In Pigmaliona.

Ænitet Artis

Pigmaliona sua. Quod felix opus esset Infelix erat artifex. Sentit vulnera, nec videt itum. Quis credit? gelido veniunt de marmore flamma. Marmor ingratum nimis Incendit autorem suum. Concepit hic vanos furores; Opus suum miratur atg adorat. Prius creavit, ecce nunc colit manus, Tentantes digitos molliter applicat; Decipit molles caro dura tačtus. An virgo vera est, an sit eburnea; Reddat an oscula quæ dabantur Nescit. Sed dubitat, Sed metuit, munere supplicat, Blanditiasg miscet. Te, miser, pænas dare vult, hos Venus, hos triumphos Capit à te, quòd amorem fugis omnem. Cur fugis heu vivos? mortua te necat puella. Non erit innocua hæc, quamvis tuâ fingas manu, Ipsa heu nocens erit nimis, cujus imago nocet.

Arion.
Quammea viva

Lubrica terga ratis
am conscendit Arion.
Merces tam nova solvitur
Navis quàm nova scanditur. Illa
Ağrea est merces, hæc est & aquatica navis.
Perdidere illum viri
Mercede magnâ, servat hic
Mercede nulla piscis : & sic
Salute plus ruina constat illi;
Minoris & servatur hinc quàm perditur.
Hic dum findit aquas, findit hic aëra:
Cursibus, piscis; digitis, Arion:
Et sternit undas, sternit & aëra:
Carminis hoc placido Tridente
Abjurat sua jam murmura, ventusg modestior
Auribus ora mutat:
Ora dediscit, minimos & metuit susurros.
(Sonus alter restat, ut fit sonus illis)
Aura strepens circum muta sit lateri adjacente penna,
Ambit & ora viri, nec vela ventis hic egent;
Attendit hanc ventus ratem: non trahit, at trahitur.

(Genethliacon Phænicis

&

(Epicedion.
Hænix alumna mortis,

Quàm mira tu puerpera!
Tu scandis haud nidos, sed ignes.
Non parere sed perire ceu parata:
Mors obstetrix; atg ipsa tu teipsam paris,

Tu Tuig mater ipsa es,

Tu tuig filia.
Tu sic odorä messis
Surgis tuorum funerum;
Tibig per tuam ruinam
Reparata, te succedis ipsa. Mors 8

ô
Fæcunda! Saneta ô Lucra pretiosæ necis!

Vive (monstrum dulce) vive
Tu tibig suffice.

Elegia.

IT

Te meæ lacryma (nec enim moror) ite. Sed oro

Tantùm ne miseræ claudite vocis iter. O liceat querulos verbis animare dolores,

Et saltem ah periit dicere noster amor.
Ecce negant tamen, ecce negant, lacrymæg rebelles

Indomitâ pergunt, precipitantg via.
Visne (care) igitur Te nostra "silentia dicant ?

Vis fleat assiduo murmure mutus amor ?
Flebit, & urna suos semper bibet humida rores,

Et fidas semper, semper habebit aquas. Interea, quicung estis ne credite mirum

Si veræ lacrymæ non didicere loqui.

Epitaphium.

Q

Uisquis neftareo serenus @VO;

Et spe lucidus aureæ juvente
Nescis purpureos abire soles,
Nescis vincula, ferreamg noétem
Imi carceris, horridumg, Ditem,
Et spectas tremulam procul senectam,
Hinc disces lacrymas, & hinc repones.
Hic, ô scilicet hic brevi sub antro
Spes & gaudia mille, mille longam
(Heu longam nimis) induére noctem.
Flammantem nitidæ facem juventæ,
Submersit Stygia paludis unda.
Ergo si lacrymas neges doloris
Huc certe lacrymas feres timoris.

Damno affici sæpe fit lucrum.
Amna adsunt multis taciti compendia lucri

,

Luxuriem annorum positâ sic pelle redemit

Atg sagax serpens in nova sæcla subit.
Cernis ut ipsa sibi replicato suppetat ævo,

Seġ iteret, multâ morte perennis avis.
Succrescat generosa sibi, facilesg per ignes

Perg suos cineres, per sua fata ferax.
Quæ sollers jactura sui? quis funeris usus ?

Flammarumg fides, ingeniumg rogi?
Siccine fraude subis? pretiosag funera ludis ?

Siccine tu mortem, ne moriaris, adis?
Felix cui medicæ tanta experientia mortis,
Cui tam Parcarum est officiosa manus.

Humanæ vitæ descriptio.
O

Vita, tantum lubricus quidam furor

Spoliumg vitæ! scilicet longi brevis
Erroris hospes! Error ô mortalium!
O certus error! qui sub incerto vagum
Suspendit ævum, mille per dolos via
Fugacis, & proterva per volumina
Fluidi laboris, ebrios lactat gradus;
Et irretitos ducit in nihilum dies.
O fata! quantum perfida vitæ fugit
Umbris quod imputemus atg auris, ibi
Et umbra & aura serias partes agunt
Miscentg scenam, volvimur ludibrio
Procacis æstus, ut per incertum mare
Fragilis protervo cymba com nutat freto.
Et ipsa vitæ, fila, quêis nentes Deæ
Ævi severa texta producunt manu,
Hæc ipsa nobis implicant vestigia
Retrahunt trahunts donec everso gradu
Ruina lassos alta deducat pedes.
Felix, fugaces quisquis excipiens dies
Gressus serenos fixit, insidiis sui
Nec servit ævi, vita inoffensis huic
Feretur auris, atg claudà rariùs
Titubabit horâ : vortices anni vagi
Hic extricabit, sanus Assertor sui.

182

Tranquillitas animi, similitudine ductâ ab ave

captivâ & canorâ tamen.

U.

T cum delicias leves, loquacem

Convivam nemoris, vagamý musam
Observans dubiâ viator arte
Prendit desuper: horridusve ruris
Eversor, malè persido paratu
(Heu durus!) rapit, atg io triumphans
Vadit; protinus & sagace nisu
Evolvens digitos, opus tenellum
Ducens pollice lenis erudito,
Virgarum implicat ordinem severum,
Angustam meditans domum volucri.
Illa autem, hospitium licet vetustum
Mentem sollicitet nimis nimisk
Et suetum nemus, hinc opaca mitis
Umbra frigora, & hinc aprica puri
Solis fulgura, Patriæg sylve
Nunquam muta quies; ubi illa dudum
Totum per nemus, arborem per omnem,
Hospes libera liberis querelis
Cognatum benè provocabat agmen:
Quanquam ipsum nemus, arboresg alumnam
Implorant profugam, atg amata "multùm
Quærant murmura, lubricumg carmen
Blandi gutturis & melos serenum:
Ila autem, tamen, illa jam reli&ta
(Simplex !) haud meminit domus, nec ultrà
Sylvas cogitat; at brevi sub antro,
Ah pennâ nimium brevis recisa,
Ab ritu viduo, sibig sola,
Privata heu fidicen! canit, vagog
Exercens querulam domum susurro
Fallit vincula, carceremg mulcet;
Nec pugnans placidæ procax quieti
Luctatur gravis, orbe sed reducto