436 Atque aliquid facias, a vespere rursus ad ortus 440 450 Atque eques in medii mergare voragine cœni, 445 460 465 470 Ut satus Hipponoo, Dosithoesque pater: Ut soror Autonoes, ut cui matertera Maia est : Ut temere optatos qui male rexit equos: Ut ferus Æolides, ut sanguine cretus eodem, 475 Quo genita est, liquidis quæ caret Arctos aquis: Ut Macedo rapidis icta est cum conjuge flammis: Sic, precor, ætherii vindicis igne cadas. Prædaque sis illis, quibus et Latonia Delos Ante diem rapto non adeunda Thaso: Quique verecundæ speculantem labra Dianæ, Quique Crotopiaden diripuere Linon. Neve venenato levius feriaris ab angue, Quam senis Eagri Calliopesque nurus : Quam puer Hypsipyles: quam qui cava primus acuta 480 485 Ut teneri nutrix, eadem matertera, Bacchi. 500 510 Sitque Phayllææ causa leæna necis. Quique Lycurgiden letavit, et arbore natum, 505 Idmonaque audacem, te quoque rumpat aper. Isque vel exanimis faciat tibi vulnus, ut illi, Ora super fixi quem cecidere suis. Sive ideni simili pinus quem morte peremit: Phryx et venator sis Berecyntiades. Si tua contigerit Minoas puppis arenas, Te Corcyræum Cressia turba putet. Lapsuramque domum subeas, ut sanguis Alevæ, Stella Leoprepidæ cum fuit æqua viro. Utque vel Evenus torrenti flumine mersus Nomina des rapidæ, vel Tiberinus, aquæ. Astacidæque modo decisa cadavere trunco, Digna feris, homini sit caput esca tuum. Quodque ferunt Brotean fecisse cupidine mortis, Des tua succensæ membra cremanda pyræ. 520 Inclususque necem cavea patiaris, ut ille Non profecturæ conditor historiæ. Utque repertori nocuit pugnacis iambi, 515 Sic sit in exitium lingua proterva tuum. Utque parum stabili qui carmine læsit Athenas, Invisus pereas deficiente cibo. Utve lyra vates fertur periisse severæ, Causa sit exitii dextera læsa tui. 526 Utque Agamemnonio vulnus dedit anguis Orestæ, rant, Hæreat in fibris fixa sagitta tuis. 536 Aut lacer in sylvis manibus spargare tuorum: Inque tuis opifex, vati quod fecit Achæo, 540 545 550 555 Cephenum multos quæ dedit una neci. Potniadum morsus subeas, ut Glaucus, equarum : Inque maris salias, Glaucus ut alter, aquas. Utque duobus idem dictis modo nomen habenti, Præfocent animæ Gnosia mella viam. Sollicitoque bibas, Anyti doctissimus olim Imperturbato quod bibit ore reus. 560 Nec tibi, si quid amas, felicius Hæmone cedat: Utque sua Macareus, sic pociare tua. Vel videas, quod jam, cum flammæ cuncta tene rent, Hectoreus patria vidit ab arce puer. 565 Jactaque pro solitis frugibus ossa sonent. Utque patrem Psamathes, condat te Phoebus in Quodque dolore necis patriæ pia filia fecit, 6:5 585 590 Intereat tecum sic genus omne tuum. Addidit ut fidicen miseris sua funera natis, Sic tibi sint vitæ tædia justa tuæ. Utve soror Pelopis, saxo dureris oborto, Et læsus lingua Battus ab ipse sua. Aera si misso vacuum jaculabere disco, Quo puer Ebalides, ictus ab orbe cadas. Si qua per alternos pulsabitur unda lacertos, Omnis Abydena sit tibi pejor aqua. Comicus ut mediis periit, dum nabat, in undis, Et tua sic Stygius strangulet ora liquor. Aut ubi ventosum superaris naufragus æquor, Contacta pereas, ut Palinurus, humo. Utque cothurnatum vatem tutela Dianæ, 596 Dilanient vigilum te quoque turba canum. Aut ut Trinacrius, salias super orą gigantis, Plurima qua flammas Sicanis Etna vomit. 600 Diripiantque tuos insanis unguibus artus Strymoniæ matres, Orpheos esse ratæ. Natus ut Althææ flammis absentibus arsit, Sic tuus ardescat stipitis igne rogus. Ut nova Phasiaca comprensa est nupta corona,65 Utque pater nupia, cumque parente donius: 620 Vincula per laquei fac tibi guttur eat. Obstructoque famem patiaris limine tecti, Ut legem pœnæ cui dedit ipsa parens. Illius exemplo violes simulacra Dianæ, Aulidis a portu qui leve vertit iter. Naupliadæve modo ficto pro crimine pœnas Morte luas, nec te non meruisse juvet. Ethalion vita spoliavit ut Isidis hospes. Quem memor a sacris nunc quoque pellit lo? Utque Melanthea tenebris a cæde latentem 625 Prodidit officio luminis orba parens ; Sic tua conjectis fodiantur pectora telis; Sic, precor, auxiliis impediare