Ad D. Lucam medicum.

Ulla mihi (Luca) de te medicamina posco,
Ipse licèt medicus sis, licèt æger ego:

: Quippe ego in exemplum fidei dum te mihi pono,

Tu, medice, ipse mihi es tu medicina mea.

Luc. 14. 4.

Hydropicus sanatus, Christum jam sitiens.
Ellitur indè sitis; sed & hinc sitis altera surgit:

Hinc sitit ille magis, quò sitit indè minús.
Fælix ô, & mortem poterit qui temnere morbus !

Cui vitæ ex ipso fonte sititur aqua!

F

In cætum cælestem omnium Sanctorum.
Elices animæ ! quas cælo debita virtus

Jam potuit vestris inseruisse polis.
Hoc dedit egregii non parcus sanguinis usus,

Spesque per obstantes expatiata vias.
O ver! ô longæ semper seges aurea lucis !

Nolte nec alternâ dimidiata dies!
O quæ palma manu ridet! qua fronte corona!

gua

O nix virgineæ non temeranda toge!
Pacis inocciduæ vos illic ora videtis:
Vos Agni dulcis lumina: vos-

Quid ago?

MATTH. 8. 13.

Christus absenti medetur.

Vox jam missa, suas potuit jam tangere metas ?

Ох

O non hoc ire
Mirac’lum fuit ipsa salus (bene credere possis)

Ipsum, mirac'lum est, quando salutis iter.

JOANN. 9.

1

Cæcus natus.
Elix, qui potuit tantæ post nubila noétis

(O dignum tantâ nocte!) videre diem : Felix ille oculus, felix utrinque putandus;

Qudd videt, & primùm quòd videt ille Deum.

Feli

MATTH. 9.

Et ridebant illum.

Uetibus in tantis, Christum ridere vacabat?

Lustibus in tantis hic vester risus, inepti,

(Credite mi) meruit maximus esse dolor.

MATTH. II. 25.

In sapientiam seculi.
Oli altum sapere (hoc veteres voluêre magistri)

Nè retrahat lassos alta ruina gradus.
Immo mihi dico, Noli sapuisse profundum:

Non ego ad infernum me sapuisse velim.

NT

14

In stabulum ubi natus est Dominus.
Lla domus stabulum non est (Puer auree) non est:

Illa domus, quâ tu nasceris, est stabulum?
Illa domus toto domus est pulcherrima mundo;

Vix coelo dici vult minor illa tuo.
Cernis ut illa suo passim domus ardeat auro?

Cernis ut effusis rideat illa rosis?
Sive aurum non est, nec quæ rosa rideat illic;

Ex oculis facile est esse probare tuis.

Act. 8.

S. Stephanus amicis suis, funus sibi curantibus.

N"

saxa med.

Ulla (precor) busto surgant mihi marmora: bustum

Hæc mihi sint mortis conscia
Sic nec opus fuerit, notet ut quis carmine bustum,

Pro Domino (dicens) occidit ille suo.
Hic mihi sit tumulus, quem mors dedit ipsa; melque

Ipse hic martyrii sit mihi martyrium.

In D. Joannem, quem Domitianus ferventi oleo

(illæsum) indidit.

Llum (qui, toto currens vaga flammula mundo,

Non quidem Ioannes, ipse sed audit amor) Illum ignem extingui, bone Domitiane, laboras?

Hoc non est oleum, Domitiane, dare.

In tenellos Martyres.

A

H qui tam propero cecidit sic funere, vitæ

Hoc habuit tantùm, possit ut ille mori. At cujus Deus est sic usus funere, mortis

Hoc tantùm, ut possit vivere semper, habet.

MATTH. 4. 24.

Attulerunt ei omnes malè affectos, dæmoniacos,

lunaticos & sanavit eos.

Со
Ollige te tibi (torve Draco) furiásque facésque,

Quasque vocant pestes nox Erebisque suas:
Fac colubros jam tota suos tua vibret Erinnys ;
Collige, collige te fortiter, ut-pereas.

O

Luc. 2.
Tuam ipsius animam pertransibit gladius.
Uando habeat gladium tua, Christe, tragedia nullum,

Quis fuerit gladius, Virgo beata, tuus?
Namq; nec ulla aliàs tibi sunt data vulnera, Virgo,

Quàm quæ à vulneribus sunt data, Christe, tuis.
Forsan quando senex jam caligantior esset,

Quod Simeon gladium credidit, hasta fuit.
Immo neque hasta fuit, neque clavus, sed neq; spina :

Hei mihi, spina tamen, clavus, & hasta fuit.
Nam queiscunq; malis tua, Christe, tragedia crevit,

Omnia sunt gladius, Virgo beata, tuus.

H

In sanguinem circumcisionis Dominicæ.
Ad convivas, quos hæc dies apud nos solennes habet.

Eus conviva! bibin'? Maria hæc, Mariæg puellus,
Mittunt de prælo musta

bibenda suo.
Una quidem est (toti quæ par tamen unica mundo)

Unica gutta, suo quæ tremit orbiculo.
O bibite hinc; quale aut quantum vos cunque bibistis,

(Credite mi) nil tam suave bibistis adhuc.
O bibite & bibite; & restat tamen usque bibendum:

Restat, quod poterit nulla domare sitis. Scilicet hîc, mensura sitis, mensura bibendi est:

Hæc quantum cupias vina bibisse, bibis.

Luc. 2.
Puer Jesus inter Doctores.
Allitur, ad mentum qui pendit quemq; profundum,

Ceu possint læves nil sapuisse genæ.
Scilicet è barba malè mensuratur Apollo;

Et bene cum capitis stat nive, mentis hyems. Discat, & à tenero disci quoque posse magistro:

Canitiem capitis nec putet esse caput.

,

JOANN. 2.
Ad Christum, de aqua in vinum versa.
Igna tuis tuus hostis habet contraria signis:

In vinum tristes tu mihi vertis aquas.
Ille autem è vino lacrymas & jurgia ducens,

Vina iterum in tristes (hei mihi!) mutat aquas.

Luc. 2.

A

Christus infans Patri sistitur in templo.
Gnus eat, ludáty (licet) sub patre petulco;

Cúmque sua longùm conjuge turtur agat.
Conciliatorem nihil hic opus ire per agnum:

Nec tener ut volucris non sua fata ferat.
Ha&tenus exigua hæc, quasi munera, lusimus; hæc quæ

Multum excusanti sunt capienda manu.
Hoc Donum est; de quo, toto tibi dicimus ore,

Sume Pater: meritis hoc tibi sume suis.
Donum hoc est, hoc est; quod scilicet audeat ipso

Esse Deo dignum: scilicet ipse Deus.

Matth. 8.

Leprosus Dominum implorans.
Redo quòd ista potes, velles modó: sed quia credo,

Christe, quod ista potes, credo quòd ista voles. Tu modd, tu faciles mihi, Sol meus, exere vultus ;

Non poterit radios nix mea ferre tuos.

C ,

MATTH. 8.

Christus in tempestate.
Udd fervet tanto circum te, Christe, tumultu,

Non hoc ira maris, Christe, sed ambitio est. Hæc illa ambitio est, hoc tanto te rogat ore,

Possit ut ad monitus, Christe, tacere tuos.

O