III. 16. P. Simon, Histoire Critique, Vol. 1. p. 277: "On a montre ailleurs qu'il y avoit dans l'ancient Vulgate 'inspirata et utilis"" (Intelligit, credo, versionem MSti. Claromontani). Hilar. 1251: ‘omnis scriptura divinitus inspirata utilis est.' Et Rufinus in Symb. Apostol. Tertull. de Cultu Fœminarum.: Et legimus omnem Scripturam ædificationi habilem divinitus inspirari.'

*III. 16. Origen. Jos. p. 28: ἀλλὰ γενηθήτω ἡμῖν κατὰ τὴν πίστιν ἡμῶν, ἣν καὶ πιστεύομεν ὅτι Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος οὖσα ὠφέλιμός ἐστι. τὸ γὰρ ἓν τῶν δύο δεῖ σε παραδέξασθαι ἐπὶ τούτων τῶν γραφῶν, ἢ ὅτι οὐκ εἰσὶν ὠφέ λιμοι θεόπνευστοι ἐπεὶ οὐκ εἰσιν ὠφέλιμοι· ὡς ὑπολάμβανοι ἂν ὁ ἄπιστος ἢ ὡς πίστος παραδέξασθαι ὅτι ἐπεί εἰσιν ὠφέ λιμοι θεόπνευστοι εἰσιν.

ή

IV. 3. ἀνέξονται. Forte legendum ἀνθέξονται. Vide Pricæum ad Tit. I. 9.

IV. 5. Cod. A. κακοπάθησον, ὡς καλὸς στρατιώτης Xu Iū. Ex cap. ii. 3. Sed omittunt C. Copt. Syr. Æth.

IV. 10. Epiphan. 433: Κρίσκης, φησὶ Παῦλος, ἐν τῇ Γαλλίᾳ· οὐ γὰρ ἐν τῇ Χαλατίᾳ ὡς τινες πλανηθέντες νομίζουσιν ἀλλ ̓ ἐν τῇ Γαλλία. Euseb. Hist. 91, ubi vide Valesium. Κρίσκης ἐπὶ τὰς Γαλλίας στειλάμενος. Irenæus, 235, 'Galatiam.'

IV. 19. Ακύλαν, Λέκτραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ Σιμαίαν, καὶ Ζήνωνα, τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ τὸν Ονησιφόρον. Euthal.

NOTE IN EPISTOLAM BEATI PAULI

APOSTOLI AD TITUM.

I. 3. τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ. Lege τοῦ πατρὸς ἡμῶν θεοῦ—προς pro σρος. Sie Rom. i. 7: ἀπὸ θεοῦ πατρὸς

ἡμῶν, et passim.

I. 11. ἐπιστομίζειν, ' quibus frænum injiciendum. Sic recte vertit Pricæus ad locum, Whome it's necessary to curb, to bridle.'

Ι. 15.

{

μεμιαμμένοις Α.
μεμιαμένοις Γ.

με μίασμαι esset μεμίασται.

} Sequitur μεμίανται : sed a

II. 5. Cod. D. Lat. 'subditæ viris suis.' Quanquam Græc. τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν.

*II. 5. οἰκουρούς. Meretricem Chaldæi vocant NS
, ut Græci τὰς ἑταίρας, φοιτάδας. Schol. Apollon.

ιν. 55.

II. 7. Cod. C. ἀφθορίαν, ἁγνείαν. Quæ interpretatio est τοῦ ἀφθορίαν.

NOTE IN EPISTOLAM BEATI PAULI

APOSTOLI AD PHILEMONEM.

6

9. Lego Tреoßεurns, legatus,' ut Eph. vi. 20: vπÈρ où πρεσβεύω ἐν ἁλύσει. Certa emendatio, et 2 Cor. v. 20: ὑπὲρ Χριστοῦ πρεσβεύομεν. Paulus martyrio Stephani erat veavías, i.e. anno Eræ Christi 35. At Epistola hæc scripta anno 62. Ergo quomodo peoẞúrns? Porro etiam legendum ως πάλαι πρεσβεύτης νῦν δέ.

