Page images
PDF
EPUB

But full soon they did devour

The tawny king with all his power.
For his, etc.

His chosen people he did bless
In the wasteful wilderness.
For his, etc.

In bloody battle he brought down
Kings of prowess and renown.
For his, etc.

He foil'd bold Seon and his host,
That rul'd the Amorrëan coast.
For his, etc.

And large-limb'd Og he did subdue,
With all his over-hardy crew.
For his, etc.

And to his servant Israel

He gave their land, therein to dwell. For his, etc.

He hath, with a piteous eye,

Beheld us in our misery.

For his, etc.

And freed us from the slavery

Of the invading enemy.

For his, etc.

All living creatures he doth feed,

And with full hand supplies their need. For his, etc.

Let us therefore warble forth

His mighty majesty and worth.
For his, etc.

That his mansion hath on high
Above the reach of mortal eye.
For his mercies aye endure,
Ever faithful, ever sure.

IOANNIS MILTONI,

LONDINENSIS,

РОЕМАТА.

QUORUM PLERAQUE INTRA ANNUM AETATIS
VIGESIMUM CONSCRIPSIT.

HÆC quae sequuntur de authore testimonia, tametsi ipse intelligebat non tam de se quam supra se esse dicta, eò quod praeclaro ingenio viri, nec non amici ita ferè solent laudare, ut omnia suis potius virtutibus, quam veritati congruentia nimis cupidè affingant, noluit tamen horum egregiam in se voluntatem non esse notam; cum alii praesertim ut it faceret magnopere suaderent. Dum enim nimiae laudis invidiam totis ab se viribus amolitur, sibique quod plus aequo est non attributum esse mavult, judicium interim hominum cordatorum atque illustrium quin summo sibi honori ducat, negare non potest.

Ioannes Baptista Mansus, Marchio Villensis, Neapolitanus, ad Ioannem Miltonium, Anglum.

UT mens, forma, decor, facies, mos, si pietas sic,
Non Anglus, verùm hercle angelus ipse fores.

Ad Ioannem Miltonem, Anglum, triplici Poeseos Laurea coronandum, Graeca nimirum, Latina, atque Hetrusca, Epigramma Ioannis Salsilli, Romani.

CEDE Meles, cedat depressa Mincius urna;
Sebetus Tassum desinat usque loqui;

At Thamesis victor cunctis ferat altior undas,
Nam per te, Milto, par tribus unus erit.

Ad Joannem Miltonum.

GRAECIA Maeonidem, jactet sibi Roma Maronem,

Anglia Miltonum jactat utrique parem.

SELVAGGI.

Al Signior Gio. Miltoni, Nobile Inglese.

O DE.

ERGIMI all' Etra ò Clio

Perche di stelle intreccierò corona

Non più del Biondo Dio

La Fronde eterna in Pindo, e in Elicona

Diensi a merto maggior, maggiori i fregi,
A' celeste virtù celesti pregi.

Non puo del tempo edace

Rimaner preda, eterno alto valore

Non puo l'oblio rapace

Furar dalle memorie eccelso onore,
Su l'arco di mia cetra un dardo forte
Virtù m'adatti, e ferirò la morte.

Del Ocean profondo

Cinta dagli ampi gorghi Anglia resiede
Separata dal mondo,

Però che il suo valor l'umana eccede:
Questa feconda sà produrre Eroi,

Ch' hanno a ragion del sovruman tra noi.
Alla virtù sbandita

Danno ne i petti lor fido ricetto,

Quella gli è sol gradita,

Perche in lei san trovar gioia, e diletto;
Ridillo tu, Giovanni, e mostra in tanto
Con tua vera virtù, vero il mio Canto.
Lungi dal Patrio lido

Spinse Zeusi l' industre ardente brama;
Ch' udio d'Helena il grido

Con aurea tromba rimbombar la fama,
E per poterla effigiare al paro
Dalle più belle Idee trasse il più raro.

Così l'Ape Ingegnosa

Trae con industria il suo liquor pregiato
Del giglio e dalla rosa,

E quanti vaghi fiori ornano il prato;
Formano un dolce suon diverse Chorde,
Fan varie voci melodia concorde.

Di bella gloria amenta

Milton dal Ciel natio per varie parti
Le peregrine piante

Volgesti a ricercar scienze, ed arti;
Del Gallo regnator vedesti i Regni,
E dell' Italia ancor gl' Eroi più degni.

Fabro quasi divino

Sol virtù rintracciando il tuo pensiero
Vide in ogni confino

Chi di nobil valor calca il sentiero;
L'ottimo dal miglior dopo scegliea
Per fabbricar d'ogni virtù l'Idea.
Quanti nacquero in Flora

Ŏ in lei del parlar Tosco appresar l'arte,

La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,

Volesti ricercar per tuo tesoro,

E parlasti con lor nell' opre loro.
Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,

[ocr errors]

Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde su 'l piano:

Ch' Ode oltr' all Anglia il suo più degno Idioma
Spagna, Francia, Toscana, e Grecia, e Roma.

I più profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra
Ch' à ingegni sovrumani

Troppo avaro tal' hor gli chiude, e serra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il tempo l' ale,

Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriosi a i danni;
Che s'opre degne di poema o storia
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e concesso
Per te suo cingo parreggiar Permesso.
Io o che in riva del Arno

Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo ;

Freno dunque la lingua, e ascolto il core
Che ti prende a lodar con lo stupore.

Del Sig. Antonio Francini, Gentilhuomo Fiorentino.

10 ANNI MILTONI

LONDINENSI

Juveni Patria, virtutibus eximio.

VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus ore linguae jam deperditae sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos, intelligat:

Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriae; in ore eloquentia; harmonicos coe

lestium sphaerarum sonitus astronomiaduce audienti; characteres mirabilium naturae per quos Dei magnitudo describitur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione,

Exquirenti, restauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famae non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiae et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus, Patricius Florentinus,

Tanto homini servus, tantae virtutis amator.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

TANDEM, chare, tuae mihi pervenere tabellae,
Pertulit et voces nuncia charta tuas;
Pertulit occiduâ Devae Cestrensis ab orâ
Vergivium prono quà petit amne salum.
Multùm, crede, juvat terras aluisse remotas
Pectus amans nostri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem
Debet, at unde 'brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quam male Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet usque minas proferre magistri
Caeteraque ingenio non subeunda meo.
Si sit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata sequi,
Non ego vel profugi nomen sortemve recuso,
Laetus et exilii conditione fruor,

O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.

Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,
Et vocat ad plausus garrula scena suos.

« PreviousContinue »