Akbar: een Oostersche roman

Aboel Fazl Agra Akbar alles altijd antwoordde avond beide bekend bijzonder bleef blijven brengen deed deel dien dienaar edele eenige eenmaal eigen eind enkel Feizi gaan gansch geheel gekomen gelaat gelegenheid gelijk geloof genoeg ging goed groote hand hebt heden heel hernam hoofd hooge hunne iets inderdaad indien Iravati juist Keizer Koelloeka komen kwam laat laatste land lang langs later leven liet ligt maken meest menschen minder misschien mogen mogt naam nader nieuwe nooit omtrent onze oogen oogenblik open Parviz riep rijk Salhana scheen schoon Selim Siddha soms spoedig sprak spreken steeds straks terstond terug terwijl tevens thans vader verder vertrek volk volkomen voort vorst vraag vrij vroeg vroeger vrouw waarin waarop wachten weer weet weinig wezenlijk wien wijze willen wist woord zaak zeggen zeide zeker zelf zien zijde zijner zijt zooals zoon zoudt zult