II. titudine perturbatus, quid de ceteros ageret, con- CAP. suluit Trajanum tunc imperatorem, allegans præter obstinationem non sacrificandi, nihil aliud se de sacramentis eorum comperisse, quam cœtus antelucanos ad canendum Christo ut deo et ad confœderandam disciplinam, homicidium, adulterium, fraudem, perfidiam, et cetera scelera prohibentes. Tunc Trajanus rescripsit, hoc genus inquirendos quidem non esse, oblatos vero puniri oportere. O sententiam necessitate confusam! Negat inquirendos ut innocentes, et mandat puniendos ut nocentes. Parcit et sævit, dissimulat et animadvertit. Quid temetipsum censura circumvenis? si damnas, cur non et inquiris? si non inquiris, cur non et absolvis? Latronibus vestigandis per universas provincias militaris statio sortitur; in reos majestatis et publicos hostes omnis homo miles est; ad socios, ad conscios usque inquisitio extenditur. • De cetero-possibly numero, but I would rather supply negotio -How he should generally act in future cases. Constr. allegans se, præter obst.-nihil comp.-quam cœtus prohib. Christo ut Deothis is clearly the correct reading, and not et. The importance of the variation will easily be seen: Pliny's expression-quasi Deo, is less liable to corruption or misrepresentation. Compare Wilson on the New Testament, C. XVIII. 1 rescripsit—this expression became technical; rescriptum,' an ordinance,' these documents are presently called 'principum mandata.'-hoc genus, sc. homines.— ejusmodi and other phrases are constantly used by Tertullian 8 necessitate confusam ;-ne- • Sortitur. This must be taken passively. I do not remember ever to have seen it so occurring elsewhere, but the old active form sortio is used by Ennius, and remains in Plautus (Casin. 2, 6, 43.) compare odiri, c. 3. modulari, c. 27. opinari, Arnob. I. 12. The sense will be, "is appointed to the duty by lot." The robber-captain in Apuleius (Metam. VII.) speaking of one of these stations calls it 'factio militarium vexillationum. II. 10 CAP. Solum Christianum inquiri non licet, offerri licet, quasi aliud esset actura inquisitio, quam oblationem1o. Damnatis ergo oblatum, quem nemo voluit requisitum; qui, puto, jam non ideo meruit pœnam, quia nocens est, sed quia, non requirendus, inventus est. Itaque nec in illo ex forma malorum judicandorum agitis erga nos, quod ceteris negantibus adhibetis tormenta ad confitendum", solis Christianis ad negandum; cum, si malum esset, nos quidem negaremus, vos vero confiteri tormentis compelleretis. Neque enim ideo putaretis non requirenda quæstionibus scelera, quia certi essetis admitti ea ex nominis confessione, qui hodie de confesso homicida, scientes homicidium quid sit, nihilominus ordinem extorquetis admissi: quo perversius, cum præsumatis de sceleribus nostris ex nominis confessione, cogitis tormentis de confessione decedere, ut negantes nomen pariter utique negemus et scelera, de quibus ex confessione nominis præsumpseratis. Sed, opinor", non vultis nos perire, quos pessimos creditis. Sic enim 10 "As if the enquiry, (which is forbidden,) could have any other consequence than the production of the criminal, (which is allowed.)" Oblatio, bringing before a magistrate. So. c. 21, oblatum Pontio Pilato. Apuleius uses magistratibus objicere, III. 54. "Adhibetis cæteris (dat.) you apply to. ad confitendum, with a view to a confession. I have elsewhere remarked on the characteristic practice of Tertullian in using verbs absolutely, but for such employment of fateor and its compounds he has earlier authority. See Juv. XIII. 22. 12 Constr. Neque enim putaretis non requirenda ideo quia certi essetis-[vos inquam] qui scientes -nihilominus extorquetis. ordinem admissi-"the circumstances of the crime." 13 Opinor-soletis; ironically. -circa nos- —i. e. erga, "in our case." So. c. 6. circa deos vestros. -the use of the word is only found in late writers, but is constant in Tertullian. 