Quaeritis, unde mihi toties scribantur amores, Sive illam Cois fulgentem incedere coccis, sive lyrae carmen digitis percussit eburnis, seu nuda erepto mecum luctatur amictu, tum vero longas condimus Iliadas: seu quidquid fecit, sive est quodcunque locuta, maxima de nihilo nascitur historia. Quod mihi si tantum, Maecenas, fata dedissent, ut possem heroas ducere in arma manus: non ego Titanas canerem, non Ossan Olympo CATULL. M 5 10 15 20 impositum, ut coeli Pelion esset iter: non veteres Thebas, nec Pergama, nomen Homeri, Xerxis et imperio bina coisse vada: regnave prima Remi, aut animos Carthaginis altae, Cimbrorumque minas, et benefacta Marî: 25 bellaque, resque tui memorarem Caesaris, et tu Caesare sub magno cura secunda fores. Nam quoties Mutinam aut, civilia busta, Philippos, aut canerem Siculae classica bella fugae: eversosque focos antiquae gentis Etruscae, et Ptolemaeei litora capta Phari: 30 aut canerem Aegyptum et Nilum, quum tractus in urbem septem captivis debilis ibat aquis: aut regum auratis circumdata colla catenis, 35 te mea Musa illis semper contexeret armis, 40 Sed neque Phlegraeos Iovis, Enceladique tumultus intonet angusto pectore Callimachus: nec mea conveniunt duro praecordia versu Caesaris in Phrygios condere nomen avos. enumerat miles vulnera, pastor oves. 50 his saltem ut tenear iam finibus: aut mihi si quis venerit alter amor, acrius ut moriar. Sic, memini, solet illa leves culpare puellas, 65 60 et totam ex Helena non probat Iliada. Seu mihi sint tangenda novercae pocula Phaedrae, pocula privigno non nocitura suo: seu mihi Circaeo pereundum gramine, sive Colchis Iolciacis urat aena focis: una meos quoniam praedata est femina sensus, ex hac ducentur funera nostra domo. Omnes humanos sanat medicina dolores: solus amor morbi non amat artificem. Tarda Philoctetae sanavit crura Machaon, Phoenicis Chiron lumina Phillyrides: et deus exstinctum Cressis Epidaurius herbis restituit patriis Androgeona focis: Mysus et Haemonia iuvenis qua cuspide vulnus senserat, hac ipsa cuspide sensit opem. Hoc si quis vitium poterit mihi demere, solus Tantaleae poterit tradere poma manu: dolia virgineis idem ille repleverit urnis, ne tenera assidua colla graventur aqua: idem Caucasia solvet de rupe Promethei brachia, et a medio pectore pellet avem. Non hic verba valet; non hic nocturna Cytaeis; non Perimedea gramina secta manu. Quippe ubi nec causas nec apertos cernimus ictus, unde tamen veniant tot mala, caeca via est. Non eget hic medicis, non lectis mollibus aeger: huic nullum coeli tempus et aura nocet. Ambulat, et subito mirantur funus amici. Sic est incautum, quidquid habetur amor. Quandocunque igitur vitam mea fata reposcent, et breve in exiguo marmore nomen ero, Maecenas, nostrae spes invidiosa iuventae, et vitae et morti gloria iusta meae, 80 75 70 85 si te forte meo ducet via proxima busto, esseda caelatis siste Britanna iugis, 5 10 taliaque inlacrimans mutae iace verba favillae: HUIC MISERO FATUM DURA PUELLA FUIT. ELEGIA II. Qui nullam tibi dicebas iam posse nocere, Vix unum potes, infelix, requiescere mensem, post venit adsueto mollis ad arva iugo; sic primo iuvenes trepidant in amore feroces, dehinc domiti post haec aequa et iniqua ferunt. 15 Turpia perpessus vates est vincla Melampus, cognitus Iphicli subripuisse boves: 20 quem non lucra, magis Pero formosa coegit, Nec me tam facies, quamvis sit candida, cepit. ut Maeotica nix minio si certet Ibero, utque rosae puro lacte natant folia :) nec de more comae per laevia colla fluentes, non oculi, geminae, sidera nostra, faces: 25 nec si qua Arabio lucet bombyce puella : (non sum de nihilo blandus amator ego) quantum quod posito formose saltat Iaccho, egit ut evantes dux Ariadna choros ; et quantum, Aeolio quum tentat carmina plectro par Aganippeae ludere docta lyrae; et sua quum antiquae committit scripta Corinnae, Si quis vult fama tabulas anteire vetustas, Cur haec in terris facies humana moratur? Fulva coma est, longaeque manus, et maxima toto 30 35 45 50 55 60 |