Ut lex Postumiæ jubet magistræ,
Ebriosâ acinâ ebriosioris.
At vos, quo lubet, hinc abite, lymphæ,
Vini pernicies; et ad severos
Migrate hic merus est Thyonianus.
Ad Verannium et Fabullum.
Pisonis comites, cohors inanis,
Aptis sarcinulis et expeditis,
Veranni optime, tuque, mi Fabulle,
Quid rerum geritis? satisne, cum isto
Vappâ, frigoraque et famem tulistis ?
Ecquidnam in tabulis patet lucelli
Expensum? ut mihi, qui meum secutus
Prætorem, refero datum lucello.
O Memmi! bene me, ac diu, supinum
Totâ istâ trabe lentus irrumâsti.
Sed, quantum video, pari fuistis
Casu: nam nihilo minore verpâ
Farti estis. Pete nobiles amicos.
At vobis mala multa Dî Deæque
Dent, opprobria Romuli Remique.
Quis hoc potest videre, quis potest pati,
Nisi impudicus, et vorax, et aleo,
Mamurram habere, quod Comata Gallia
Habebat uncti, et ultima Britannia?
Cinæde Romule, hæc videbis, et feres?
Es impudicus, et vorax, et aleo.
Et ille nunc superbus et superfluens
Perambulabit omnium cubilia,
Ut albulus columbus, aut Adoneüs ?
Cinæde Romule, hæc videbis, et feres?
Es impudicus, et vorax, et aleo.
Eone nomine, imperator unice,
Fuisti in ultimâ Occidentis insulâ,
Ut ista vostra diffututa mentula
Ducenties comesset, aut trecenties ?
Quid est ? ait sinistra liberalitas :
Parum expatravit. An parum helluatus est?
Paterna prima lancinata sunt bona;
Secunda præda Pontica; inde tertia
Ibera, quam scit amnis aurifer Tagus.
Hunc, Galliæ, timetis, et Britanniæ ?
Quid hunc (malum!) fovetis? aut quid hic potest, Nisi uncta devorare patrimonia?
Eone nomine, imperator unice,
Socer generque perdidistis omnia?
Alphene immemor, atque unanimis false sodalibus! Jam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi:
Jam me prodere, jam non dubitas fallere, perfide! Nec facta impia fallacûm hominum Coelicolis placent; Quæ tu negligis, ac me miserum deseris in malis. 5 Eheu! quid faciant dehinc homines, quoive habeant fidem ?
Certe tute jubebas animam tradere, inique, me Inducens in amorem, quasi tuta omnia mî forent. Idem nunc retrahis te; ac tua dicta omnia factaque Ventos irrita ferre, et nebulas aërias, sinis. 10 Si tu oblitus es, at Dî meminerunt, meminit Fides, Quæ, te ut pœniteat postmodo facti, faciet, tui.
Pæninsularum, Sirmio, insularumque
Ocelle, quascumque in liquentibus stagnis,
Marique vasto, fert uterque Neptunus!
Quam te libenter, quamque lætus, inviso!
Vix mî ipse credens, Thyniam atque Bithynos 5
Liquisse campos, et videre te in tuto.
O! quid solutis est beatius curis ?
Cum mens onus reponit, ac peregrino
Labore fessi venimus larem ad nostrum,
Desideratoque acquiescimus lecto.
Hoc est, quod unum est pro laboribus tantis.
Salve, o venusta Sirmio! atque hero gaude:
Gaudete vosque, Lydia lacus undæ :
Ridete, quidquid est domi cachinnorum.
Amabo, mea dulcis Ipsithilla,
Meæ delicia, mei lepores,
Jube ad te veniam meridiatum.
Quod si jusseris, illud adjuvato,
Nequis liminis obseret tabellam,
Neu tibi lubeat foras abire;
Sed domi maneas, paresque nobis
Novem continuas fututiones.
Verum, siquid ages, statim jubeto;
Nam pransus jaceo, et satur supinus
Pertundo tunicamque, palliumque.
O Furum optime balneariorum,
Vibenni pater, et cinæde fili!
(Nam dextrâ pater inquinatiore,
Culo filius est voraciore)
Cur non exsilium malasque in oras
Itis? quandoquidem patris rapinæ
Notæ sunt populo; et nates pilosas,
Fili, non potes asse venditare.
Dianæ sumus in fide
Puellæ, et pueri integri:
Dianam pueri integri,
Puellæque, canamus.
O Latonia, maximi
Magna progenies Jovis !
Quam mater prope Deliam
Deposivit olivam;
Montium domina ut fores,
Silvarumque virentium,
Saltuumque recondito
rum, amniumque sonantûm. Tu Lucina dolentibus
Juno dicta puerperis:
Tu potens Trivia, et notho es
Dicta lumine Luna.
Tu, cursu, Dea, menstruo
Metiens iter annuum,
Rustica agricolæ bonis
Tecta frugibus exples.
Sis quocumque placet tibi
Sancta nomine; Romuli-
que antiquam, ut solita es, bonâ
Sospites ope gentem.
Poëtæ tenero, meo sodali,
Velim Cæcilio, papyre, dicas,
Veronam veniat, Novi relinquens
Comi monia, Lariumque litus:
Nam quasdam volo cogitationes
Amici accipiat sui, meique.
Quare, si sapiet, viam vorabit,
Quamvis candida millies puella
Euntem revocet, manusque collo
Ambas injiciens, roget morari;
Quæ nunc (si mihi vera nuntiantur)
Illum deperit impotente amore.
Nam, quo tempore legit inchoatam
Dindymi dominam, ex eo misellæ
Ignes interiorem edunt medullam.
Ignosco tibi, Sapphicâ puella
Musâ doctior; est enim venuste
Magna Cæcilio inchoata Mater.
Annales Volusî, cacata charta!
Votum solvite pro meâ puellâ :
|