HALIEUTICON FRAGMENTUM. Accepit mundus legem dedit arma per omnes, 11 Incidit, assumtamque dolo tandem pavet escam. 20 Inficiens æquor nigrum vomit ore cruorem, in auras 70 Seu septem spatiis Circo meruere coronam; Venandique sagax virtus, viresque sequendi. Emicat, atque dolos saltu deludit inultus; 30 EPICEDION DRUSI CÆSARIS, ET NUX ELEGIA, QUÆ OVIDIO DUBIE ADSCRIBUNTUR: A. SABINI EPISTOLÆ TRES, QUÆ PENELOPÆ, PHYLLIDI, ET NONE NASONIANIS RESPONDENT. 10 15 20 Alterius luctu fortia verba loqui! Scilicet exiguo percussa es fulminis ictu ; Fortior ut possis cladibus esse tuis. Occidit exemplum juvenis venerabile morum: Maximus ille armis, maximus ille toga. Ille modo eripuit latebrosas hostibus Alpes, Et titulum belli dux, duce fratre, tulit. Ille genus Suevos acre, indomitosque Sygambros Contudit, inque fugam barbara terga dedit; Ignotumque tibi meruit, Romane, triumphum, Protulit in terras imperiumque novas. Solvere vota Jovi, fatorum ignara tuorum, Mater, et armiferæ solvere vota deæ, Gradivumque patrem donis implere parabas, Et quoscunque coli jusque piumque deos. 24 Maternaque sacros agitabas mente triumphos: Forsitan et curæ jam tibi currus erat. Funera pro sacris tibi sunt ducenda triumphis: Et tumulus Drusum pro, Jovis arce manet. Fingebas reducem, præceptaque mente fovebas Gaudia; et ante oculos jam tibi victor erat. 30 Jam veniet: jam me gratantem turba videbit : Jam mihi pro Druso dona ferenda meo. 55 Nec nocuisse ulli, et fortunam habuisse nocendi ? 60 65 70 Multi in te amissi: nec, cui tot turba bonorum, 90 100 Et concors pietas, nec dubitatus amor? Vidimus, attonitum fraterna morte, Neronem 85 Squalida promissa flere per ora coma, Dissimilemque sui vultu profitente dolorem: Hei mihi! quam toto luctus in ore fuit! Tu tamen extremo moriturum tempore fratrem Vidisti; lacrymas vidit et ille tuas: Affigique suis moriens tua pectora sensit, Et tenuit vultu lumina fixa tuo: Lumina, cærulea jam jamque natantia morte, Lumina, fraternas jam subitura manus. At miseranda parens suprema neque oscula fixit, Frigida nec fovit membra tremente sinu. 96 Non animam apposito fugientem excepit hiatu; Nec traxit cæsas per tua membra comas. Raptus es absenti, dum te fera bella morantur, Utilior patriæ, quam tibi, Druse, tuæ. Liquitur, ut quondam Zephyris et solibus ictæ Solvuntur teneræ, vere tepente, nives. Te queritur, casusque malos, irrisaque tales, Accusatque annos, ut diuturna, suos. Talis in umbrosis, mitis nunc denique, sylvis Deflet Threicium Daulias ales Ityn: Halcyonum tales ventosa per æquora questus Ad surdas tenui voce sonantur aquas. Sic plumosa novis plangentes pectora pennis Eniden subitæ concinuistis aves. Sic flevit Clymene: sic et Clymeneides, alte Cum juvenis patriis excidit ictus equis. Congelat interdum lacrymas, duratque, tenetque, Suspensasque oculos fortior intus agit. Erumpunt, iterumque gravant gremiumque sinusque, 104 110 115 Materni celeber nomine Drusus avi? Jamne meus non est, nec me facit ille parentem? Jamne fui Drusi mater? et ipse fuit? Nec cum victorem referetur adesse Neronem, Dicere jam potero, Major, an alter, adest? 150 Ultima contigimus: jus matris habemus ab uno; Unius est munus, quod tamen orba negor. Me miseram! extimui, frigusque per ossa cucurrit. 156 Nil ego jam possum certa vocare meum. Hic meus ecce fuit: jubet hic de fratre vereri. Omnia jam metuo: fortior ante fui. Sospite te saltem moriar, Nero; tu mea condas Lumina, et excipias hanc animam ore pio. Atque utinam Drusi manus altera, et altera fratris Formarent oculos, comprimerentque, meos! Quod licet, hoc certe tumulo ponemur in uno, Druse: neque ad veteres conditus ibis avos. Miscebor cinerique cinis, atque ossibus ossa. Hanc lucem celeri turbine Parca neat! [tur, Hæc et plura refert: lacrymæ sua verba sequunOraque nequicquam per modo questa fluunt. Quin etiam corpus, matri vix vixque remissum, Exsequiis caruit, Livia, pæne suis. Quippe ducem arsuris exercitus omnis in armis, 175 Hei mihi! quam dispar huic fuit illud iter! Consul init fractis mærentem fascibus Urbem: Quid faceret victus, sic ubi victor init? Mæsta domus plangore sonat, cui figere lætus Parta sua dominus voverat arma manu. 180 Urbs gemit, et vultum miserabilis induit unum. Gentibus adversis forma sit illa precor! Incerti clauduntque domos, strepitantque per urbem ; Omnibus idem oculi; par est concordia flendi. Par tibi si sinerent te tua fata mori. 246 Muneris: ex istis, quod petis, alter erit. Hic tibi; mox Veneri Cæsar promissus uterque. Hos debet solos Martia Roma deos. Sie cecinere dea: nec tu, Tiberine, repugna, Irrite: nec flammas amne morare tuo: Nec juvenis positi supremos destrue honores. Vade age, et admissis labere pronus aquis. 