14 soletis dicere homicida: nega; laniari jubere sacrilegum, si confiteri perseveraverit. Si non ita agitis circa nos nocentes, ergo nos innocentissimos judicatis, cum quasi innocentissimos non vultis in ea confessione perseverare, quam necessitate, non justitia damnandam a vobis sciatis. Vociferatur homo: Christianus sum. Quod est dicit; tu vis audire, quod non est. Veritatis extorquendæ præsides, de nobis solis mendacium elaboratis audire. Hoc sum, inquit, quod quæris, an sim; quid me torques in perversum? confiteor, et torques; quid faceres, si negarem? Plane aliis negantibus non facile fidem accommodatis; nobis, si negaverimus, statim creditis. Suspecta1 sit vobis ista perversitas, ne qua vis lateat in occulto, quæ vos adversus formam, adversus naturam judicandi, contra ipsas quoque leges ministret. Nisi enim fallor, leges malos erui jubent, non abscondi; confessos damnari præscribunt, non absolvi. Hoc senatusconsulta, hoc principum mandata definiunt, hoc imperium, cujus ministri estis. Civilis, non tyrannica dominatio vestra est. Apud tyrannos enim tormenta etiam pro pœna adhibentur; apud vos soli quæs 14 Quod est dicit-What he is he tells you. 15 Let these unnatural features of the case lead you to suspect the existence of some secret agency. Compare c. 27, "Ille scilicet spiritus dæmoniacæ et angelicæ paraturæ, qui noster ob divortium æmulus, et ob Dei gratiam invidus de mentibus vestris adversus nos præliatur, occulta inspiratione, modulatis et subornatis ad omnem quam in primordio CAP. CAP. tioni temperantur. Vestram illis servate legem usque ad confessionem; et si confessione præveniantur, vacabunt. Sententia opus est; debito pœnæ nocens expungendus est, non eximendus. Denique illum nemo gestit absolvere; non licet hoc velle; ideo nec cogitur quisquam negare. Christianum hominem omnium scelerum reum, deorum, imperatorum, legum, morum, naturæ totius inimicum existimas, et cogis" negare, ut absolvas, quem non poteris absolvere, nisi negaverit. Prævaricaris in leges. Vis ergo neget se nocentem, ut eum facias innocentem, et quidem invitum jam, nec de præterito reum. Unde ista perversitas? ut etiam illud non recogitetis, sponte confesso magis credendum esse, quam per vim neganti; vel ne compulsus 16 [Temperantur, i.e. attemperantur, vel lege "apud vos solas quæstiones temperant." Sic temperare ambiguitates, c. 22; majestatem, c. 33; onus, c. 47. Prudent. π. στεφ. in Laurent. v. 347. Ad Nat. II. 3. A.] The first of these readings and explanations is the correct one. Ves-tram, &c. "Observe your own law for their application up to this point, and then, if their introduction be anticipated by voluntary confession, they will be superfluous." In the succeeding passages Tertullian argues that the magistrates are acting in direct opposition to the spirit of the law, which concludes a prisoner guilty, uses every effort to prove him so, and regards punishment as the satisfactory termination of an enquiry; where as in this case, though Christianity was reckoned an epitome of all known crimes, yet no pains were spared to make those deny their guilt who had already acknowledged it, and thus to secure, instead of their punishment, their acquittal. 17 Existimas et cogis-et for et tamen, as frequently. Comp. Virg. Ecl. IX. 57. Juv. vII. 124, and XIII. 91. 'putat esse Deos, et pejerat. et quidem invitum, &c.; "and this too when he declines the acquittal now, and was not guilty either originally." Constr. illud non rec.-credendum esse[neque hoc] ne negarit, on the constr. of ne, see c. 7. 'Non ex fide,' are to be taken in close connexion, untruly.' To join non with negarit is to destroy the argument, and distort the Latin. 11. negare, non ex fide negarit; et absolutus ibidem. CAP. post tribunal de vestra rideat æmulatione, iterum Christianus. Cum igitur in omnibus nos aliter disponatis", quam ceteros nocentes, id unum contendendo, ut de eo nomine excludamur (excludimur enim, si facimus, quæ faciunt non Christiani), intelligere potestis non scelus aliquod in caussa esse, sed nomen, quod quædam ratio æmulæ operationis insequitur, hoc primum agens, ut homines nolint scire pro certo, quod se nescire pro certo sciunt. Ideo et credunt de nobis quæ non probantur, et nolunt inquiri, ne probentur non esse, quæ malunt credi esse, ut nomen illius æmulæ rationis inimicum, præsumptis, non probatis criminibus, de sua sola confessione damnetur. Ideo torquemur confitentes, et punimur perseverantes, et absolvimur negantes, quia nominis prælium est. Denique quid de tabella recitatis illum Christianum, cur non et homicidam? Si homicida Christianus, cur non et incestus? vel quodcunque aliud nos esse creditis? In nobis solis pudet aut piget ipsis nominibus scelerum pronuntiare? Christianus si nullius criminis reus est, nomen valde infestum, si solius nominis. crimen est. 18 disponatis,-Since you treat us in every stage of the proceedings, &c. 19 Quod quædam, &c.-"Which some system of hostile agency persecutes." The emula ratio or ratio æmulæ operationis, is the work of Satan and his dæmons. See c. 22 and elsewhere. Insequitur-like persequitur, c. 21. a Judæis insequentibus multa per pessi, c. 50. cur querimini, quod micum. |
