τον πατέρα τον εαυτου πολύν χρόνον έλάνθανεν, ύστερον
δε προς ξένους επί δείπνον ελθών, χελιδόνων τινά νεοσ-
σιάν τη λόγχη νύξας κατέβαλε και τους νεοσσούς διέ-
φθειρε. λεγόντων δ' οίον είκός των παρόντων “ άνθρωπε,
τί παθών έργον ούτως αλλόκοτον έπραξας;” « ου γάρ” έφη
“ μου πάλαι καταμαρτυρούσιν αύται ψευδώς και κατα-
βοώσιν ως απεκτονότος τον πατέρα ;” θαυμάσαντες δ' οι
παρόντες τον λόγον εμήνυσαν το βασιλεί, και του πρά-
γματος εξελεγχθέντος έτισεν ο Βέσσος την δίκην.
(6) Ω ταν, άκουσον ήν τί σοι δοκώ λέγειν.

άνθρωπός έστι ζώον επίπονον φύσει,
και πολλά λυπήρ' ο βίος εν εαυτώ φέρει.
παραμυθίας ουν φροντίδων ανεύρετο
μεθ' ηδονής τ' απήλθε παιδευθείς θ' άμα.
τους γάρ τραγωδους πρώτον, ει βούλει, σκόπει,
ως ωφελούσι πάντας. ο μεν ών γάρ πένης
πτωχότερον αυτού καταμαθών τον Τήλεφον
γενόμενον ήδη την πενίαν ράον φέρει.
ο νοσών τι μανικόν 'Αλκμέων' εσκέψατο.
οφθαλμιά τις, είσι Φινείται τυφλοί.
τέθνηκε το παις, η Νιόβη κεκούφικεν.
χωλός τίς έστι, τον Φιλοκτήτην ορά.
γέρων τις ατυχεί, κατέμαθεν τον Οινέα.
άπαντα γάρ τα μείζον' η πέπoνθέ τις
ατυχήματ’ άλλοις γεγονότ' εννοούμενος
τας αυτός αυτού συμφοράς ήττον στένει.

Latin. Translate :

(a) Consularem hominem consulari imperio provinciam Asiam obtinentem Samiario exuli tradidit: interficere captum statim noluit, ne nimis, credo, in victoria liberalis videretur. Cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset, tum verberibus ac tormentis quaestionem habuit, idque per biduum. Post cervicibus fractis caput abscidit idque adfixum gestari iussit in pilo; reliquum corpus tractum atque laniatum abiecit in mare. Cum hoc hoste bellandum est, cuius taeterrima crudelitate omnis barbaria superata est !

Quid loquar de caede civium Romanorum, de di-
reptione fanorum ? Quis est, qui pro rerum atrocitate
deplorare tantas calamitates queat ? Et nunc tota Asia
vagatur, volitat ut rex, nos alio bello distineri putat;
quasi vero non idem unumque bellum sit contra hoc
iugum impiorum nefarium. Imaginem M. Antoni crudeli.
tatis in Dolabella cernitis; ex hoc illa efficta est, ab
hoc Dolabellae scelerum praecepta sunt tradita. Num
leniorem, quam in Asia Dolabella fuit, in Italia, si liceat,
fore putatis Antonium ? Mihi quidem et ille pervenisse
videtur, quoad progredi potuerit feri hominis amentia,
neque Antonius ullius supplicii adhibendi, si potestatem
habeat, ullam esse partem relicturus.
(6) Cincta premebantur trucibus Capitolia Gallis :

Fecerat obsidio iam diuturna famem.
Iuppiter, ad solium superis regale vocatis,

Incipe !'ait Marti. Protinus ille refert :
'Scilicet ignotum est, quae sit fortuna meorum,

Et dolor hic animi voce querentis eget.
Si tamen, ut referam breviter mala iuncta pudori

Exigis : Alpino Roma sub hoste iacet.
Haec est, cui fuerat promissa potentia rerum,

Iuppiter ? hanc terris impositurus eras ?
Iamque suburbanos Etruscaque contudit arma.

