Page images
PDF
EPUB

XX.

Bernardi Comitis Bisuldunensis litteræ de electione Adalberti Abbatis sancti Genesii Bisuldunensis.

Ex arch. Reg. Barch.

Si moderna sparsim vasti per orbis spatia ecclesiæ expeditionibus pontificalis censura fulcimen utpote domesticali inrogat, et affectu patris consulendo ad vires solamen præ ceteris adhibet, acute tamen sibi causisque ecclesiæ priscos providisse Pontifices forsan non ambiget qui.... opportuna et quo.... frequens ex diverso turba competis vici suæ Abbatum prodesse solamina credidere; ut quod illi pro episcopo.... præcellens fastigium, ubi maxime excubiarum jura exsolvere expedit, patrare nequibant, istis saltem sacris substituti locis patronatus leges per episcopos sibimet jure vendicarent, quod ad usque gratum hominibus extitit quo quorumcumque procerum sumptibus non pauca per arvum quæsita dixerim cunctum stipamina sacrarum locarentur veneranda ararum, non etiam aut partemia olim Christo litata cum veherentur undecunque illo pignora martirum, quæ hactenus ita patent alte pateris quo nil ibi moribus de ecclesiasticis absque deesse persona quicquam videatur Pontificis. Et licet constet quosdam nexibus vinciri synodicis, qui parce parent illorum statutis, qui nobis debere semper commendant, nos commendare orationibus propii pastoris, et si non semper evenit quo prælati, quibus specialiter præcipitur cuncti præcipuis in solemnitatibus, id plerumque admittant, verum grande levaminis in hoc creditis supplementum quod eos locis contigit inesse sacrosanctis et inibi divinis intermisceri mysteriis. Hu juscemodi nempe stimulis provocatus in Dei nomine ego Comes Bernardus quandam ecclesiam almi cujusdam Genesii martiris Arelatensis antiquitus titulo annotatam sitamque infra mænia civitatis Bisulduni ad istiusmodi gradum admittente domno Gregorio Pontifice Romano subvexi beatoque Apos

:

tolorum principi Petro cum eadem liberatione contradidi ut semper ejusdem Papa loci in præfata ecclesia sancti Genesii Abbatem me contradente á meque post me cui contradita civitatis ejusdem fuerit summa locetur. Quod primum primus una cum eodem Pontifice exercui, atque eidem loco Abbatem Adalbertum opere et moribus probum, et ab infinitatibus ævi sui summis auspiciis bene apicibus factum, competenterque ac strenue educatum, elegi et adclamavi, et ejusdem jusu Pontificis propio Pontifici adclamandum et inthronizandum cum populo ipsiusdem pariter regionis reliqui ut opilionis domestici cancello nimirum mactuoso imposterum mactu maneat mactus; cujus lauba bili amplectens vitæ quondam sanctæ ecclesiæ Adalbertus Abbas vitam finiens ecclesiam suæ gubernationis alteri quem Dominus elegerit gubernandam relinqueret. Igitur tanto destituti Abbate omnis Bisuldunensis clerus simul ac populus, divino freti juvamine, provoluti ad genua piissimi Ducis Bernardi gemebundis implorantes precibus petierunt quendam sanctæ ecclesiæ alumnum sibi dari Abbatem loco jam denominati Abbatis ad meliorem, ut fidimus, vitam transvecti. Quorum gloriosissimus Princeps annuens votis una cum consensu suorum primatuum necne sanctissimi episcopi Odoni, qui adfuerunt unanimiter ac gratifice delegere atque adclamare quem petierant consensi, id est, illustrem virum nomine Adalbertum diaconi officio redimitum, in laribus æque divinæ palestræ haud segniter educatum, bonis etiam moribus insignitum, humanæ etiam atque divinæ sapientiæ sale conditum. Hunc talem ac tantum virum ecclesiæ præfatæ patronum honore dignissimum secumdum Apostoli præceptum ac canonicæ institutionis jussum diligentissime reperientes convenerunt simul supradictæ ecclesiæ omnes clerici simul ac populus utriusque sexus cum supradicto excellentissimo Duce Bernardo, consentiente vel rogante venerabili episcopo Odone, millessimo sexto anno dominicæ incarnationis, æra millessima quadragessina quarta, indictione quinta, regnante Rodberto Francorum Rege, sub die scilicet sexto idus decembris, feria prima ejusdem mensis, cultu sequentes monimenta patrum, favente divina gratia adelama

tum est favorabiliter ab omni clero et populo Adalbertum nomine unum atque insignem ipsius ecclesiæ alumnum sacerdotali ecclesiæ fore dignissimum. Nempe completum est in illo tali conventu illud quod dicit Apostolus de ordinando Abbate, quia opportet eum irreprehensibilem esse et testimonium bonum etiam ab his qui foris sunt habere. Ut ergo quaquaversum degentibus liqueat fidelibus hujusce electionis atque adclamationis scedula, manu propria hanc roboravit gloriosissimus Bernardus Princeps atque sanctissimus Odo episcopus ac cleri et omnes primates qui adfuerunt, quorum nomina infra tenentur inserta. Tota, quæ vocatur Ādalais. Uvilielmus. Bernardus Dei gratia Comes. Oriol. Uvilielmus Vicecomes. Ricardus. Ermenir de Chapolad. Seniofredus supra porta. Adalbertus. Ledgarda. Ademar. Passio. Rodgarius de Felgons. Oliba. Oliba presbiter. Rodegarius Levita. Amelius Levita.

XXI.

Acta consecrationis ecclesia Ulianensis in Comitatu Emporitano.

