In descensum Spiritûs sancti. ΟΤρανού εκτύπησε βρόμος πόλεμον και απειλές

Ηγε τρέχων άνεμος συν φλογί σμιρδαλεή. Αϋεν Ιουδαίος. μιαρά στυγερών τα κάρονα

"Έφθασε της οργής το πρέπον ουρανίης. 'Αλλά γαληναίο ότε κείται ήσυχον άστρα

Φλέγμα, και αβλήτους λείχε φιλόν πλοκαμούς, 'Εκθαμβεί. ότι γάρ κείνοις ούκ ήεν αληθής,

Νυνί ετεόν διότι τώδε κεραυνός έη.

In S. Columbam ad Christi caput sedentem.

Η ταχυεργός άγει πτέρυγ άστερόεσσαν ερετμος ;

*Η τινί κείνα φέρει την πόδα χιονέτης ; Χριστέ τεη κεφαλή πάσαις πτερύγεσσιν επείγει»

Πη σκιά του δασιόις παίζε μάλα πλοκάμοις. Ποιά σοι άρρήτω ψιθυρίσματι κείν' αγορεύει και

"Αρρητο, ουκ ήχής ίσα μεν ανδρομέης. Μούνα μεν ήδ' όρνις καλιάς ες' άξια ταύτης:

"Αξια δ' όρνιθος μούνα μεν η καλιά.

Ad D. Lucam medicum. Ο Υδεν εγώ, Λουκά, παρά σου μοι φάρμακον αιτώ,

Kάν συ δ' ιατρός έης, κάν μεν εγώ νοσερός. 'Αλλ' εν όσο παράδειγμα πέλεις μοι πίστιος, αυτός,

Αυτός ιατρός, εμοί γ' εσσι ακεστορίη.

In stabulum ubi natus est Dominus. ΌΙ Ικος οδ' ες' αύλη. ου μή. [τ]εός οίκος, Ιησού,

'Εν θ' ώ τυ τίκτη αύλιον ού πέλεται. Οίκων μεν πάντων μάλα δή κάλλιστος εκείνος:

Ουρανού ουδέ τεoύ μικρότερος πέλεται. "Ήνιδε κείνο νεό δωμ' έμπυρίζετο χρύσω,

"Ήνιδε κείνο νεοϊς δώμα ρόδoισι γελά. *Ην ρόδον ούχι γελά, ήν ουδέ τε χρύσον εκείθεν·

"Έκ σου δ' οφθαλμών έστιν έλεγχέμεναι.

MATT H. 4.

Hic lapis fiat panis.

"Α

Ρτος έην τοι δήτ' (ειπείν θέμις έστιν) εκείνος

Χριστέ τοι άρτος έην και λίθος· αλλά τεός. "Ή[v] ούτως του πατρός εη μεγάλου το θέλημα

'Αρτος ότ' ουκ ήν του, Χριστέ, του άρτος έην.

In die Ascensionis Dominicæ.

Την έτι ημέτερον σε, Χριστέ, έχομεν τον έρωτα;

Ουρανού ούν όσσον τον φθόνον ως έχομεν· 'Αλλά έχωμεν. έχει εα μεν τα δ' αγάλματα αιθήρ:

"Αστρατε, και φοιβον, και καλά των νεφέλων. "Όσσον έην, ημίν όφρ' είη εν τόδε άστρον;

"Αστρον εν ημίν ή είσι τοι άστρ' έκατον. Πάντα μάτην. ότι Χριστε συ ουκ ανάβαινες ες αυτόν,

Αυτός μεν κατέβη ουρανός είς σε τεός.

Lυ C. 18.

Cæcus implorat Christum.

I Merebam turba dance

Mihi tam mea vota propinquant, Et linguam de me vis tacuisse meam?

Tunc ego tunc taceam, mihi cùm meus ille loquetur :

Si nescis, oculos vox habet ista meos.
O noctis miserere meæ, miserere; per illam
In te quæ primo riserit ore, diem.

,

. O noctis miserere meæ, miserere; per illam

Quæ, nisi te videat, nox velit esse, diem.
O noctis miserere meæ, miserere; per illam

In te quam fidei nox habet ipsa, diem.
Hæc animi tam clara dies rogat illam oculorum :

Illam, oro, dederis; hanc mihi nè rapias.
ΝΥκτ' ελέησον εμήν ελέησον. ναί τοι εκείνο

’ .

Χριστέ εμού ήμαρ, νυξ όδ' έμείο έχει. Οφθαλμών μεν εκείνο, Θεός, δέεται τόδε γνώμης.

Μή μοι τούτ' αίρης, δός μοι εκείνο φάος.

Luc. 15. 4.

Quis ex vobis si habeat centum oves, & perdiderit

unam ex illis - -- &c.

O

Ut ego angelicis fiam bona gaudia turmis,
Me quoq; sollicito quære per arva gradu.

και
Mille tibi tutis ludunt in montibus agni,

Quos potes haud dubiâ dicere voce tuos.
Unus ego erravi quò me meus error agebat,

Unus ego fuerim gaudia plura tibi.
Gaudia non faciunt, quæ nec fecêre timorem;

Et plus, quæ donant ipsa peric'la, placent.
Horum, quos retines, fuerit tibi latior usus.

De me, quem recipis, dulcior usus erit.

Ις μεν εγώ, ή μου πλάνη περιήγεν, άλημι·

"Εις δέ τοι σως έσομαι γηθοσύναι πλέονες. 'Αμνός και μη ποιών φόβον, ου ποιεί δε τε χάρμα.

Μείζων των μεν, εμού χρεία δε γλυκυτέρη.

N

Herodi D. Jacobum obtruncanti.
Escis Jacobus quantum hunc tibi debeat ictum,

Quæq; tua in sacrum sæviit ira caput.
Scilicet ipso illi donâsti hoc ense coronam,

Quo sacrum abscideras scilicet ense caput. Abscissum pensare caput quæ possit abundè,

Sola hæc tam sæva & sacra corona fuit.

*EN Ν μεν, Ιάκωβε, κεφαλήν του ξίφος απήρεν,

“Εν τόδε και στέφανον ξίφος έδωκε τεόν. Μούνoν αμείβεσθαι κεφαλήν, Ιάκωβε, δύναιτο

Κείνος όδ' ως καλός μαρτυρίου στέφανος.

MATTH. 20. 34.

ECC

Cæci receptis oculis Christum sequuntur.
Cce manu imposita Christus nova sidera ponit.

Settantur patriam sidera fidæ manum.
Hæc manus his, credo, cælum est. Hæc scilicet astra
Suspicor esse, olim quæ geret ille * manu.

* Revel. Ι. Ι6.

επιβαλλομένη Χριστού επίβαλλεν όπωπων

*Αστρα. όπηδεύει κεϊνά γε χειρί Θεού. Χειρ άυτη τούτοις πέλεν ουρανός. άστρα γαρ οιμαι,

*Εν χερι ταύτ' όισει Χριστός έπειτα εη.

Luc. 19. 4.

Zachæus in Sycomoro.

Uid te, quid jactas alienis fructibus, arbor?

Quid tibi cum foliis non (Sycomore) tuis? Quippe istic ramo qui jam tibi nutat ab alto,

Mox è divinâ vite racemus erit.

T'T

I'πτ” επικομπάζεις κενεόν; ξεινω δέ τε καρπώ,

; Και φύλλοις σεμνή μη, συκόμωρε, τεοίς ; Και γαρ όδ' έκκρημνής σου νύν μετέωρος απ' έρνους,

'Αμπέλου ο κλαδών έσσεται ουρανίου.

FINIS.