Spes erat in cursu. Nunc lare pulsa suo est.
Vidimus ornatos sacrata per atria picta

Veste triumphales occubuisse senes.
Vidimus Iliacae transferri pignora Vestae

Sede. Putant aliquos scilicet esse deos.
At si respicerent, qua vos habitatis in arce,

Totque domos vestras obsidione premi,
Nil opis in cura scirent superesse deorum,

Et data sollicita tura perire manu.
Atque utinam pugnae pateat locus ! arma capessant,

Et, si non poterunt exsuperare, cadant.
Nunc inopes victus ignavaque fata timentes

Monte suo clausos barbara turba premit.'

M.-B.

VI. HILARY TERM, 1906.

Greek.

· Translate :

(α) Εί τοίνυν τις oίεται Θηβαίους έσεσθαι μετ' εκείνου, έστι μεν χαλεπος προς υμάς ο περί τούτων λόγος διά γάρ το μισείν αυτούς ουδ' αν αληθές ουδέν ήδέως αγαθόν περί αυτών ακούσαιτε ου μην αλλά δεί τους περί

λογισμόν παραλιπείν διά μηδεμίαν πρόφασιν. εγω τοίνυν oίμαι τοσούτ' απέχειν Θηβαίους του μετ' εκείνου ποτ' αν ελθείν επί τους "Έλληνας, ώστε πολλών άν χρημάτων, ει έχoιεν δούναι, πρίασθαι γενέσθαι τιν' αυτούς καιρόν δι' ου τας προτέρας αναλύσονται προς τους Έλληνας αμαρτίας. ει δ' άρα παντάπασι τις ούτως oίεται φύσει δυστυχείς Θηβαίους είναι, εκείνό γε δήπουθεν άπαντες επίστασθε, ότι Θηβαίων τάκείνου φρονούντων, ανάγκη τους τούτων εχθρούς τα των Ελλήνων φρονείν. . HECUBA LAMENTS OVER HER CHILD CONDEMNED TO BE

THROWN FROM THE WALLS OF TROY.
(0) Ω φίλτατ', ώ περισσά τιμηθείς τέκνον,

θανή προς εχθρών μητέρ' αθλίαν λιπών,
ή του πατρός δε σ' ευγένει’ αποκτενεί,
ή τoίσιν άλλοις γίγνεται σωτηρία.
ώ λέκτρα τάμα δυστυχή τε κάγαμα,
οίς ήλθον ες μέλαθρον "Εκτορός ποτε,
ου σφάγιον υιόν Δαναΐδαις τέξουσ' εμόν,
αλλ' ώς τύραννον Ασιάδος πολυσπόρου.
ώπαι, δακρύεις" αισθάνη κακών σέθεν;
τί μου δέδραξαι χερσί κάντεχη πέπλων,
νεοσσός ωσεί πτέρυγας έσπίτνων εμάς;
ουκ είσιν" Έκτωρ κλεινόν άρπάσας δόρυ
γής εξανελθών σου φέρων σωτηρίαν,
λυγρόν δε πήδημ' ές τράχηλον υψόθεν
πεσών ανοίκτως, πνεύμ’ απορρήξεις σέθεν.
ώ νέον υπαγκάλισμα μητρι φίλτατον,
νυν-ούποτ' αύθις-μητέρ' ασπάζου σέθεν,
πρόσπιτνε την τεκούσαν, αμφί δ' ωλένας
έλισσ' εμοίς νώτοισι και στόμ' άρμοσον.

