Zaith

Scilicet ille tuos ignis recalescet ad ignes;

Forsan & illa tuis unda natabit aquis.
Hic eris ad cunas, & odoros funere manes:
Hinc ignes nasci testis, & indè meos.

Hic mecum, & cum matre sua, mea gaudia quæres :
Maturus Procerum seu stupor esse velit;
Sive per antra sui lateat (tunc templa) sepulchri :
Tertia lux reducem (lenta sed illa) dabit.
Sint fide precor ab (dices) facilésque tenebræ ;
Lux mea dum noctis (res nova!) poscit opem.
Denique charta meo quicquid mea dicat amori,
Illi quo metuat cunque, fleátve, modo,

Læta parùm (dices) hæc, sed neque dulcia non sunt:
Certè & amor (dices) hujus amandus erat.

Sibelius he tibi, scius, be it is tis no ad hoc modo spectare

I nimium hîc promitti tibi videtur, Lector bone, pro eo cui satisfaciendo

quæ hic habes, sed ea etiam quæ olim (hæc interim fovendo) habere poteris. Nolui enim (si hactenus deesse amicis meis non potui, flagitantibus à me, etiam cum dispendii sui periculo, paterer eos experiri te in tantum favorémque tuum) nolui, inquam, fastidio tuo indulgere. Satis hic habes quod vel releges ad ferulam suam (neque enim maturiores sibi annos ex his aliqua vendicant) vel ut pignus plurium adultiorúmque in sinu tuo reponas. Elige tibi ex his utrumvis. Me interim quod attinet, finis meus non fefellit. Maximum meæ ambitionis scopum jamdudum attigi: tunc nimirum cùm qualecunque hoc meum penè infantis Musæ murmur ad aures istas non ingratum sonuit, quibus neque doctiores mihi de publico timere habeo, nec sperare clementiores; adeò ut de tuo jam plausu (dicam ingenuè & breviter) neque securus sim ultrà neque solicitus. Priùs tui, quisquis es Lector, apud me reverentia prohibet; de cujus judicio omnia possum magna sperare: posterius illorum reverentia non sinit, de quorum

Patristian omnia non possum non persuadere. Quanquam

in lit.

ò quàm velim tanti me esse in quo patria mea morem istum suum deponere velit, genio suo tam non dignum; istum scilicet quo, suis omnibus fastiditis, ea exosculatur unicè, quibus trajecisse Alpes & de. transmarino esse, in pretium cessit! Sed relictis hisce nimis improbæ spei votis, convertam me ad magistros Acygnianos; quos scio de novissimis meis verbis (quanquam neminem nominârim) iratos me reliquisse: bilem verò componant; & mihi se hoc debere (ambitioso juveni verbum tam magnum ignoscant) debere, inquam, fateantur: quòd nimirum in tam nobili argumento, in quo neque ad fœtida de suis Sanctis figmenta, neque ad putidas de nostris calumnias opus habeant confugere, de tenui hoc meo dederim illorum magnitudini unde emineat. Emineat verò; (serius dico) Sciántque me semper se habituros esse sub ea, quam mihi eorum lux major affuderit, umbrâ, placidissimè acquiescentem.

wath only Anger

N duo Templum adeunt (diversis mentibus ambo :)
Ille procul trepido lumine signat humum :

EN

It gravis hic, & in alta ferox penetralia tendit.
Plus habet hic templi; plus habet ille Dei.

MATTH. 21. 7.

In Asinum Christi vectorem.

Lle suum didicit quondam objurgare magistrum:
Et quid ni discas tu celebrare tuum?

Mirum non minùs est, te jam potuisse tacere,
Illum quàm fuerat tum potuisse loqui.

*BALAAMI Asinus.

Luc. 4.

Dominus apud suos vilis.

EN had alibi tanu peregrinus erat.

N consanguinei! patriis en exul in oris

Qui socio demum pendebat sanguine latro,
O consanguineus quàm fuit ille magis!

Q

JOANN. 5.

Ad Bethesda piscinam positus.

Uis novus hic refugis incumbit Tantalus undis,
Quem fallit toties tam fugitiva salus?

Unde hoc naufragium felix? medicæģ procellæ ?.
Vitáque, tempestas quam pretiosa dedit?

