JOANN. 20.

Christus ad Thomam.

Eva fides! voluisse meos tractare dolores?

Crudeles digiti! sic didicisse Deum?

Vulnera, nè dubites, vis tangere nostra: sed eheu,
Vulnera, dum dubitas, tu graviora facis.

I

MATTH. 16. 25.

Quisquis perdiderit animam suam meâ
causâ, inveniet eam.

Vita; I, perdam: mihi mors tua, Christe, reperta est:
(Mors tua vita mea est; mors tibi, vita-mea)

Aut ego te abscondam Christi (mea Vita) sepulchro.
Non adeò procul est tertius ille dies.

JOANN. 20. I.

Primo mane venit ad sepulchrum MAGDALENA.
U matutinos prævertis, sancta, rubores,

T

Magdala; sed jam tum Sol tuus ortus erat.
Jámque vetus meritò vanos Sol non agit ortus,
Et tanti radios non putat esse suos.

Quippe aliquo (reor) ille, novus, jam niƐtat in astro,
Et se nocturna parvus habet faculâ.

Quàm velit ô tantæ vel nuntius esse diei!
Atque novus Soli Lucifer ire novo!

JOANN. 6.

Quinque panes ad quinque hominum millia.

E que indefesså provocat or a dape!

N mensa faciles, rediviváque vulnera cœnæ,

Aula Ceres stupet arcanâ se crescere messe.
Denique quid restat? Pascitur ipse cibus.

ACT. 8.

Æthiops lotus.

Lle niger sacris exit (quàm lautus!) ab undis : Nec frustra Ethiopem nempe lavare fuit. Mentem quàm niveam picea cutis umbra fovebit! Jam volet & nigros sancta Columba lares.

Luc. 18. 13.

Publicanus procul stans percutiebat pectus suum.

E

Cce hic peccator timidus petit advena templum; Quidque audet solum, pectora mæsta ferit. Fide miser; pulsáque fores has fortiter : illo Invenies templo tu propiore Deum.

G

MARC. 12. 44.

Obolum Viduæ.

Utta brevis nummi (vitæ patrona senilis)
E digitis stillat non dubitantis anûs :

Istis multa vagi spumant de gurgite census.
Isti abjecerunt scilicet; Illa dedit.

LUC. 10. 39.

MARIA verò assidens ad pedes ejus, audiebat eum.

As

Spice (namq novum est) ut ab hospite pendeat hospes
Huic ori parat; hoc sumit ab ore cibos.

Tune epulis adeò es (soror) officiosa juvandis,
Et sinis has (inquit) MARTHA, perire dapes?

F

Аст. 2.

In SPIRITUS sancti Descensum.

Erte sinus, ô ferte: cadit vindemia cœli;
Sanctáque ab æthereis volvitur uva jugis.
Felices nimiùm, queîs tam bona musta bibuntur;
In quorum gremium lucida pergit hyems!
En caput! en ut nectareo micat & micat astro!
Gaudet in roseis viva corona comis!
Illis (ô Superi! quis sic neget ebrius esse ?)
Illis, nè titubent, dant sua vina faces.

LUC. 15. 13.

Congestis omnibus peregrè profectus est.

Ic mihi, quò tantos properas, puer auree, nummos ?
Quorsum festine conglomerantur opes?

Cur tibi tota vagos ructant patrimonia census?
Non poterunt siliquæ nempe minoris emi?

Аст. 21. 13.

Non solum vinciri sed & mori paratus sum.

On modò vincla, sed & mortem tibi, Christe, subibo,
Paulus ait, docti callidus arte doli.

Diceret hoc aliter: Tibi non modò velle ligari,

I'

Christe, sed & solvi nempe paratus ero.

* Phil. 1. 23. τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι.

ACT. 12. 23.

In Herodem σκωληκόβρωτον.

Lle Deus, Deus: hæc populi vox unica: tantùm (Vile genus) vermes credere velle negant.

At citò se miseri, citò nunc errâsse fatentur;

Carnes degustant, Ambrosiámque putant.

MATTH. 14.

Videns ventum magnum, timuit, & cùm
cœpisset demergi, clamavit, &c.

Etre, cades, ô, si dubitas: ô fide: nec ipsum
(Petre) negat fidis æquor habere fidem.
Pondere pressa suo subsidunt cætera : solum
(Petre) tuæ mergit te levitatis onus.

Q

ACT. 8. 18.

Obtulit eis pecunias.

(Simon?

Uorsum hos bic nummos profers? quorsum, impie
Non ille hic Judas, sed tibi Petrus adest.

Vis emisse Deum? potiùs (precor) hoc age, Simon,
Si potes, ipse priùs dæmona vende tuum.

C

ACT. 5. 15.

Umbra S. Petri medetur ægrotis.

Onveniunt alacres (sic, sic juvat ire sub umbras) Atque umbras fieri (creditis?) umbra vetat. O Petri umbra potens ! quae non miracula præstat? Nunc quoque, Papa, tuum sustinet illa decus.

MARC. 7. 33, 36.

Tetigit linguam ejus, &c.& loquebatur& præcepit illis nè cui dicerent: illi verò eò magis prædicabant.

Hriste, jubes muta ora loqui; muta ora loquuntur:
Sana tacere jubes ora; nec illa tacent.

Si digito tunc usus eras, muta ora resolvens;
Nonne opus est totâ nunc tibi, Christe, manu?

Luc. 10. 32.

Sacerdos quidam descendens eâdem viâ,
vidit & præteriit.

Spectásne (ab) placidísque oculis mea vulnera tractas ?

dolor! vulneribus! Pax oris quàm torva tui est! quàm triste serenum ! Tranquillus miserum qui videt, ipse facit.

D

LUC. 17.

Leprosi ingrati.

Um linquunt Christum (ah morbus!) sanantur euntes:
Ipse etiam morbus sic medicina fuit.

At sani Christum (mens ah malesana !) relinquunt:

I

Ipsa etiam morbus sic medicina fuit.

MATTH. 6. 34.

Nè soliciti estote in crastinum.

Miser, inque tuas rape non tua tempora curas:
Et nondum natis perge perire malis.

Mî querulis satis una dies, satis angitur horis :
Una dies lacrymis mî satis uda suis.
Non mihi venturos vacat expectare dolores:
Nolo ego, nolo hodie crastinus esse miser.

A

MATTH. 9. 9.

A telonio Matthæus.

H satis, ah nimis est: noli ultrà ferre magistrum,
Et lucro domino turpia colla dare.

Jam fuge; jam (Matthae) feri fuge regna tyranni:
Ing bonam felix i fugitive crucem.

*CHRISTI scilicet.