Latin. Translate :

(a) Sed et bellum Volscum imminebat et civitas secum ipsa discors intestino inter patres plebemque flagrabat odio. Fremebant, se, foris pro libertate et imperio dimicantes, domi a civibus captos et oppressos esse, tutioremque in bello quam in pace et inter hostes quam inter cives libertatem plebis esse; invidiamque eam sua sponte crescentem insignis unius calamitas accendit. Magno natu quidam cum omnium malorum suorum insignibus se in forum proiecit. Obsita erat squalore vestis, foedior corporis habitus pallore ac macie perempti; ad hoc promissa barba et capilli efferaverant speciem oris. Noscitabatur tamen in tanta deformitate, et ordines duxisse aiebant ; aliaque militiae decora vulgo miserantes eum iactabant ; ipse testes honestarum aliquot locis pugnarum cicatrices adverso pectore ostentabat. Sciscitantibus, unde illo habitus, unde deformitas, quum circumfusa turba esset prope in contionis modum, Sabino bello ait se militantem, quia propter populationes agri non fructu modo caruerit, sed villa incensa fuerit, direpta omnia, pecora abacta, tributum iniquo suo tempore imperatum, aes alienum fecisse. Id cumulatum usuris primo se agro paterno avitoque exuisse, deinde fortunis aliis ; postremo velut tabem pervenisse ad corpus; ductum se ab creditore non in servitium, sed in ergastulum et carnificinam esse. (6) Hic erat! hic iurata manet! rumpantur iniqui!

vicimus : assiduas non tulit illa preces. falsa licet cupidus deponat gaudia livor:

destitit ire novas Cynthia nostra vias. illi carus ego et per me carissima Roma

dicitur, et sine me dulcia regna negat.
illa vel angusto mecum requiescere lecto

et quocumque modo maluit esse mea,
quam sibi dotatae regnum vetus Hippodamiae,

et quas Elis opes ante pararat equis.
quamvis magna daret, quamvis maiora daturus,
non tamen illa meos fugit avara sinus.

hanc ego non auro, non Indis flectere conchis,

sed potui blandi carminis obsequio.
sunt igitur Musae, neque amanti tardus Apollo,

quis ego fretus amo: Cynthia rara mea est ! nunc mihi summa licet contingere sidera plantis :

sive dies seu nox venerit, illa mea est ! nec mihi rivalis certos subducit amores :

ista meam norit gloria canitiem.

VII. TRINITY TERM, 1906.

Greek. Translate :(α)

A PARASITE'S APOLOGY.

Bούλομαι δείξαι σαφώς
ως σεμνόν εστι τούτο και νενομισμένον
και των θεών εύρημα, τας δ' άλλας τέχνας
ουδείς θεών κατέδειξεν, αλλ' άνδρες σοφοί.
το γάρ παρασιτείν εύρεν ο Ζεύς ο φίλιος,
ο των θεών μέγιστος ομολογουμένως.
ούτος γαρ εις τας οικίας εισέρχεται
ουχί διακρίνας την πενιχράν η πλουσίαν,
ου δ' αν καλώς έστρωμένην κλίνην ίδη
παρακειμένην τε την τράπεζαν πάνθ' ά δεί
έχoυσαν, ήδη συγκατακλιθείς κοσμίως
άριστίσας εαυτόν, έντραγών, πιών,
απέρχετ' οίκαδ' ου καταβαλών συμβολάς.
κάγώ ποιώ νύν τούτ'· επάν κλίνας δω

και την θύραν ανεωγμένην, εισέρχομαι
ενθάδε σιωπή και ποιήσας ευσταλή
έμαυτόν, ώστε μη νοχλείν τον συμπότην.
πάντων απολαύσας των παρατεθέντων, πιών,
απέρχομ’ οίκαδ' ώσπερ ο Ζεύς και φίλιος.

(0) Μέλλων τε γάρ πλείν μετά τοσούτων επί τηλικαύτην πόλιν το μέγεθος, και πάντων των δεινών πλησίον όντων, ούτ' εκείνος ήθύμησεν ούτε των παρακληθέντων ουδείς αποστήναι των κινδύνων ήξίωσεν, αλλ' οι μεν ώσπερ θεώ συνακολουθούντες άπαντες ενέμειναν τοίς ώμολογη