P. >>

P. 73

JOANN. 20.

Christus ad Thomam.

Eva fides! voluisse meos tractare dolores?

Sv

Crudeles digiti! sic didicisse Deum ?

Vulnera, nè dubites, vis tangere nostra: sed eheu,
Vulnera, dum dubitas, tu graviora facis.

I

MATTH. 16. 25.

Quisquis perdiderit animam suam meâ
causâ, inveniet eam.

Vita; I, perdam: mihi mors tua, Christe, reperta est:
(Mors tua vita mea est; mors tibi, vita mea)
Aut ego te abscondam Christi (mea Vita) sepulchro.
Non adeò procul est tertius ille dies.

JOANN. 20. I.

Primo mane venit ad sepulchrum MAGDALENA.
U matutinos prævertis, sancta, rubores,

Magdala; sed jam tum Sol tuus ortus erat.
Fámque vetus meritò vanos Sol non agit ortus,
Et tanti radios non putat esse suos.

Quippe aliquo (reor) ille, novus, jam niƐtat in astro,
Et se nocturna parvus habet faculâ.

Quàm velit ô tantæ vel nuntius esse diei!
Atque novus Soli Lucifer ire novo!

JOANN. 6.

Quinque panes ad quinque hominum millia.

EN

N mensa faciles, rediviváque vulnera cœnæ,
Quag, indefessa provocat ora dape!.
Aucta Ceres stupet arcand se crescere messe.
Denique quid restat? Pascitur ipse cibus.

Аст. 8.

Æthiops lotus.

P. 73

I

Lle niger sacris exit (quàm lautus!) ab undis : Nec frustra Ethiopem nempe lavare fuit. Mentem quàm niveam picea cutis umbra fovebit! Jam volet & nigros sancta Columba lares.

LUC. 18. 13.

Publicanus procul stans percutiebat pectus suum.

E

Cce hic peccator timidus petit advena templum; Quidque audet solum, pectora mæsta ferit. Fide miser; pulsáque fores has fortiter : illo Invenies templo tu propiore Deum.

G

MARC. 12. 44.

Obolum Viduæ.

Utta brevis nummi (vitæ patrona senilis)
E digitis stillat non dubitantis anûs :

Istis multa vagi spumant de gurgite census.
Isti abjecerunt scilicet; Illa dedit.

LUC. 10. 39.

Widon's mites P73

MARIA verò assidens ad pedes ejus, audiebat eum.

A Spice (namą, novum est) ut ab hospite pendeat hospes

Huic ori parat; sumit ab ore cibos.

Tune epulis adeò es (soror) officiosa juvandis,
Et sinis has (inquit) MARTHA, perire dapes ?

Prodigal

P74

894

F

Аст. 2.

In SPIRITOS sancti Descensum.

Erte sinus, ô ferte: cadit vindemia cœli;
Sanctáque ab æthereis volvitur uva jugis.
Felices nimiùm, queîs tam bona musta bibuntur;
In quorum gremium lucida pergit hyems!
En caput! en ut nectareo micat & micat astro!
Gaudet & in roseis viva corona comis!

Illis ( Superi! quis sic neget ebrius esse?)
Illis, nè titubent, dant sua vina faces.

D

LUC. 15. 13.

Congestis omnibus peregrè profectus est.

Ic mihi, quò tantos properas, puer auree, nummos?
Quorsum festina conglomerantur opes?

Cur tibi tota vagos ructant patrimonia census?
Non poterunt siliquæ nempe minoris emi?

Аст. 21. 13.

Non solum vinciri sed & mori paratus sum.

On modò vincla, sed & mortem tibi, Christe, subibo,
Paulus ait, docti callidus arte doli.

Diceret hoc aliter: Tibi non modò velle ligari,
Christe, sed & *solvi nempe paratus ero.

IL

* Phil. 1. 23. τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι.

ACT. 12. 23.

In Herodem σκωληκόβρωτον.

Lle Deus, Deus: hæc populi vox unica: tantùm
(Vile genus) vermes credere velle negant.

At citò se miseri, citò nunc errâsse fatentur;
Carnes degustant, Ambrosiámque putant.