16. Pricæus corrigit vrèp douλov. Ex Vulgato. Sed MSS. plures, plus,' et Copt. Syr.

NOTÆ IN EPISTOLAM BEATI PAULI

APOSTOLI AD HEBRÆOS.

[Epiphan. 760. καὶ πρῶτον μὲν τὴν ἐπιστολὴν ταύτην τὴν πρὸς ̔Εβραίους φημὶ ἀπωθοῦνται οἱ ̓Αρειανοὶ φύσει (id est, omnino) αὐτὴν ἀναιροῦντες ἀπὸ τοῦ ἀποστόλου καὶ λέγοντες μὴ εἶναι αὐτοῦ.]

II. 3. Ν. Β. ὑπὸ τῶν ἀποστόλων. Ergo posterior est Epistola state Apostolorum. Paulus vero non ἐξ ἀνθρώπου neque ex auditu sed ἐξ ἀποκαλύψεως. Vid. Gal. i. 1, et

xi. 12.

II. 13.

Dele καὶ πάλιν et scribe καὶ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ ̓ αὐτῷ, ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. Sic prorsus extant apud τους ό. Esai. viii. 17, 18.

II. 17. ταῖς ἁμαρτίαις. Sic clare Cod. A. Recte id est, ἱλάσκεσθαι τὸν θεὸν ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ : ut Luc. ἱλάσθητί μοι ἁμαρτωλῷ. Quære apud τους ό. Sic Syrus. Athanas. i. 476 : alii MSS. ταῖς ἁμαρτίαις, alii τὰς ἁμαρτ τίας.

III. 3. Cod. M. 'quantum' et domo,' unde lego 'in quantum.' Sie καθόσον, quantum pro in quantum, vii. 20, ut vii. 22: κατὰ τοσοῦτον, in tantum.” MSS. Gall. ' quanto.'

III. 6. 'domu sua.' Sax. MSS. et alii. Undedomum suam' legendum.

III. 6. Cod. B. omitt. μéxpi réλovs Beßalav. Vid v. 14, unde petitum videtur.

III. 12. év T άπоσтnvαι, 'discedendo.' Sic viii. 13: év τῷ λέγειν, ' dicendo. Lucifer. 208, discedendo a deo

vivente.'

ἀπειθήσασιν.

III. 17. Cod. A. amenoaσiv. Error ex v. sequenti.

IV. 2.

Vide Erasmum. Videtur legendum non admixtus fide in his qui audierunt.'

IV. 12. Lucifer. 210, acutissimo,' accepit dio-Toμov non δίστομον.

V. 12. Origen. Matth. 464, didáσкeolai. Vet. Interpres Origenis, p. 114. Cum deberent esse magistri secundum tempus iterum opus habent doceri qualia sunt elementa principii eloquiorum Dei.

*VI. 4, 5, 6. Origen. Jerem. 131, év inserit. Hieron. Origenis Interpres, 'gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum... renovari... crucifigentes in semetipsis.' Origen. Joan. 298, 349, 359, omisso év.

VII. 4. prosiciæ,

Sed

Codd. A. B. C. D. ei unv ut Noster legebat εἰ μή.

Gloss. Vetus,

præcipuis,' forte "prosiciis."
ἀκροθίνια.

VII. 6. Tov omittunt B. C. Habet A. contra morem in hoc capite. Et quid est é§ avtŵv? Vulg. 'in eis,' quia nesciret verbum verbo vertere. Forte legendum, ‘O dè μὴ γενεαλογούμενος, αὐτὸν δεδεκάτωκε τὸν ̓Αβραάμ, ipsum Abrahamum.'

VII. 16. Tepos, os. Fortasse delendum ös, 'qui.'

VII. 20. κalógov, 'in tantum.' iii. 20.

IX. 10. Si legis καὶ δικαιώμασι, num legendum έπιKeiμévaι? ut Cod. L. Wetstenii. Cod. A. delet xai et legit δικαιώματα. Sic Copt. Syr. Cod. Β. καὶ δικαιώματα.