tuis. Qualis equos pacto, quos fortis agebat Achilles, Acta Phrygi timido, nox tibi talis eat. 630 Nec tu, quam Rhesus, somno meliore fruaris, Quam comites Rheso tum necis, ante viæ: Ut quos cum Rutulo morti Rhamnete dederunt Impiger Hyrtacides, Hyrtacidæque comes. Cliniadæque modo circumdatus ignibus atris 635 Membra feras Stygiæ semicremata rati. Utque Remo muros auso transire recentes, Noxia sint capiti rustica tela tuo. Denique Sarmaticas inter Geticasque sagittas His precor ut vivas, et moriare, locis. Hæc tibi tantisper subito sint missa libello: Immemores ne nos esse querare tui Pauca quidem, fateor, sed di dent plura rogatis, 640 Q. HORATII FLACCI ODARUM LIBER PRIMUS. Q. HORATIUS FLACCUS, Venusinus, natus est U. C. 689, patre libertino, vectigalium, sive ut aliis placet, auctionum coactore; quem et probum ipsum virum, et probitatis sibi auctorem magistrumque filius commemorat. Bello Philippensi Bruti partes secutus est, sub eoque tribunus militum meruit; victis dein partibus, venia tantum a victoribus impetrata, bonis omnibus triumvirali proscriptione ereptis, Romam commigravit, ibique scribæ quæstorii aliquantisper munus exercuit. Quod autem cæteris hujus sæculi ingeniis, idem Horatio contigisse videtur, ut paupertatis primum stimulis ad scribendum impulsus, ingenii vires coactus expromeret; mox gliscente fama ad populi æstimationem, clarissimorumque hominum, Mecanatis imprimis et Augusti, favorem evectus est. Cæterum de moribus, indole, amicitiis ejus, de omnibus denique quæ vitam hominis vere continent, consulendus in primis ipse vir candidissimus. Obiit autem v. Kal. Dec. U. C. 746. ODE I.-Ad Mecanatem. Mecænas atavis edite regibus, O et præsidium, et dulce decus meum: Sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Lesboum refugit tendere barbiton. Tollat. Hic magnos potius triumphos, Hic ames dici pater atque princeps Neu sinas Medos equitare inultos, Te duce, Cæsar. 50 Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare [turbidum,] et Infames scopulos Acroceraunia? Nequicquam deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Audax lapeti genus 20 Gens humana ruit per vetitum nefas. Ignem fraude mala gentibus intulit: ODE VI.-Ad Agrippam. Scriberis Vario fortis, et hostium Victor, Mæonii carminis aliti, Quam rem cunque ferox navibus aut equis Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem 5 Nec cursus duplicis per mare Ulixei, Conamur, tenues grandia; dum pudor, Imbellisque lyræ Musa potens vetat Culpa deterere irgeni. Quis Martem tunica tectum adamantina Digne scripserit? aut pulvere Troico Tydiden superis parem? Nos convivia, nos prælia virginum, Non præter solitum leves. 10 15 20 Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis 20 que Cum fugeret, tamen uda Lyæo Tempora populea fertur vinxisse corona, Sic tristes affatus amicos: Quo nos cunque feret melior fortuna parente, 25 Ibimus, o socii comitesque. Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teu сго; Certus enim promisit Apollo Ambiguam tellure nova Salamina futuram. O fortes, pejoraque passi 30 ODE IX.-Ad Thaliarchum. Vides, ut alta stet nive candidum Flumina constiterint acuto? O Thaliarche, merum diota. Permitte divis cætera; qui simul Stravere ventos æquore fervido Depræliantes; nec cupressi, Nec veteres agitantur orni. Quid sit futurum cras, fuge quærere; et Quem sors dierum cunque dabit, lucro Appone; nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas, Donec virenti canities abest Morosa. Nunc et Campus, et areæ, Composita repetantur hora: Nunc et latentis proditor intimo ODE X.-Ad Mercurium. Mercuri, facunde nepos Atlantis, 5 Fluminum lapsus, celeresque ventos; Blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus. 10 Quid prius dicam solitis Parentis 10 Laudibus? qui res hominum ac deorum, Qui mare et terras, variisque mundum Temperat horis : Unde nil majus generatur ipso, Nec viget quicquam simile, aut secundum Proximos illi tamen occupavit Crescit, occulto velut arbor ævo, Fama Marcelli: micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes 45 15 Luna minores. |