But full soon they did devour The tawny king with all his power. For his, etc. His chosen people he did bless In the wasteful wilderness. For his, etc. In bloody battle he brought down Kings of prowess and renown. For his, etc. He foil'd bold Seon and his host, That rul’d the Amorrêan coast. For his, etc. And large-limb'd 0g he did subdue, * With all his over-hardy crew. For his, etc. And to his servant Israel He gave their land, therein to dwell. For his, etc. He hath, with a piteous eye, Beheld us in our misery. For his, etc. And freed us from the slavery Of the invading enemy. For his, etc. All living creatures he doth feed, And with full hand supplies their need. For his, etc. Let us therefore warble forth His mighty majesty and worth. For his, etc. That his mansion hath on high Above the reach of mortal eye. For his mercies aye endure, Ever faithful, ever sure.
HAEC quae sequuntur de authore testimonia, tametsi ipse intelligebat non tam de se quam supra se esse dicta, eò quod praeclaro ingenio viri, nec non amici ita ferè solent laudare, ut omnia suis potius virtutibus, quam veritati congruentia nimis cupidè affingant, noluit tamen horum egregiam in se voluntatem non esse notam; cum alii praesertim ut it faceret magnopere suaderent. Dum enim nimiae laudis invidiam totis ab se viribus amolitur, sibique quod plus aequo est non attributum esse mavult, judicium interim hominum cordatorum atque illustrium quin summo sibi honori ducat, negare non potest.
Ioannes Baptista Mansus, Marchio Villensis, Neapolitanus, ad Ioannem Miltonium, Anglum.
UT mens, forma, decor, facies, mos, si pietas sic, Non Anglus, verùm hercle angelus ipse fores.
Ad Ioannem Miltonem, Anglum, triplici Poeseos Laurea coronandum, Graeca nimirum, Latina, atque Hetrusca, Epigramma Ioannis Salsilli, Romani.
CEDE Meles, cedat depressa Mincius urna; Sebetus Tassum desinat usque loqui;
At Thamesis victor cunctis ferat altior undas, Nam per te, Milto, par tribus unus erit.
GRAECIA Maeonidem, jactet sibi Roma Maronem, Anglia Miltonum jactat utrique parem. S E Lv A G G 1.
Al Signior Gio. Miltoni, Nobile Inglese. 0 D E. ERGIMI all' Etra è Clio Perche di stelle intreccierò corona
Non più del Biondo Dio La Fronde eterna in Pindo, e in Elicona
Diensi a merto maggior, maggiori i fregi, A celeste virtù celesti pregi.
Non puo del tempo edace Rimaner preda, eterno alto valore Non puo l' oblio rapace Furar dalle memorie eccelso onore, Su l' arco di mia cetra un dardo forte Virtù m'adatti, e ferirò la morte.
Del Ocean profondo Cinta dagli ampi gorghi Anglia resiede Separata dal mondo, Però che il suo valor l'umana eccede: Questa feconda sà produrre Eroi, Ch' hanno a ragion del sovruman tra noi. Alla virtù sbandita Danno ne i petti lor fido ricetto, Quella gli è sol gradita, Perche in lei san trovar gioia, e diletto; Ridillo tu, Giovanni, e mostra in tanto Con tua vera virtù, vero il mio Canto. Lungi dal Patrio lido Spinse Zeusi l' industre ardente brama; Ch' udio d'Helena il grido Con aurea tromba rimbombar la fama, E per poterla effigiare al paro Dalle più belle Idee trasse il più raro. Così l'Ape Ingegnosa Trae con industria il suo liquor pregiato Del giglio e dalla rosa, E quanti vaghi fiori ornano il prato; Formano un dolce suon diverse Chorde, Fan varie voci melodia concorde. Di bella gloria amenta Milton dal Ciel natio per varie parti Le peregrine piante Volgesti a ricercar scienze, ed arti; Del Gallo regnator vedesti i Regni, E dell' Italia ancor gl' Eroi più degni. Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo pensiero Vide in ogni confino Chi di nobil valor calca il sentiero; L'ottimo dal miglior dopo scegliea Per fabbricar d'ogni virtù l'Idea. Quanti nacquero in Flora O in lei del parlar Tosco appresar l'arte, La cui memoria onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro.
Nell' altera Babelle 'er te il parlar confuse Giove in vano,
Che per varie favelle Di se stessa trofeo cadde su 'I piano: Ch' Ode oltr all Anglia il suo più degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia, e Roma.
I più profondi arcani Ch' occulta la natura e in cielo e in terra Ch' à ingegni sovrumani Troppo avaro tal' hor gli chiude, e serra, Chiaramente conosci, e giungi al fine Della moral virtude al gran confine.
Non batta il tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni, Che di virtù immortale Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Che s'opre degne di poema o storia Furon gia, l'hai presenti alla memoria.
Dammi tua dolce Cetra Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto, Ch' inalzandoti all' Etra Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Il Tamigi il dirà che gl' e concesso Per te suo cingo parreggiar Permesso.
Io o che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro So che fatico indarno, E ad ammirar, non a lodarlo imparo; Freno dunque la lingua, e ascolto il core Che ti prende a lodar con lo stupore.
Del Sig. Antonio Francini, Gentilhuomo Fiorentino.
IO ANNI MILTONI LONDINENSI Juveni Patria, virtutibus eximio.
VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cuius ore linguae jam deperditae sic reviviscunt, ut idiomata omnia sintin eius laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos, intelligat:
Illi, cuius animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt.
Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriae; in ore eloquentia; harmonicos coe-- EE lestium sphaerarumsonitus astronomiaduce audienti; characteres mirabilium naturae per quos Dei magnitudo describitur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione,
Exquirenti, restauranti, percurrenti. At cur nitor in arduum ?
Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famae non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiae et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantae virtutis amator.
![[merged small][ocr errors]](https://books.google.co.in/books/content?id=ffhJAAAAIAAJ&output=html_text&pg=PA353&img=1&zoom=3&hl=en&q=related:ISBN0199242062&cds=1&sig=ACfU3U2XMyTabs2KRD4S14PPGCyP3VcnHQ&edge=0&edge=stretch&ci=187,765,561,259)
TANDEM, chare, tuae mihi pervenere tabellae, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduá Devae Cestrensis ab orá Vergivium prono quá petit amne salum. Multum, crede, juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamgue fidele caput, Quodgue mihi lepidum tellus longinqua sodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluá quam Thamesis alluit undá, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quam male Phoebicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas proferre magistri Caeteraque ingenio non subeunda meo. - Si sit hoc exilium patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen sortemve recuso, Laetus et exilii conditione fruor. O utinam vates nunquam graviora tulisset Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tune Ionio quicquam cessisset Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, Et totum rapiunt me mea vita libri. Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri, Et vocat ad plausus garrula scena suos.
« PreviousContinue » |