250 Paret, et in longum spatiosas explicat undas; Structaque pendenti pumice tecta subit. Flamma, diu cunctata caput contingere sanctum, Erravit posito lenta sub usque toro. Tandem ubi complexa est sylvas, alimentaque sumit, 255 276 Facta ducis vivent, operosaque gloria rerum. 265 280 Nec sua pro templi nomina fronte leget. Sæpe Nero, illacrymans, submissa voce loquetur, Cur adeo fratres, heu sine fratre, deos? 290 Certus eras, nunquam, nisi victor, Druse, reverti. Hæc te debuerant tempora: victor eras. Consule nos, duce nos, duce jam victore, caremus: Invenit en tota mæror in Urbe locum. At comitum squalent immissis ora capillis, 295 Infelix, Druso sed pia turba suo. Quorum aliquis, tendens in te sua brachia, dixit, Cur sine me, cur sic incomitatus abis ? Quid referam de te, dignissima conjuge Druso, Atque eadem Drusi digna parente nurus ? 300 Par bene compositum; juvenum fortissimus alter, Altera tam forti mutua cura viro. Fœmina tu princeps; tu filia Cæsaris: illi Nec minor es magni conjuge visa Jovis. Tu concessus amor, tu solus et ultimus illi, 305 Tu requies fesso grata laboris eras. Te moriens per verba novissima questus abesse. Et mota in nomen frigida lingua tuum. Infelix recipis, non quem promiserat ipse, Nec qui missus erat: nec tuus ille redit. 310 Nec tibi deletos poterit narrare Sicambros, Ensibus et Suevos terga dedisse suis: Fluminaque, et montes, et nomina magna loco 340 Magnaque maternis majoribus, æqua paternis mus. Nec vox missa potest principis ore tegi. Alta mane; supraque tuos exsurge dolores: 400 Prævertitque metus per longa pericula luctum, 405 410 415 420 Eventura precor. Deus excusare priora 350 Dum volet, a Druso cætera læta dabit. nota-Tu tamen ausa potes tanto indulgere dolori : Longius ut nolis, heu male fortis, ali. Vix etiam fueras paucas vitalis in horas, Obtulit invitæ cum tibi Cæsar opem: Admovitque preces, et jus immiscuit illis: Aridaque affusa guttura tinxit aqua. Nec minor est nato servandæ cura parentis: Hic adhibet blandas, nec sine jure, preces. Conjugis et nati meritum pervenit ad omnes: 425 Conjugis et nati, Livia, sospes ope es. Supprime jam lacrymas: non est revocabilis istis, Infragilemque animum, quod potes, usque tene. An melius per te virtutum exempla petemus, 355 Quam si Romanæ principis edis opus? Fata manent omnes: omnes exspectat avarus Portitor: et turbæ vix satis una ratis. Tendimus huc omnes: metam properamus ad unam. 360 Omnia sub leges mors vocat atra suas. I nunc, et, rebus tanta impendente ruina, Et, qua natus erat, gloria summa domus. 366 Sed mortalis erat: nec tu secura fuisti, 370 Fortia progenie bella gerente tua. Vita data est utenda: data est sine fœnore nobis Mutua, nec certa persoluenda die. Fortuna arbitriis tempus dispensat iniquis. Illa rapit juvenes: sustinet illa senes. Quaque ruit, furibunda ruit: totumque per orbem Fulminat, et cæcis cæca triumphat equis. Regna deæ immitis parce irritare querendo : 375 Sollicitare animos parce potentis heræ. Quæ tamen hoc uno tristis tibi tempore venit, Sæpe eadem rebus favit amica tuis. Nata quod en alte es, quod fœtibus aucta duobus; Quodque etiam magno consociata Jovi: 380 Quod semper domito rediit tibi Cæsar ab orbe, Gessit et invicta prospera bella manu: Quod spes implerunt maternaque vota Nerones; Quod pulsus toties hostis utroque duce. Rhenus, et Alpinæ valles, et sanguine nigro 385 Decolor infecta testis Itargus aqua: Danubiusque rapax, et Dacius orbe remoto [Apulus] huic hosti perbreve Pontus iter: Armeniusque fugax, et tandem Dalmata supplex, Summaque dispersi per juga Pannonii: Et modo Germanus Romanis cognitus orbis. Adspice quot meritis culpa sit una minor. Adde quod est absens functus: nec cernere nati Semineces oculos sustinuere tui. Quique dolor menti lenissimus influit ægræ, 395 Accipere es luctus aure coacta tuos: 390 445 Et flevit populo Cæsar utrumque palam. Sed rigidum jus est et inevitabile mortis. Stant rata, non ulla fila renenda manu. Ipse tibi emissus nebulosi littore Averni, Si liceat, forti verba tot ore sonet: Quid numeras annos? vixi maturior annis. Acta senem faciunt: hæc numeranda tibi. His ævum fuit implendum, non segnibus annis. Hostibus eveniat longa senecta meis. Hoc atavi monuere mei, proavique Nerones. Fregerunt ambo Punica bella duces. Hoc domus ista docet, per te mea, Cæsaris aiti. Exitus hic, mater, debuit esse meus. Nec meritis, quanquam illa juvant magis, abfuit illis, 450 455 |