Ista Mycenaea litera facta manu. Pegasis Oenone, Phrygiis celeberrima silvis, Servus eras; servo nubere Nympha tuli. Mistaque cum foliis praebuit herba torum. Et tegeret catulos qua fera rupe suos? 5 ΙΟ 15 20 Incisae servant a te mea nomina fagi: Et legor Oenone, falce notata, tua. Et quantum trunci, tantum mea nomina crescunt: Est in qua nostri litera scripta memor. Cum Paris Oenone poterit spirare relicta, Ad fontem Xanthi versa recurret aqua. 25 30 Xanthe, retro propera; versaeque recurrite lymphae. Sustinet Oenonen deseruisse Paris. Illa dies fatum miserae mihi dixit: ab illa Pessima mutati coepit amoris hiems; Qua Venus et Iuno, sumptisque decentior armis Non sic appositis vincitur vitibus ulmus, Vt tua sunt collo brachia nexa meo. Quam vix sustinuit dicere lingua, Vale! 35 40 45 50 Aura levis rigido pendentia lintea malo Qua licet; et lacrimis humet arena meis. 55 Hei mihi! pro dira pellice blanda fui! Adspicit immensum moles nativa profundum; бо Mons fuit: aequoreis illa resistit aquis. Hinc ego vela tuae cognovi prima carinae : Et mihi per fluctus impetus ire fuit. Dum moror, in summa fulsit mihi purpura prora. 65 Pertimui: cultus non erat ille tuus. Fit propior, terrasque cita ratis attigit aura: Femineas vidi corde tremente genas. Non satis id fuerat: quid enim furiosa morabar? Haerebat gremio turpis amica tuo. 70 Tunc vero rupique sinus, et pectora planxi, Implevique sacram querulis ululatibus Iden. Sic Helene doleat, desertaque coniuge ploret; 75 Quaeque prior nobis intulit, ipsa ferat. Nunc tibi conveniunt, quae te per aperta sequantur At cum pauper eras, armentaque pastor agebas, 80 Non ego miror opes, nec me tua regia tangit, Nec, de tot Priami dicar ut una nurus. Non tamen ut Priamus Nymphae socer esse secuset ; Aut Hecubae fuerim dissimulanda nurus. |