I. HEROIDES. EPISTOLA V. OENONE PARIDI. PERLEGIS? an coniux prohibet nova? perlege; non est Ista Mycenaea litera facta manu. Laesa queror de te, si sinis ipse, meo. Quis Deus opposuit nostris sua numina votis ? 5 Quae venit indigne poena, dolenda venit. Servus eras; servo nubere Nympha tuli. Mistaque cum foliis praebuit herba torum. Et tegeret catulos qua fera rupe, suo's B IO 15 20 ! Incisae servant a te mea nomina fagi: Et quantum trunci, tantum mea nomina crescunt: Crescite, et in titulos surgite rite meos. Est in qua nostri litera scripta memor. Popule, vive precor quae consita margine ripae Cum Paris Oenone poterit spirare relicta, Ad fontem Xanthi versa recurret aqua. 25 30 Xanthe, retro propera; versaeque recurrite lymphae. Illa dies fatum miserae mihi dixit: ab illa Pessima mutati coepit amoris hiems; Qua Venus et Iuno, sumptisque decentior armis Non sic appositis vincitur vitibus ulmus, Vt tua sunt collo brachia nexa meo. Quam vix sustinuit dicere lingua, Vale! 35 40 45 50 Aura levis rigido pendentia lintea malo Qua licet; et lacrimis humet arena meis. lieve you 55 Hei mihi! pro dira pellice blanda fui! 60 Adspicit immensum moles nativa profundum; Mons fuit: aequoreis illa resistit aquis. Hinc ego vela tuae cognovi prima carinae: ` Et mihi per fluctus impetus ire fuit. Dum moror, in summa fulsit mihi purpura prora. 65 Pertimui: cultus non erat ille tuus. Fit propior, terrasque cita ratis attigit aura: Femineas vidi corde tremente genas. Non satis id fuerat: quid enim furiosa morabar? fas Haerebat gremio turpis amica tuo. 70 Tunc vero rupique sinus, et pectora planxi, Implevique sacram querulis ululatibus Iden. Sic Helene doleat, desertaque coniuge ploret; 75 Quaeque prior nobis intulit, ipsa ferat. Nunc tibi conveniunt, quae te per aperta sequantur At cum pauper eras, armentaque pastor agebas, Nulla, nisi Oenone, pauperis uxor erat. 80 Non ego miror opes, nec me tua regia tangit, Nec, de tot Priami dicar ut una nurus. ༡༩ ༣,.༧ Non tamen ut Priamus Nymphae socer esse secuset; Aut Hecubae fuerim dissimulanda nurus. Dignaque sum, et cupio fieri matrona potentis, Hac venit in thalamos dote superba tuos. 85 90 Quae si sit Danais reddenda, vel Hectora fratrem, Quid gravis Antenor, Priamus quid censeat ipse, 95 to Consule; quis aetas longa magistra fuit. Turpe rudimentum, patriae praeponere raptam; Causa pudenda tua est: iusta vir arma movet. Nec tibi, si sapias, fidam promitte Lacaenam, Quae sit in amplexus tam cito versa tuos. Vt minor Atrides temerati foedera lecti Clamat, et externo laesus amore dolet; Tu quoque clamabis. Nulla reparabilis arte 100 Laesa pudicitia est : deperit illa semel. me for Ardet amore tui: sic et Menelaon amavit. Nunc iacet in viduo credulus ille toro. Felix Andromache, certo bene nupta marito! Vxor ad exemplum fratris habenda fui. Tu levior foliis, tunc cum, sine pondere succi, Et minus est in te, quam summa pondus arista, Hoc tua, nam recolo, quondam germana canebat, 105 ΠΙΟ Quid facis, Oenone? quid arenae semina mandas? 115 Non profecturis littora bobus aras. |