In nomine sanctæ et inviduæ trinitatis. Anno MCLXXXII. dominicæ incarnationis, era MCCXX. Indictione prima, venientes viri reverentissimi Domini Berengarius Tarraconensis archiepiscopus una cum canonicis ejusdem sedis ad dedicandam et consecrandanr ecclesiam venerandam in sanctissimæ Dei genitricis Mariæ nomine constructam in comitatu impu ritanensi in loco qui vocatur Ulianus, confirmarunt ibi decimas et primitias et omnes oblationes fidelium christianorum tam vivorum quam defunctorum, sicut prædicta ecclesia per transitos annos juste possederat et in pace tenuerat et acceperat. Præterea assignaverunt præfatæ ecclesiæ cimiterium triginta legitimorum passuum et omnia quæ in circuitu ejus sunt crucibus determinata et spatiis sexaginta passuum designata. Constituerunt ut nulla cujuslibet potestatis aut ordinis persona in præscriptis spatiis aliquid violare aut terminare præsumat, aut aliquam vim vel læsionem, ibi alicui in

ferat, sed semper maneat illibata ac intacta. Præterea concesserunt eidem ecclesiæ omnes immunitates sive libertates quæ ei sunt collatæ vel à Pontificibus et prælatis ecclesiæ vel à laicis personis, sicut in instrumento sive privilegio suo originali evidentialiter continetur narratum. Confirmarunt ei omnes parochiales ecclesias quas à Pontificibus Gerundensis ecclesiæ quondam fuerat adepta, videlicet ecclesiam sancti Andreæ et sancti Johanis de Bidinga, et sancti Matthæi de Caneto, et sancti Genesii de Canavells, et sancti Johanis de Mata, et sancti Romani de Libiano, et sancti Martini de Fontanillis, cum primitiis, decimis, et oblationibus, et defunctionibus, nec non et omni jure quod ad easdem ecclesias pertinet vel pertinere debet. Illud autem excipientes firmissime constituerunt, ut nulli aliæ ecclesiæ quam gerundensi à quopiam subjiciatur, nec possit se munire privilegiis contra subjectionem et canonicam obedientiam quam Gerundensi ecclesiæ exprompto et notissimo jure canonum tenetur exhibere tam in ordinibus et chrismate suscipiendo quam in synodali conventu et aliis canonicis institutionibus &c. Termini vero hujus eclesiæ ita se habent. Ab oriente in ipso torrente de Turricela, quæ est justa domos leprosorum. Ab occidente in terminis sancti Michaelis de Caneto.... A meridie ad podium de vulp.....sicut extenditur usque ad terminos Aquilla. A circio terminatur in ipsum lapidem qui vulgo dicitur Los de Figoreda &c. Actum III idus octobris. Berengarius Tarraconensis Archiepiscopus. Raymundus per Dei gratiam Gerundensis Episcopus. Floridus de Darnils Gerundensis sa

crista.

XXII.

Consecratio Ecclesia Sanctæ Mariæ Latonensis.

Hoc et translatum sumptum fideliter à quodam publico instrumento inferius inserto, in quo quidem instrumento ante clausulam inferiorem, quæ incipit. Acta est hæc Scriptura &c. in quo quidem spatio inibi dimisso erant scriptæ tres firmæ, sive supscripciones, quæ in fine ipsius clausulæ ad removen

=

"

dum omne dubium, et confusionem præsentis transcripti fuerunt positæ, et post illas aliæ fuerunt continuatæ firmæ seu subscriptiones inibi post ipsam clausulam, et ante clausuram ipsius instrumenti subscentæ, quorum quidem instrumento, subscriptiones per modum jam dictum positæ tenoris talis sunt Notum sit fidelium universitati futuræ, et præsenti Sacratissimum locum beatissimæ Dei genitriciis Mariæ vulgo vocatum Latonense quondam fuisse opulentissimum, et magnis honoribus, ac rebus ditatum, postmodum vero incuria inhabitantium, et direptione praborum hominum ad tantam inopiam redactum, quod nemo ibi morabatur, nec aliquis. ibi divinis cultibus honor exhibebatur: tandem inspirante divina clementia, quæ sibi eundem providerat locum cordi cujusdam Magnatis nomine Adalberti, et conjugis suæ Alamburgis, et filiorum suorum Gauberti, et Guillelmi Petri, scilicet, et Arnaldi Gerundensis canonici, in quorum honore eodem beatæ Mariæ habentur sita ecclesia, ut idem locus reficeretur, et ad pristinam, si posset fieri, in Dei servitio ubertatem reduceretur; Recognoscentes præfati prælibatum locum injuste, et indigne detentum extitisse, ab eorum propinquis, sive ab eisdem ipsis cum magno devotionis affectu, per scripturam donationis reddiderunt, et gratuito animo concesserunt prænominatum locum cum ecclesiis beatæ Mariæ, et beati Joannis, quæ ibi erant, et ea quæ in circuitu earum, sunt, et omnia quæ illich, et ubique juris earundem ecclesiarum ullo unquam tempore quocumque modo fuisse, aut esse probari, aut sciri potuerit gloriosissimæ Dei Genitricis Mariæ, in cujus honore santissimum ibi constat esse erectum altare. Ideo enim se evacuanter de jam dictis, Ecclesiis, et omnibus sibi pertinentibus, quod nihil inibi dominationis, et imperii retinebunt retinuerunt, neque ab aliquo successorum suorum, vel stirpis suæ, ac posteritatis requifèndum esse censuerunt, ac voluerunt, sed omnia ab eis collata, et in futuro à fidelibus conferenda irrevocabili legum eternitate in potestate ejusdem ecclesiæ maneant à clericis ibidem regulariter viventibus semper habenda, et possidenda, et in eorum usibus, et necessitatibus expendenda, quarum rerum traditio fuit acta in

« PreviousContinue »