροισι χωρεῖ κατ' ἐμὸν τέμενος λαῶν ὄχλος. βρεκεκεκεξ κοάξ κοάξ. ΔΙ. ἐγὼ δέ γ' ἀλγεῖν ἄρχομαι 210 215 220 τὸν ὄρρον, ὦ κοὰξ κοάξ· των· ἐμὲ γὰρ ἔστερξαν εὔλυροί τε Μοῦσαι ΔΙ. ἐγὼ δὲ φλυκταίνας γ ̓ ἔχω. ΒΑ. παύσασθε. μᾶλλον μὲν οὖν φθεγξόμεσθ', εἰ δή ποτ ̓ εὐηλίοις ἐν ἁμέραισιν ἡλάμεσθα διὰ κυπείρου καὶ φλέω, χαίροντες ᾠδῆς πολυκολύμβοισι μέλεσιν, ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν αἰόλαν ἐφθεγξάμεσθα πομφολυγοπαφλάσμασιν. βρεκεκεκεξ κοάξ κοάξ. ΔΙ. βρεκεκεκεξ κοάξ κοάξ. τουτὶ παρ' ὑμῶν λαμβάνω. ΒΑ. δεινά τἄρα πεισόμεσθα. ΔΙ. δεινότερα δ ̓ ἔγωγ ̓, ἐλαύνων εἰ διαρραγήσομαι. 225 230 235 240 215 230 255 ΒΑ. βρεκεκεκεξ κοὰξ κοάξ ΒΑ. οὐδὲ μὴν ἡμᾶς σὺ πάντως. ἕως ἂν ὑμῶν ἐπικρατήσω τοῦ κοάξ, ἔμελλον ἄρα παύσειν ποθ ̓ ὑμᾶς τοῦ κοάξ. ΧΑ. ὦ παύε παύε, παραβαλοῦ τῷ κωπίῳ. 260 265 ἔκβαιν ̓, ἀπόδος τὸν ναῦλον. ΔΙ. ἔχε δὴ τώβολώ. ΔΙ. ὁ Ξανθίας. ποῦ Ξανθίας; ή Ξανθίας ; 271 καὶ τοὺς ἐπιόρκους, οὓς ἔλεγεν ἡμῖν; ΞΑ. σὺ δ ̓ οὔ; ΔΙ. νὴ τὸν Ποσειδῶ 'γωγε, καὶ νυνί γ ̓ ἄγε δὴ, τί δρῶμεν ; ΞΑ. ΔΙ. ὁρῶ. προϊέναι βέλτιστα νῶν, ὡς οἰμώξεται. ἠλαζονεύεθ', ἵνα φοβηθείην ἐγὼ, εἰδὼς με μάχιμον ὄντα, φιλοτιμούμενος. 276 280 λαβεῖν τ ̓ ἀγώνισμ ̓ ἄξιόν τι τῆς ὁδοῦ. ΞΑ. νὴ τὸν Δία· καὶ μὴν αἰσθάνομαι ψόφου τινός. 285 ΔΙ. ποῦ τοῦ 'στιν; ΞΑ. ἐξόπισθεν. ΔΙ. ἐξόπισθ ̓ ἴθι. ΞΑ. ἀλλ ̓ ἐστὶν ἐν τῷ πρόσθε. ΔΙ. πρόσθε νυν ἔθι. ΞΑ. καὶ μὴν ὁρῶ νὴ τὸν Δία θηρίον μέγα. ΔΙ. ποιόν τι; ΞΑ. δεινόν παντοδαπον γοῦν γίγνεται ποτὲ μέν γε βοῦς, νυνὶ δ ̓ ὀρεὺς, ποτὲ δ ̓ αὖ γυνὴ 290 ὡραιοτάτη τις. ΔΙ. ποῦ 'στι; φέρ' ἐπ ̓ αὐτὴν ἴω. ΞΑ. ἀλλ ̓ οὐκέτ ̓ αὖ γυνή 'στιν, ἀλλ ̓ ἤδη κύων. ΔΙ. Ἔμπουσα τοίνυν ἐστί. ΞΑ. πυρὶ γοῦν λάμπεται ἅπαν τὸ πρόσωπον. ΔΙ. καὶ σκέλος χαλκοῦν ἔχει. ΞΑ. νὴ τὸν Ποσειδῶ καὶ βολίτινον θάτερον, σάφ ̓ ἴσθι. ΔΙ. ποῖ δῆτ ̓ ἂν τραποίμην; 295 ΞΑ. ΔΙ. οὐ μὴ καλεῖς μ', ὠνθρωφ ̓, ἱκετεύω, μηδὲ κατερεῖς τοὔνομα. ΞΑ. Διόνυσε τοίνυν. ΔΙ. τοῦτ ̓ ἔθ ̓ ἧττον θατέρου. 300 ΞΑ. θάρρει· πάντ ̓ ἀγαθὰ πεπράγαμεν, ἔξεστί θ ̓ ὥσπερ Ηγέλοχος ἡμῖν λέγειν ἥμπουσα φρούδη. ΔΙ. κατόμοσον. ΞΑ. νὴ τὸν Δία. ΔΙ. καὖθις κατόμοσον. ΞΑ. νή Δί'. 303 ὅμοσον. ΞΑ. νή Δία. ΔΙ. ΔΊ. οἴμοι, πόθεν μοι τὰ κακὰ ταυτὶ προσέπεσεν ; τίν ̓ αἰτιάσωμαι θεῶν μ ̓ ἀπολλύναι ; 310 ΞΑ. οὗτος. ΔΙ. τί ἔστιν; ΞΑ. οὐ κατήκουσας; ΔΙ. τίνος ; ΞΑ. αὐλῶν πνοῆς. ΔΙ. ἔγωγε, καὶ δᾴδων γέ με αὔρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη. ἀλλ ̓ ἠρεμὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα. ΧΟ. Ἴακχ ̓, ὦ Ἴακχε. Ἴακχ ̓, ὦ Ἴακχε. ΞΑ. τοῦτ ̓ ἔστ' ἐκεῖν ̓, ὦ δέσποθ', οἱ μεμυημένοι ἐνταῦθά που παίζουσιν, οὓς ἔφραζε νῷν. ᾄδουσι γοῦν τὸν Ιακχον ὅνπερ Διαγόρας. ΔΙ. κἀμοὶ δοκοῦσιν. ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν βέλτιστόν ἐστιν, ὡς ἂν εἰδῶμεν σαφῶς. 315 320 ΧΟ. Ἴακχ ̓, ὦ πολυτίμητ ̓ ἐν ἕδραις ἐνθάδε ναίων, στρ. Ἴακχ ̓ ὦ Ἴακχε, ἐλθὲ τόνδ ̓ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων, 325 ὁσίους ἐς θιασώτας, πολύκαρπον μὲν τινάσσων περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα στέφανον μύρτων, θρασεῖ δ ̓ ἐγκατακρούων ποδὶ τὰν ἀκόλαστον φιλοπαίγμονα τιμὰν, 330 χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, ἁγνὴν, ἱερὰν 335 ὁσίοις μύσταις χορείαν. ΞΑ. ὦ πότνια πολυτίμητε Δήμητρος κόρη, ὡς ἡδύ μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεών. ΔΙ. οὔκουν ἀτρέμ ̓ ἕξεις, ἤν τι καὶ χορδῆς λάβῃς ; ΧΟ. ἔγειρε φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ γὰρ ἥκει τινάσ σων, άντ. 340 |