Page images
PDF
EPUB

AVARUS ET PLUTUS.

ICTA fenestra Euri flatu stridebat, avarus
Ex somno trepidus surgit, opumque memor.
Lata silenter humi ponit vestigia, quemque

Respicit ad sonitum, respiciensque tremit;
Augustissima quæque foramina lampade visit,

Ad vectes, obices, fertque refertque manum.
Dein reserat crebris junctam compagibus arcam
Exultansque omnes conspicit intus opes.
Sed tandem furiis ultricibus actus ob artes
Queis sua res tenuis creverat in cumulum.
Contortis manibus nunc stat, nunc pectora pulsans
Aurum execratur, perniciemque vocat ;
O mihi, ait, misero mens quam tranquilla fuisset,
Hoc celasset adhuc si modo terra malum!
Nunc autem virtus ipsa est venalis ; et aurum
Quid contra vitii tormina sæva valet ?

O inimicum aurum! O homini infestissima pestis;
Cui datur illecebras vincere posse tuas ?
Aurum homines suasit contemnere quicquid honestum est.
Et præter nomen nil retinere boni.

Aurum cuncta mali per terras semina sparsit ;
Aurum nocturnis furibus arma dedit.

Bella docet fortes, timidosque ad pessima ducit,
Fœdifragas artes, multiplicesque dolos,
Nec vitii quicquam est, quod non inveneris ortum
Ex malesuadâ auri sacrilegâque fame.
Dixit, et ingemuit; Plutusque suum sibi numen
Ante oculos, irâ fervidus, ipse stetit.
Arcam clausit avarus, et ora horrentia rugis
Ostendens; tremulum sic Deus increpuit.
Questibus his raucis mihi cur, stulte, obstrepis aures?
Ista tui similis triştia quisque canit.

30

34

Commaculavi egone humanum genus, improbe? Culpa,
Dum rapis, et captas omnia, culpa tua est.
Mene execrandum censes, quia tam pretiosa
Criminibus fiunt perniciosa tuis?

Virtutis specie, pulchro ceu pallio amictus
Quisque catus nebulo sordida facta tegit.
Atque suis manibus commissa potentia, durum
Et dirum subito vergit ad imperium.

Hinc, nimium dum latro aurum detrudit in arcam.
Idem aurum latet in pectore pestis edax.

Nutrit avaritiam et fastum, suspendere adunco
Suadet naso inopes, et vitium omne docet.
Auri et larga probo si copia contigit, instar
Roris dilapsi ex æthere cuncta beat:

Tum, quasi numen inesset, alit, fovet, educas orbos,
Et viduas lacrymis ora rigare vetat.
Quo sua crimina jure auro derivet avarus,

Aurum animæ pretium qui cupit atque capit?
Lege pari gladium incuset sicarius atrox
Cæso homine, et ferrum judicet esse reum.

40

50

PAPILIO ET LIMAX.

QUI subito ex imis rerum in fastigia surgit,
Nativas sordes, quicquid agatur, olet.

TRANSLATIONS

FROM THE

FRENCH OF MADAME DE LA MOTHE GUION.

THE NATIVITY.

'Tis folly all!-let me no more be told
Of Parian porticoes, and roofs of gold;
Delightful views of Nature, dress'd by Art,
Enchant no longer this indifferent heart;
The Lord of all things, in his humble birth,
Makes mean the proud magnificence of earth;
The straw, the manger, and the mouldering wall
Eclipse its lustre; and I scorn it all.

Canals, and fountains, and delicious vales,
Green slopes and plains, whose plenty never fails;
Deep-rooted groves, whose heads sublimely rise,
Earth-born, and yet ambitious of the skies;
The abundant foliage of whose gloomy shades,
Vainly the sun in all its power invades ;
Where warbled airs of sprightly birds resound,
Whose verdure lives while Winter scowls around;

10

Rocks, lofty mountains, caverns dark and deep,
And torrents raving down the rugged steep;

17

Smooth downs, whose fragrant herbs the spirits cheer;
Meads crown'd with flowers; streams musical and clear,
Whose silver waters, and whose murmurs, join
Their artless charms, to make the scene divine;
The fruitful vineyard, and the furrow'd plain,
That seems a rolling sea of golden grain :
All, all have lost the charms they once possess'd;
An infant God reigns sovereign in my breast;
From Bethlehem's bosom I no more will rove;
There dwells the Saviour, and there rests my love.
Ye mightier rivers. that, with sounding force,
Urge down the valleys your impetuous course!
Winds, clouds, and lightnings! and, ye waves, whose heads,
Curl'd into monstrous forms, the seaman dreads!
Horrid abyss, where all experience fails,

Spread with the wreck of planks and shatter'd sails;
On whose broad back grim Death triumphant rides,
While havoc floats on all thy swelling tides,
Thy shores a scene of ruin, strew'd around
With vessels bulged, and bodies of the drown'd!
Ye fish, that sport beneath the boundless waves,
And rest, secure from man, in rocky caves;
Swift-darting sharks, and whales of hideous size,
Whom all the aquatic world with terror eyes!
Had I but faith immoveable and true,
I might defy the fiercest storm, like you :
The world, a more disturb'd and boisterous sea,
When Jesus shows a smile, affrights not me;
He hides me; and in vain the billows roar,

Break harmless at my feet, and leave the shore.

30

Thou azure vault where, through the gloom of night,

.

Thick sown, we see such countless worlds of light!

40

50

Quam vellem ignotus, quod mens mea semp Ante larem proprium placidam expectare s Tum demùm, exactis non infeliciter annis, Sortiri tacitum lapidem, aut sub cespite con

EPITAPHIUM.1

HIC etiam jacet,

Qui totum novennium vixit,
Puss.
Siste paulisper,

Qui præteriturus es,
Et tecum sic reputa―

Hunc neque canis venaticus,
Nec plumbum missile,
Nec laqueus,

Nec imbres nimii,

Confecêre:

Tamen mortuus est-
Et moriar ego.

SIMILE IN PARADISE LOST

"So when, from mountain tops, the dusky cloud
Ascending," &c.

QUALES aërii montis de vertice nubes
Cum surgunt, et jam Boreæ tumida ora
Cœlum hilares abdit, spissâ caligine, vul
Tum, si jucundo tandem sol prodeat or
Et croceo montes et pascua lumine ting
Gaudent omnia, aves mulcent concentib
Balatuque ovium colles vallesque resulta

1 On the death of a favourite hare. See p. 178

« PreviousContinue »